Антоній Люстыг: Розніца паміж версіямі

Антоній Люстыг
Антоній Люстыг
	польск.: Antoni Lustyg (Lustig)
Дата нараджэння	7 верасня 1752
Месца нараджэння	Прусія;
Дата смерці	5 чэрвеня 1815 (62 гады)
Месца смерці	Полацк, Полацкі павет, Віцебская губерня, Расійская імперыя;
Грамадзянства	Рэч Паспалітая;
Род дзейнасці	навуковец
Навуковая сфера	філалогія
Месца працы	Полацкі езуіцкі калегіум; Віцебскі езуіцкі калегіум; Аршанскі езуіцкі калегіум; Магілёўскі езуіцкі калегіум; Полацкая езуіцкая акадэмія;
Навуковае званне	прафесар

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 11:14, 3 кастрычніка 2018

Антоній Люстыг (7 верасня 1752, Прусія — 5 чэрвеня 1815, Полацк) — каталіцкі духоўны дзеяч і педагог, уплывовы дзеяч Ордэна езуітаў.

Уступіў у Таварыства Ісуса 6 кастрычніка 1768 г. у Ломжы, а духоўны сан атрымаў у 1776 г. у Полацку, дзе ў 1780—1786 гг. быў прапаведнікам і выкладаў у Полацкім езуіцкім калегіуме нямецкую мову. Выконваў функцыі прэфекта школы і прафесара нямецкай мовы ў езуіцкіх калегіумах Віцебска (1787—1789), Оршы (1789—1791) і Магілёва (1791—1792), прычым у апошнім з 1793 па 1802 гг. займаў пасаду рэктара.

Апрача педагагічнай дзейнасці Люстыг паспяхова працаваў у Таварыстве Ісуса: быў асістэнтам Генеральнага вікарыя ордэна (1799—1815) і меў вялікі ўплыў на Тадэвуша Бжазоўскага^[1], а таксама - правінцыялам Беларускай правінцыі ордэна (1802—1805). Арганізаваў езуіцкую місію ў наваколлі Саратава. У 1805—1812 гг. займаў пасаду рэктара Полацкаго езуіцкага калегіума.

Антоній Люстыг браў актыўны ўдзел у падрыхтоўцы адкрыцця Полацкай езуіцкай акадэміі і быў прызначаны яе першым рэктарам (да 1 жніўня 1814 года)^[2]. 10 чэрвеня 1812 г. атрымаў ступень доктара тэалогіі^[3]. Пад час вайны 1812 г. заставаўся ў Полацку, каб па магчымасці абараняць інтарэсы і засцерагаць маёмасць ордэна^[1].

Памёр 5 чэрвеня 1815 г. у Полацку.

Зноскі

↑ ^а ^б Grzebień, L. (Ed.), Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1996
↑ Catalogs SJ 1774-1829. Russiae.
↑ Załęski, S. Jezuici w Polsce. T. 5, Jezuici w Polsce porozbiorowej 1773–1905. Cz. 1 : 1773–1820. – Kraków: W.L. Anczyc i sp, 1907. – s. 320.

Літаратура

Блинова, Т.Б. Иезуиты в Беларуси. Роль иезуитов в организации образования и просвещения / Т.Б. Блинова. – Гродно : ГрГУ, 2002. – 427 с.
Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564—1995 / oprac. Ludwik Grzebień ; [aut. i red. działów Andrzej Paweł Bieś et al. ; współpr. nauk. i red. Roman Darowski]. — Kraków : Wydział Filozoficzny Towarzystwa Jezusowego. Instytut Kultury Religijnej : Wydawnictwo WAM — Księża Jezuici, 1996. — XVI, 882, [5] s. : il.
Giżycki, J.M. Materyały do dziejów Akademii Połockiej i szkół odniej zależnych / J.M. Giżycki. – Kraków: Druk. W. Anczyca i spółki, 1905. – 288 s.
Załęski, S. Jezuici w Polsce. T. 5, Jezuici w Polsce porozbiorowej 1773–1905. Cz. 1 : 1773–1820. – Kraków: W.L. Anczyc i sp, 1907. – 517 s.

[:0-1] а ^б Grzebień, L. (Ed.), Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1996

[2] Catalogs SJ 1774-1829. Russiae.

