ФК Фіярэнціна: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
→Склад: + Баэс, Венуці, Ганцка, Грайцыяр, Дыкс, Ляфон, Санчэс, Скетына, Улахавіч, - Бадэль, Фальчынелі, Ло Фаса, Дыяш, Спарцьела, Гаспар |
→Склад: + Жэрсан, Нёргар, Чэкерыні |
||
Радок 83: | Радок 83: | ||
<!--{{Ігрок|30|{{Сцяг Сенегала}}|Нап|[[Кума Бабакар]]||1993}}--> |
<!--{{Ігрок|30|{{Сцяг Сенегала}}|Нап|[[Кума Бабакар]]||1993}}--> |
||
{{Ігрок|31|{{Сцяг Бразіліі}}|Аб|[[Вітор Угу]]||1991}} |
{{Ігрок|31|{{Сцяг Бразіліі}}|Аб|[[Вітор Угу]]||1991}} |
||
⚫ | |||
{{Ігрок|51|{{Сцяг Балгарыі}}|Аб|[[Петка Хрыстаў]]||1999}} |
{{Ігрок|51|{{Сцяг Балгарыі}}|Аб|[[Петка Хрыстаў]]||1999}} |
||
{{Ігрок|77|{{Сцяг Францыі}}|Нап|[[Сірыль Тэро]]||1983}} |
{{Ігрок|77|{{Сцяг Францыі}}|Нап|[[Сірыль Тэро]]||1983}} |
||
⚫ | |||
{{Ігрок|97|{{Сцяг Польшчы}}|Бр|[[Бартламей Дрангоўскі]]||1997}} |
{{Ігрок|97|{{Сцяг Польшчы}}|Бр|[[Бартламей Дрангоўскі]]||1997}} |
||
{{Ігрок||{{Сцяг Уругвая}}|Нап|[[Хаймэ Баэс]]||1995}} |
{{Ігрок||{{Сцяг Уругвая}}|Нап|[[Хаймэ Баэс]]||1995}} |
||
Радок 92: | Радок 92: | ||
{{Ігрок||{{Сцяг Чэхіі}}|Нап|[[Марцін Грайцыяр]]||1999}} |
{{Ігрок||{{Сцяг Чэхіі}}|Нап|[[Марцін Грайцыяр]]||1999}} |
||
{{Ігрок||{{Сцяг Нідэрландаў}}|Аб|[[Кевін Дыкс]]||1996}} |
{{Ігрок||{{Сцяг Нідэрландаў}}|Аб|[[Кевін Дыкс]]||1996}} |
||
{{Ігрок||{{Сцяг Бразіліі}}|ПА|[[Жэрсан Сантус да Сілва|Жэрсан]]||1997}} |
|||
{{Ігрок||{{Сцяг Нарвегіі}}|Нап|[[Рафік Зехніні]]||1998}} |
{{Ігрок||{{Сцяг Нарвегіі}}|Нап|[[Рафік Зехніні]]||1998}} |
||
{{Ігрок||{{Сцяг Францыі}}|Бр|[[Альбан Ляфон]]||1999}} |
{{Ігрок||{{Сцяг Францыі}}|Бр|[[Альбан Ляфон]]||1999}} |
||
{{Ігрок||{{Сцяг Харватыі}}|Нап|[[Ёсіп Маганьіч]]||1999}} |
{{Ігрок||{{Сцяг Харватыі}}|Нап|[[Ёсіп Маганьіч]]||1999}} |
||
<!--{{Ігрок||{{Сцяг Італіі}}|ПА|[[Сімонэ Мінелі]]||1997}}--> |
<!--{{Ігрок||{{Сцяг Італіі}}|ПА|[[Сімонэ Мінелі]]||1997}}--> |
||
{{Ігрок||{{Сцяг Даніі}}|ПА|[[Крысціян Нёргар]]||1994}} |
|||
<!--{{Ігрок||{{Сцяг ЗША}}|Нап|[[Джошуа Перэс]]||1998}}--> |
<!--{{Ігрок||{{Сцяг ЗША}}|Нап|[[Джошуа Перэс]]||1998}}--> |
||
{{Ігрок||{{Сцяг Калумбіі}}|ПА|[[Карлас Санчэс Марэна|Карлас Санчэс]]||1986}} |
{{Ігрок||{{Сцяг Калумбіі}}|ПА|[[Карлас Санчэс Марэна|Карлас Санчэс]]||1986}} |
||
{{Ігрок||{{Сцяг Уругвая}}|ПА|[[Андрэс Скетына]]||1994}} |
{{Ігрок||{{Сцяг Уругвая}}|ПА|[[Андрэс Скетына]]||1994}} |
||
{{Ігрок||{{Сцяг Сербіі}}|Нап|[[Душан Улахавіч]]||2000}} |
{{Ігрок||{{Сцяг Сербіі}}|Нап|[[Душан Улахавіч]]||2000}} |
||
{{Ігрок||{{Сцяг Італіі}}|Аб|[[Федэрыка Чэкерыні]]||1992}} |
|||
{{Канец складу}} |
{{Канец складу}} |
||
Версія ад 01:59, 21 ліпеня 2018
Фіярэнціна | ||||
---|---|---|---|---|
Поўная назва | ACF Fiorentina SpA | |||
Заснаваны | 26 жніўня 1926 | |||
Горад | Фларэнцыя, Італія | |||
Стадыён |
Артэміа Франкі Умяшчальнасць: 43 147 |
|||
Уладальнік | Рока Каміса[d] | |||
Галоўны трэнер | Стэфана Піёлі | |||
Чэмпіянат | Серыя A | |||
2017/18 | 8 месца | |||
Сайт | Афіцыйны сайт | |||
|
«Фіярэнціна» (італ.: Fiorentina) — італьянскі футбольны клуб з горада Фларэнцыя. Заснаваны ў 1926 годзе пры аб’яднанні клуба «Фірэнцэ» і футбольнай секцыі моладзевай каманды «Лібертас», аднак быў перафарміраваны ў 2002 годзе пасля банкруцтва. «Фіярэнціна» большасць часу свайго існавання гуляе ў найвышэйшым дывізіёне італьянскага футбола, і толькі чатыры клубы правялі ў Серыі A больш сезонаў, чым «Фіярэнціна». «Фіярэнціна» двойчы перамагала ў італьянскім чэмпіянаце, у сезоне 1955/56, а затым у сезоне 1968/69. Таксама клуб з’яўляецца 6-разовым уладальнікам Кубка Італіі, уладальнікам Кубка кубкаў (1961).
