Ізамерыя атамных ядраў: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
AnnaMilevka (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
AnnaMilevka (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 8: | Радок 8: | ||
{{зноскі}} |
{{зноскі}} |
||
<ref name="example">Русинов Л. И. Изомерия атомных ядер // [ |
<ref name="example">Русинов Л. И. Изомерия атомных ядер // [Успехи физических наук] : журнал. — 1961. — Т. 73, № 4. — С. 615—630.</ref> |
Версія ад 17:07, 26 кастрычніка 2018
Ізамеры́я а́тамных я́драў — з’ява існавання ў ядраў атамаў метастабільных (ізамерных) узбуджаных станаў з досыць вялікім часам жыцця.
Ізамерныя станы адрозніваюцца ад звычайных узбуджаных станаў ядраў тым, што верагоднасць пераходу ва ўсе ніжэйлеглыя станы для іх моцна падушаны правіламі забароны па спіну і цотнасці. У прыватнасці, падушаныя пераходы з высокай мульціпольнасцю (гэта значыць вялікім змяненнем спіна, неабходным для пераходу ў ніжэйлеглы стан) і малой энергіяй пераходу. Часам з'яўленне ізамераў звязана з істотным адрозненнем формы ядра ў розных энергетычных станах (як у 180Hf).
Ізамеры абазначаюцца літарай m (ад англ. metastable) у індэксе масавай колькасці (напрыклад, 80mBr) або ў правым верхнім індэксе (напрыклад, 80Brm). Калі нуклід мае больш аднаго метастабільнага ўзбуджанага стану, яны пазначаюцца ў парадку росту энергіі літарамі m, n, p, q і далей па алфавіце, альбо літарай m з даданнем нумара: m1, m2 і г. д.
Найбольшую цікавасць уяўляюць адносна стабільныя ізамеры з часам паўраспаду ад 10-6 сек да многіх гадоў.
Зноскі
- ↑ Русинов Л. И. Изомерия атомных ядер // [Успехи физических наук] : журнал. — 1961. — Т. 73, № 4. — С. 615—630.