[3] Załęski, S. Jezuici w Polsce. T. 5, Jezuici w Polsce porozbiorowej 1773–1905. Cz. 1 : 1773–1820. – Kraków: W.L. Anczyc i sp, 1907. – s. 320.

[1]

[2]

[3]

@@ Радок 29: / Радок 29: @@
 Уступіў у [[Езуіты|Таварыства Ісуса]] [[6 кастрычніка]] [[1768]] г. у [[Ломжа|Ломжы]], а духоўны сан атрымаў у [[1776]] г. у [[Полацк|Полацку]], дзе ў 1780—1786 гг. быў прапаведнікам і выкладаў у [[Полацкі езуіцкі калегіум|Полацкім езуіцкім калегіуме]] нямецкую мову. Выконваў функцыі прэфекта школы і прафесара нямецкай мовы ў езуіцкіх калегіумах [[Касцёл Святога Іосіфа і калегіум езуітаў (Віцебск)|Віцебска]] (1787—1789), [[Аршанскі езуіцкі калегіум|Оршы]] (1789—1791) і [[Магілёў|Магілёва]] (1791—1792), прычым у апошнім з 1793 па 1802 гг. займаў пасаду рэктара.
-Апрача педагагічнай дзейнасці Люстыг паспяхова працаваў у Таварыстве Ісуса: быў асістэнтам Генеральнага вікарыя ордэна (1799—1815) і меў вялікі ўплыў на Тадэвуша Бжазоўскага<ref>[https://www.jezuici.krakow.pl/cgi-bin/rjbo?b=enc&n=3777&q=0 Grzebień, L. (Ed.), ''Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy'', 1996]</ref>, а таксама - правінцыялам Беларускай правінцыі ордэна (1802—1805). Арганізаваў езуіцкую місію ў наваколлі [[Саратаў|Саратава]]. У  1805—1812 гг. займаў пасаду рэктара Полацкаго езуіцкага калегіума.
+Апрача педагагічнай дзейнасці Люстыг паспяхова працаваў у Таварыстве Ісуса: быў асістэнтам Генеральнага вікарыя ордэна (1799—1815) і меў вялікі ўплыў на Тадэвуша Бжазоўскага<ref name=":0">[https://www.jezuici.krakow.pl/cgi-bin/rjbo?b=enc&n=3777&q=0 Grzebień, L. (Ed.), ''Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy'', 1996]</ref>, а таксама - правінцыялам Беларускай правінцыі ордэна (1802—1805). Арганізаваў езуіцкую місію ў наваколлі [[Саратаў|Саратава]]. У  1805—1812 гг. займаў пасаду рэктара Полацкаго езуіцкага калегіума.
-Антоній Люстыг браў актыўны ўдзел у падрыхтоўцы адкрыцця [[Полацкая езуіцкая акадэмія|Полацкай езуіцкай акадэміі]] і з’яўляўся яе першым рэктарам (да [[1 жніўня]] [[1814]] года)<ref>[http://www.sjweb.info/arsi/documents/Russia_all_pre1829.pdf Catalogs SJ 1774-1829. Russiae.]</ref>. 10 чэрвеня 1812 г. атрымаў ступень доктара тэалогіі<ref>Załęski, S. Jezuici w Polsce. T. 5, Jezuici w Polsce porozbiorowej 1773–1905. Cz. 1 : 1773–1820. – Kraków: W.L. Anczyc i sp, 1907. – s. 320.</ref>.
+Антоній Люстыг браў актыўны ўдзел у падрыхтоўцы адкрыцця [[Полацкая езуіцкая акадэмія|Полацкай езуіцкай акадэміі]] і быў прызначаны яе першым рэктарам (да [[1 жніўня]] [[1814]] года)<ref>[http://www.sjweb.info/arsi/documents/Russia_all_pre1829.pdf Catalogs SJ 1774-1829. Russiae.]</ref>. [[10 чэрвеня]] [[1812]] г. атрымаў ступень доктара тэалогіі<ref>Załęski, S. Jezuici w Polsce. T. 5, Jezuici w Polsce porozbiorowej 1773–1905. Cz. 1 : 1773–1820. – Kraków: W.L. Anczyc i sp, 1907. – s. 320.</ref>. Пад час вайны 1812 г. заставаўся ў Полацку, каб па магчымасці абараняць інтарэсы і засцерагаць маёмасць ордэна<ref name=":0" />.
 Памёр 5 чэрвеня 1815 г. у Полацку.