З 1931 года клуб гуляў на стадыёне «Артэміа Франкі», які ў цяперашні час мае магутнасць у 47 282 чалавек. Стадыён выкарыстаў некалькі імёнаў на працягу многіх гадоў і зведаў некалькі рэканструкцый. «Фіярэнціна» шырока вядомая пад мянушкай «фіялкі», якая мае спасылку на іх адметны фіялетавы колер формы.
Гісторыя
Стварэнне
«Фіярэнціна» была заснавана ў 1926 годзе членам Нацыянальнай фашысцкай партыі маркізам Луіджы Рыдольфі[1], які ініцыяваў зліццё двух фларэнційскіх клубаў — «Фірэнцэ» (італ.: Club Sportivo Firenze) і «Лібертас» (італ.: Palestra Ginnastica Libertas). Мэтай гэтага зліцця было з’яўленне ў Фларэнцыі моцнага клуба, здольнага канкураваць з супернікамі ў паўночна-заходняй Італіі. Таксама мела месца культурнае адраджэнне «Фларэнційскага кальча», продка сучаснага футболу, у які гулялі члены сям’і Медычы.
22 верасня 1929 года на таварыскі матч з «Ромай» футбалісты «Фіярэнціны» ўпершыню выйшлі на поле ў фіялетавых футболках з эмблемай у выглядзе фларэнційскай лілеі, да гэтага моманту каманда выступала ў чырвона-белай форме.
Пасля цяжкага старту і трох сезонаў у ніжэйшых лігах, «Фіярэнціна» выйшла ў Серыю A ў 1931 годзе. У тым жа годзе быў адкрыты новы стадыён у Фларэнцыі, названы «Джавані Берта», у гонар знакамітага фашыста, аднак цяпер ён вядомы як «Артэміа Франкі». У той час стадыён быў шэдэўрам інжынернага мастацтва, і цырымонія яго адкрыцця была грандыёзнай. Каб на роўных спаборнічаць з найлепшымі камандамі Італіі, «Фіярэнціна» ўмацавалася новымі ігракамі, у прыватнасці ўругвайцам Педра Петронэ па мянушцы «бамбардзір» (ісп.: El Artillero). Нягледзячы на добра праведзены сезон і занятае чацвертае месца, у наступным годзе «Фіярэнціна» вылецела ў Серыю B, аднак хутка вярнулася ў вышэйшы дывізіён. У 1941 годзе клуб атрымаў свой першы Кубак Італіі, але каманда не здолела дамагчыся значнага поспеху ў 1940-х гадах з-за Другой сусветнай вайны і іншых праблем.
Першы скудэта
У 1950-х гадах «Фіярэнціна» займала стале месца ў пяцёрцы найлепшых каманд лігі. Каманда складалася з выдатных ігракоў, Джуліяна Сарта, Серджыа Чэрвата, Франчэска Разета, Гвіда Гратона, Джузэпэ К'япэла і Альда Скарамучы, але найлепшым з усіх быў атакавалы дуэт у асобе бразільца Жулінью і аргенцінца Мігеля Мантуоры. Гэтая каманда выйграла першае чэмпіёнства для «Фіярэнціны» ў сезоне 1955/56, на 12 ачкоў адарваўшыся ад «Мілана», які фінішаваў другім. «Мілан» абышоў «Фіярэнціну» ў наступным годзе ў барацьбе за чэмпіёнства, але больш значным стала тое, што «Фіярэнціна» стала першай італьянскай камандай, якая згуляла ў фінале Кубка еўрапейскіх чэмпіёнаў, дзе прайграла ў асноўны час з лікам 0:2 мадрыдскаму «Рэалу», дзе бліскаў Альфрэда Ды Стэфана. У наступных трох сезонах «Фіярэнціна» займала другое месца ў Кубку еўрапейскіх чэмпіёнаў. У сезоне 1960/61 клуб зноў перамог у розыгрышы Кубка Італіі і паспяхова выступаў на міжнароднай арэне, выйграўшы Кубак уладальнікаў кубкаў у матчы супраць «Рэйнджэрс».
Пасля некалькіх гадоў, на працягу якіх каманда станавілася віцэ-чэмпіёнам, «Фіярэнціна» апусцілася ўніз у 1960-х гадах, займаючы 4—6 месцы, аднак клуб атрымаў перамогі ў Кубку Італіі і Кубку Мітропы ў 1966 годзе.
Склад
Станам на ліпень 2018 года.
|
|
Зноскі
- ↑ Martin Simon. Football and Fascism: The National Game Under Mussolini. — Berg Publishers. — ISBN 1-85973-705-6
Спасылкі
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме ФК Фіярэнціна
- Афіцыйны сайт