Амерыканская зона акупацыі Германіі: Розніца паміж версіямі

Амерыканская зона акупацыі Германіі
	Акупаваная ЗША тэрыторыя
Амерыканская зона акупацыі Германіі
	англ.: American occupation zone
	Сцяг
	; Амерыканская зона акупацыі Германіі
< > 1945 — 1947 ;
Сталіца	Франкфурт-на-Майне;
Афіцыйная мова	нямецкая
Плошча	110 075 км²;
Форма кіравання	Вайсковая адміністрацыя[d]
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 09:02, 11 верасня 2018

Амерыканская зона акупацыі Германіі — тэрыторыі Германiі, якія па заканчэнні Другой сусветнай вайны ў Еўропе апынулiся пад кіраваннем амерыканскай ваеннай адміністрацыі.

Ваенная адміністрацыя створана згодна з дакументам «Аб палітычных і эканамічных прынцыпах, якімі неабходна кіравацца пры звароце з Германіяй у пачатковы кантрольны перыяд», падпiсанным падчас Патсдамскай канферэнцыі. У 1947 годзе амерыканская і брытанская зоны акупацыі аб’ядналіся ў Бізонiю. У 1948 годзе Бізонiя аб'ядналася з французскай акупацыйнай зонай і стварыла Трызонiю. Пасля на аснове Трызонii сфармавалася Федэратыўная Рэспубліка Германія.

Перадгісторыя

Патсдамская канферэнцыя і падпісаны на ёй дагавор «Палітычных і эканамічных прынцыпаў, якімі неабходна кіравацца пры звароце з Германіяй у пачатковы кантрольны перыяд» паставілі кропку ў пытанні бліжэйшага будучага пасляваеннай Германіі. Палітычныя прынцыпы зводзіліся да дэмакратызацыі і денацыфікацыі, а эканамічныя да дэманапалізацыі і дэмілітарызацыі.

Кантрольны механізм кіравання быў створаны ў чэрвені 1945 года. У яго структуру ўвайшоў Кантрольны савет па Германіі, які складаецца з чатырох галоўнакамандуючых краін-пераможцаў. У яго абавязкі ўваходзілі: узгадненне дзеянняў галоўнакамандуючых ў сваіх зонах акупацый, сумесныя рашэнні па ваенных, эканамічных і палітычных пытаннях, кантроль над цэнтральнай нямецкай адміністрацыяй. З намеснікаў галоўнакамандуючых быў сфармаваны Камітэт каардынацыі, на які клалася ўся адміністрацыйная работа.

У першыя месяцы пасля вайны перад амерыканскай ваеннай адміністрацыяй у Германіі (Office of Military Government for Germany, Amt der Militärregierung für Deutschland, OMGUS, AMD) стаялі вострыя праблемы. Разбурэнні, голад, небяспека распаўсюду эпідэмій і пачатка масавых беспарадкаў патрабавалі тэрміновых мер рашэння^[1].

Тэрыторыя

У склад амерыканскай акупацыйнай зоны ўвайшлі Баварыя, Гесэн, паўночныя часткі Бадэна і Вюртэмберга, Брэмен^[2]. Яна ахоплівала тэрыторыю ў 110 075 км², з насельніцтвам ў 16 682 573 чалавек. Ранейшыя тэрытарыяльныя межы суб'ектаў, якія існавалі пры Рэйху, бурыліся і толькі зямлі Баварыі захавалі статус-кво^[3].

Палітыка ЗША ў зоне акупацыі

Дэнацыфікацыя

Акупацыя тэрыторыі Германіі мела не толькі палітычныя, эканамічныя і ваенныя мэты. Быў узяты курс на духоўнае адраджэнне нямецкага народа. У пачатковы пасляваенны перыяд нешматлікія немцы ўспрымалі сітуацыю, якая склалася як «вызваленне». Многія людзі бачылі ў паразе ў вайне, у крушэнні дзяржаўнага апарату, на працягу немалога часу кантраляваўшага многія аспекты жыцця грамадзян, у велізарных чалавечых стратах нацыянальную катастрофу. У многіх сем’ях аплаквалі загінулых сваякоў. Асабістае гора перашкаджала немцам цвяроза глядзець на злачынствы ранейшага рэжыму і ўсвядоміць віну. Частка людзей працягвала верыць у веліч ўжо памерлага фюрэра і ідэі нацыянал-сацыялізму^[4].

