Адам Ідзкоўскі: Розніца паміж версіямі

Адам Ідзкоўскі
Адам Ідзкоўскі
	польск.: Adam Idźkowski
Дата нараджэння	24 снежня 1798
Месца нараджэння	в. Альшанка (польск.) (бел., Вышкоўскі павет?!, Мазавецкае ваяводства
Дата смерці	3 мая 1879 (80 гадоў)
Месца смерці	пгт. Літын?!, цяпер Літынскі раён, Вінніцкая вобласць
Грамадзянства	Польшча; Расійская імперыя;
Альма-матар	Варшаўскі ўніверсітэт;
Працы і дасягненні
Архітэктурны стыль	позні класіцызм
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 20:12, 16 ліпеня 2018

Адам Ідзкоўскі (Ідзькоўскі) (польск.: Adam Idźkowski); 24 снежня 1798, в. Альшанка (польск.) (бел., Вышкоўскі павет^?!, Мазавецкае ваяводства — 3 мая 1879, пгт. Літын^?!, цяпер Літынскі раён, Вінніцкая вобласць, Украіна)) — польскі архітэктар, тэарэтык архітэктуры, прадстаўнік позняга класіцызму.

Біяграфія

Скончыў будаўнічае аддзяленне Варшаўскага ўніверсітэта ў 1824 г. Яшчэ падчас вучобы таленавіты студэнт звярнуў на сябе ўвагу міністра фінансаў, князя Ф. К. Друцкага-Любецкі^?!, дзякуючы якому атрымаў дзяржаўную стыпендыю для далейшага навучання ў Італіі ў фларэнтыйскай Акадэміі выяўленчых мастацтваў (руск.) (бел., членам якой ён стаў у далейшым.

Пасля вяртання на радзіму быў прызначаны асэсарам па будаўніцтву пры Камісіі веравызнанняў і грамадскай асветы. Вучань і паслядоўнік Антоніа Карацы (руск.) (бел..

У 1840-я гады працаваў на пасадзе архітэктара і будаўніка імператарскага замка і палацаў у Варшаве і Скернявіцах.

Абраныя работы

Аўтар праектаў шмат якіх з палацаў у Літве, Беларусі, Мазовіі і іншых месцах Царства Польскага і Расійскай імперыі.

У 1837 архітэктар Адам Ідзкоўскі распрацаваў праект перабудовы Саксонскага палаца. Замест разбуранай сярэдняй часткі архітэктар пабудаваў у 1839—1842 каланаду на адзінаццаці аркадах. Фасады палаца былі перабудаваны ў стылі класіцызму.
перабудаваў Сабор святога Яна Хрысціцеля ў Варшаве ў стылі англійскай готыкі (англ.) (бел. (1836—1840)
У 1840-я гады па праектам Адама Ідзкоўскага да цэнтральнай часткі гомельскага палаца, узведзенага пры П. А. Румянцаве-Задунайскім і набытага І. Паскевічам, былі прыбудаваны флігель і вежа, адначасова быў створаны пышны парк. Цяпер архітэктурна-паркавы ансамбль — візітная картка Гомеля.
спраектаваў варшаўскую бальніцу св. Лазара,
праект імператарскага палаца на Павонзках,
перабудаваў касцёл св. Лаўрэнція (руск.) (бел. ў Варшаве ў царкву Уладзімірскай іконы Божай Маці ў 1841.
аўтар пастамента помніка Каперніку (руск.) (бел. (скульптар Торвальдсэн (руск.) (бел.)
у 1828 годзе распрацаваў праект пабудовы тунэля пад ракой Вісла для злучэння Варшавы з Прагай^?!, гістарычным раёнам польскай сталіцы — прадмесцем, якое знаходзіцца на правым беразе ракі (праект не быў рэалізаваны з-за адсутнасці сродкаў).
у 1843 распрацаваў праект маўзалея для імператара Напалеона.

Саксонскі палац каля 1890 года
Сабор святога Яна Хрысціцеля, Варшава
Касцёл св. Лаўрэнція ў Варшаве (былая царква Уладзімірскай іконы Божай Маці
Праект перабудовы каралеўскага палаца ў Варшаве
Палац Румянцавых — Паскевічаў

Зноскі

Літаратура

Encyklopedia Warszawy. wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994, s. 270. ISBN 83-01-08836-2.

Спасылкі

Adam Idźkowski (польск.)
Палац Румянцавых і Паскевічаў
Warszawa według Adama Idźkowskiego (польск.)

@@ Радок 23: / Радок 23: @@
 == Біяграфія ==
-Скончыў будаўнічае аддзяленне [[Варшаўскі ўніверсітэт|Варшаўскага ўніверсітэта]] ў 1824 г. Яшчэ падчас вучобы таленавіты студэнт звярнуў на сябе ўвагу міністра фінансаў, князя {{нп3|Францыск Ксаверый Друцкі-Любецкі|Ф. К. Друцкага-Любярэцкага|ru|Друцкий-Любецкий, Франциск-Ксаверий}}, дзякуючы якому атрымаў дзяржаўную стыпендыю для далейшага навучання ў Італіі ў {{нп3|Акадэмія выяўленчых мастацтваў, Фларэнцыя|фларэнтыйскай Акадэміі выяўленчых мастацтваў|ru|Академия изящных искусств (Флоренция)}}, членам якой ён стаў у далейшым.
+Скончыў будаўнічае аддзяленне [[Варшаўскі ўніверсітэт|Варшаўскага ўніверсітэта]] ў 1824 г. Яшчэ падчас вучобы таленавіты студэнт звярнуў на сябе ўвагу міністра фінансаў, князя {{нп3|Францішак Ксаверый Друцкі-Любецкі|Ф. К. Друцкага-Любецкі|ru|Друцкий-Любецкий, Франциск-Ксаверий}}, дзякуючы якому атрымаў дзяржаўную стыпендыю для далейшага навучання ў Італіі ў {{нп3|Акадэмія выяўленчых мастацтваў, Фларэнцыя|фларэнтыйскай Акадэміі выяўленчых мастацтваў|ru|Академия изящных искусств (Флоренция)}}, членам якой ён стаў у далейшым.
 Пасля вяртання на радзіму быў прызначаны [[Калежскі асэсар|асэсарам]] па будаўніцтву пры Камісіі веравызнанняў і грамадскай асветы. Вучань і паслядоўнік {{нп3|Антоніа Карацы||ru|Корацци, Антонио}}.