З моманту заняткі ў 1944 году амерыканскімі войскамі першых населеных пунктаў да вясны 1946 года палітыку дэнацыфікацыя ажыццяўлялі ваенныя падраздзяленні, якія дзейнічалі на падставе некалькіх дырэктыў, якія не ўтрымлівалі дакладнага плана дзеянняў і не давалі выразнага вызначэння крытэрыяў людзей, так ці інакш звязаных з нацысцкім рэжымам^[5].

Уведзены ў дзеянне нямецкімі органамі самакіравання 5 сакавіка 1946 года закон № 104 «Аб вызваленні ад нацыянал-сацыялізму і мілітарызму» абавязваў кожнага немца, якi дасягнуў 18 гадоў, запоўніць спецыяльную анкету з 133 пытанняў. Дадзены апытанне пераследваў мэта атрымання інфармацыі аб кожным немцы для вызначэння ступені яго вінаватасці і дачынення да нацызму. Усяго анкетаванне ў амерыканскай зоне прайшло 13 мільёнаў чалавек. Таксама было створана 545 трыбуналаў, якія вызначаюць у адпаведнасці з віной меру пакарання. З-за таго, што трыбуналы не спраўляліся з-за вялікай колькасці абвінавачаных, ваенная адміністрацыя аб’явіла амністыю для асоб, народжаных пасля 1 студзеня 1919 года, непрацаздольных і малазабяспечаных асоб^[6].

У выніку, з 13 мільёнаў зарэгістраваных толькі 613 тысяч чалавек былі прызнаны ў той ці іншай ступені вінаватымі ў датычнасці да злачынстваў нацызму і адпаведна віне пакараныя. Галоўнымі злачынцамі было прызнана за 1600 чалавек^[6].

Сур’ёзным крокам у змене грамадскага жыцця стаў закон № 8 амерыканскай ваеннай адміністрацыі, які ўступіў у сілу 26 верасня 1945 году і складаў усабе меры па денацыфiкацыi эканомікі. Паводле зместу закона, любая дзейнасць членаў нацысцкай партыі ці яе даччыных арганізацый у якіх-небудзь камерцыйных прадпрыемствах, акрамя як на пасады звычайнага работніка, забаранялася^[7].

Кiраванне

Амерыканская акупацыйная зона была падзелена на тры федэральныя зямлі з нямецкімі зямельнымі упраўленнямі — Грос-Гесэн, Вюртэмберг-Бадэн і Баварыя. Прадстаўнікі трох зямель фармавалі Савет зямель (Länderrat) і Парламенцкі савет (Parlamentarischer Rat).

Тэрыторыя Брэмена да кастрычніка 1946 года знаходзiлася пад брытанскім кiраваннем і толькі ў сакавіку 1947 года поўнасцю перайшла ў амерыканскае кіраванне таксама з атрыманнем статусу федэральнай зямлі. Разам з гэтым пры галоўнакамандуючым амерыканскімі акупацыйнымі войскамі ў Германіі быў створаны спецыяльны штаб^[8].

Улады ЗША лічылі, што лепшым спосабам арганізацыі дзяржаўнай улады ў Германіі з’яўлялася стварэнне федэралiстычных нямецкіх земляў і цэнтральнага ўрада з празрыста пэўнымі абмежаванымі паўнамоцтвамі. Пры запаўненні органаў адміністрацыйнага кіравання ахвотна выкарыстоўваліся людзі, якія змагаліся супраць нацызму, аднак сярод кіраўнікоў было і нямала нацысцкіх функцыянераў, якіх бралі на працу з-за іх здольнасцяў і вопыту.

Восенню 1945 года акупацыйныя ўлады склалі спіс буйных прамыслоўцаў і банкіраў, якія маюць дачыненне да ваенных злачынстваў. Спіс, які змяшчае 1800 чалавек, да моманту публікацыі быў скарочаны ўжо да 42. Праводзіліся судовыя працэсы над кіраўнікамі буйных нямецкіх прамысловых канцэрнаў Крупа і Фліка^[6].

Культура

Злучаныя Штаты вылучылі тэзу аб «калектыўнай віне» нямецкай нацыі за злачынствы нацыстаў, згодна з якім немцы не могуць самастойна выкараніць спадчыну гітлерызму. Быў распрацаваны план «перавыхавання» нямецкага народа з дапамогай культуры, які павінен быў прывесці да татальным дэмакратычных зменаў у жыцці людзей

Пасля вайны ў Германіі назіраўся «культурны голад». Спрабуючы задаволіць яго, амерыканскія ўлады ажыццяўлялі «культурны экспарт» праз прэсу, кінатэатры, радыё і да таго падобнае. Асаблівай папулярнасцю, асабліва сярод моладзі, карысталіся Амерыканскія Інфармацыйныя цэнтры ( «Амерыка-хаус»), якія знаёмілі наведвальнікаў з амерыканскай культурай, гісторыяй і традыцыямі. Кожны цэнтр меў шырокае колькасць кніг па самых розных тэмах, разнастайныя ілюстраваныя часопісы, сотні фатаграфій. У цэнтрах праводзіліся сходы і прэс-канферэнцыі, дзе служачыя ваеннай адміністрацыі чыталі лекцыі па культуры, палітыцы, міжнародных справах. Арганізоўваліся курсы вывучэння англійскай мовы. Паступова цэнтры сталі аазісаў культурнай дзейнасці.^[9].

Разам з гэтым у працэсе денацыфiкацыi каля 600 дзеячаў культуры былі адхілены ад працы. Ўсе літаратурныя творы, якія маюць нацысцкі, мілітарысцкая, расісцкі змест, канфіскоўваліся з бібліятэк. Вялікай праблемай стала аднаўленне дзейнасці школ. Так, у Баварыі ў 1946 годзе на аднаго настаўніка прыходзілася 65 вучняў. Сітуацыя пагаршалася денацыфiкацыяй настаўніцкага складу, падчас якога 50% настаўнікаў пазбавіліся працы. У саміх школах надзвычай бракавала мелу і сшыткаў, парт і дошак, падручнікаў, асабліва па літаратуры, гісторыі, геаграфіі. Нацысцкія падручнікі, якія выходзілі мільёнамі асобнікаў, канфіскоўваліся, а ў школы пастаўляліся перавыдання падручнікаў перыяду Веймарскай рэспублікі або ствараліся новыя. Але праца ў школах пачалася яшчэ ўвосень 1945 году і ўсе цяжкасці адольвалiся.

Спіс ваенных губернатараў

Дуайт Дэйвід Эйзенхаўэр (1945)
Джордж Сміт Патан (1945)
Джозэф Тэгэрт Макнерні (1945—1947)
Люсіус Клей (1947)

Зноскі

↑ Некоторые аспекты социальной политики американской военной администрации в Германии (1945 – 1949 ГГ.)
↑ Германский федерализм: История, современное состояние, потенциал реформирования
↑ Сбитнев К.В. Потсдам и послевоенная судьба Германии. — Курск: Курская государственная сельскохозяйственная академия имени проф. И.И. Иванова, 1990. — С. 148.
↑ Ю.В. Галактионов. Духовная жизнь и культура послевоенной Германии (1945-1949 гг.) : Материалы международной научно-практической конференции. —С. 109.
↑ Е. А. Жаронкина. Денацификация в американской оккупационной зоне Германии: этапы, проблемы и итоги. — Известия Алтайского государственного университета, 2008. — С. 63.
↑ ^а ^б ^в Е. А. Жаронкина. Денацификация в американской оккупационной зоне Германии: этапы, проблемы и итоги. — Известия Алтайского государственного университета, 2008. — С. 65.
↑ Е. А. Жаронкина. Денацификация в американской оккупационной зоне Германии: этапы, проблемы и итоги. — Известия Алтайского государственного университета, 2008. — С. 64.
↑ Политика американских оккупационных властей в западной Германии (1945-47 ГГ.) — О. Г. Некрылова
↑ Некоторые аспекты социальной политики американской военной администрации в Германии (1945 – 1949 ГГ.) — О. Г. Некрылова

Спасылкi

Германия после Второй мировой войны — сайт istoriyamira
Руководитель американской зоны оккупации
История Германии. Том 2. От создания Германской империи до начала XXI века - Бонвеч Бернд

[1] Некоторые аспекты социальной политики американской военной администрации в Германии (1945 – 1949 ГГ.)

[2] Германский федерализм: История, современное состояние, потенциал реформирования

[3] Сбитнев К.В. Потсдам и послевоенная судьба Германии. — Курск: Курская государственная сельскохозяйственная академия имени проф. И.И. Иванова, 1990. — С. 148.

[4] Ю.В. Галактионов. Духовная жизнь и культура послевоенной Германии (1945-1949 гг.) : Материалы международной научно-практической конференции. —С. 109.

[5] Е. А. Жаронкина. Денацификация в американской оккупационной зоне Германии: этапы, проблемы и итоги. — Известия Алтайского государственного университета, 2008. — С. 63.

[Денацификация-6] а ^б ^в Е. А. Жаронкина. Денацификация в американской оккупационной зоне Германии: этапы, проблемы и итоги. — Известия Алтайского государственного университета, 2008. — С. 65.

[7] Е. А. Жаронкина. Денацификация в американской оккупационной зоне Германии: этапы, проблемы и итоги. — Известия Алтайского государственного университета, 2008. — С. 64.

[8] Политика американских оккупационных властей в западной Германии (1945-47 ГГ.) — О. Г. Некрылова

[9] Некоторые аспекты социальной политики американской военной администрации в Германии (1945 – 1949 ГГ.) — О. Г. Некрылова

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

@@ Радок 22: / Радок 22: @@
 |змесціва_параметру1=
 }}
-'''Амерыканская зона акупацыі Германіі''' — тэрыторыі [[Германія|Германiі]], што па заканчэнні [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай вайны]] ў [[Еўропа|Еўропе]] апынулiся пад кіраваннем [[ЗША|амерыканскай]] ваеннай адміністрацыі.
+'''Амерыканская зона акупацыі Германіі''' — тэрыторыі [[Германія|Германiі]], якія па заканчэнні [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай вайны]] ў [[Еўропа|Еўропе]] апынулiся пад кіраваннем [[ЗША|амерыканскай]] ваеннай адміністрацыі.
-Ваенная адміністрацыя створана згодна з дакументам «Аб палітычных і эканамічных прынцыпах, якімі неабходна кіравацца пры звароце з Германіяй у пачатковы кантрольны перыяд», падпiсанным падчас [[Патсдамская канферэнцыя|Патсдамскай канферэнцыі]]. У [[1947]] годзе амерыканская і [[Брытанская зона акупацыі Германіі|брытанская]] зоны акупацыі аб’ядноўваюцца ў [[Бізонія|Бізонiю]]. У [[1948]] Бізонiя аб'ядноўваецца з [[Французская зона акупацыі Германіі|французскай акупацыйнай зонай]], ствараючы [[Трызонія|Трызонiю]]. Пасля на аснове Трызонii фармуецца [[Федэратыўная Рэспубліка Германія]].
+Ваенная адміністрацыя створана згодна з дакументам «Аб палітычных і эканамічных прынцыпах, якімі неабходна кіравацца пры звароце з Германіяй у пачатковы кантрольны перыяд», падпiсанным падчас [[Патсдамская канферэнцыя|Патсдамскай канферэнцыі]]. У [[1947]] годзе амерыканская і [[Брытанская зона акупацыі Германіі|брытанская]] зоны акупацыі аб’ядналіся ў [[Бізонія|Бізонiю]]. У [[1948]] годзе Бізонiя аб'ядналася з [[Французская зона акупацыі Германіі|французскай акупацыйнай зонай]] і стварыла [[Трызонія|Трызонiю]]. Пасля на аснове Трызонii сфармавалася [[Федэратыўная Рэспубліка Германія]].
 == Перадгісторыя ==
-Патсдамская канферэнцыя і падпісаны на ёй дамова «Палітычных і эканамічных прынцыпаў, якімі неабходна кіравацца пры звароце з Германіяй у пачатковы кантрольны перыяд» паставілі кропку ў пытанні бліжэйшага будучага пасляваеннай Германіі. Палітычныя прынцыпы зводзіліся да [[дэмакратыя|дэмакратызацыі]] і [[Дэнацыфікацыя|денацыфікацыі]], а эканамічныя да дэманапалізацыі і дэмілітарызацыі.
+Патсдамская канферэнцыя і падпісаны на ёй дагавор «Палітычных і эканамічных прынцыпаў, якімі неабходна кіравацца пры звароце з Германіяй у пачатковы кантрольны перыяд» паставілі кропку ў пытанні бліжэйшага будучага пасляваеннай Германіі. Палітычныя прынцыпы зводзіліся да [[дэмакратыя|дэмакратызацыі]] і [[Дэнацыфікацыя|денацыфікацыі]], а эканамічныя да дэманапалізацыі і дэмілітарызацыі.
 Кантрольны механізм кіравання быў створаны ў чэрвені [[1945]] года. У яго структуру ўвайшоў Кантрольны савет па Германіі, які складаецца з чатырох галоўнакамандуючых краін-пераможцаў. У яго абавязкі ўваходзілі: узгадненне дзеянняў галоўнакамандуючых ў сваіх зонах акупацый, сумесныя рашэнні па ваенных, эканамічных і палітычных пытаннях, кантроль над цэнтральнай нямецкай адміністрацыяй. З намеснікаў галоўнакамандуючых быў сфармаваны Камітэт каардынацыі, на які клалася ўся адміністрацыйная работа.