Ізатэрмічны працэс: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
M.L.Bot (размовы | уклад)
др →‎Літаратура: выдаленне шаблона:FA, replaced: {{Link FA| → {{subst:Void| using AWB
дрНяма тлумачэння праўкі
 
Радок 1: Радок 1:
[[Выява:Ideal_gas_isotherms.png|thumb|right|Некалькі ізатэрмаў для ідэальнага газу нa p-V дыяграме]]
[[Выява:Ideal_gas_isotherms.png|thumb|right|Некалькі ізатэрмаў для ідэальнага газу нa p-V дыяграме]]
'''Ізатэрмі́чны працэс''' (ад {{lang-grc|ἴσος}} — «роўны» і θέρμη «жар».) — тэрмадынамічны працэс, які адбываецца ў фізічнай сістэме пры сталай [[Тэмпература|тэмпературы]].
'''Ізатэрмі́чны працэс''' (ад {{lang-grc|ἴσος}} — «роўны» і θέρμη «жар») — тэрмадынамічны працэс, які адбываецца ў фізічнай сістэме пры пастаяннай [[Тэмпература|тэмпературы]].
Для ажыццяўлення ізатэрмічнага працэсу у [[тэрмастат]] змяшчаюць сістэму (масіўнае цела, якое знаходзіцца ў цеплавой раўнавазе), цеплаправоднасць якога вялікая, таму цеплаабмен з сістэмай адбываецца досыць хутка ў параўнанні з хуткасцю праходжання працэсу, і, тэмпература сістэмы ў любы момант практычна не адрозніваецца ад тэмпературы тэрмастата.
Для ажыццяўлення ізатэрмічнага працэсу сістэму змяшчаюць у [[тэрмастат]] (масіўнае цела, якое знаходзіцца ў цеплавой раўнавазе), цеплаправоднасць якога вялікая, таму цеплаабмен з сістэмай адбываецца досыць хутка ў параўнанні са скорасцю праходжання працэсу, і, тэмпература сістэмы ў любы момант практычна не адрозніваецца ад тэмпературы тэрмастата.


Можна ажыццявіць ізатэрмічны працэс інакш - з ужываннем крыніц або сцёкаў цяпла, кантралюючы нязменнасць тэмпературы з дапамогай [[тэрмометр]]аў. Да ізатэрмічных працэсаў адносяцца, напрыклад, [[кіпенне]] вадкасці або [[Плаўленне|плаўленне]] цвёрдага цела пры сталым ціску. Графікам ізатэрмічнага працэсу з'яўляецца [[ізатэрма]].
Можна ажыццявіць ізатэрмічны працэс інакш — з выкарыстаннем крыніц або сцёкаў цяпла, кантралюючы нязменнасць тэмпературы з дапамогай [[тэрмометр]]аў. Да ізатэрмічных працэсаў адносяцца, напрыклад, [[кіпенне]] вадкасці або [[Плаўленне|плаўленне]] цвёрдага цела пры пастаянным ціску. Графікам ізатэрмічнага працэсу з’яўляецца [[ізатэрма]].
У [[ідэальны газ|ідэальным газе]] пры ізатэрмічнага працэсе дзеянне ціску на аб'ём нязменна ([[закон Бойля-Марыёта]]).
У [[ідэальны газ|ідэальным газе]] пры ізатэрмічнага працэсе дзеянне ціску на аб’ём нязменна ([[закон Бойля-Марыёта]]).


== Гл. таксама ==
== Гл. таксама ==
Радок 17: Радок 17:


== Літаратура ==
== Літаратура ==
* Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Белэн, 1999. — 608 с.: іл. ISBN 985-11-0279-2
* Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Белэн, 1999. — 608 с.: іл. ISBN 985-11-0279-2


[[Катэгорыя:Тэрмадынамічныя працэсы]]
[[Катэгорыя:Тэрмадынамічныя працэсы]]

Актуальная версія на 23:39, 2 лістапада 2018

Некалькі ізатэрмаў для ідэальнага газу нa p-V дыяграме

Ізатэрмі́чны працэс (ад стар.-грэч.: ἴσος — «роўны» і θέρμη «жар») — тэрмадынамічны працэс, які адбываецца ў фізічнай сістэме пры пастаяннай тэмпературы.

Для ажыццяўлення ізатэрмічнага працэсу сістэму змяшчаюць у тэрмастат (масіўнае цела, якое знаходзіцца ў цеплавой раўнавазе), цеплаправоднасць якога вялікая, таму цеплаабмен з сістэмай адбываецца досыць хутка ў параўнанні са скорасцю праходжання працэсу, і, тэмпература сістэмы ў любы момант практычна не адрозніваецца ад тэмпературы тэрмастата.

Можна ажыццявіць ізатэрмічны працэс інакш — з выкарыстаннем крыніц або сцёкаў цяпла, кантралюючы нязменнасць тэмпературы з дапамогай тэрмометраў. Да ізатэрмічных працэсаў адносяцца, напрыклад, кіпенне вадкасці або плаўленне цвёрдага цела пры пастаянным ціску. Графікам ізатэрмічнага працэсу з’яўляецца ізатэрма.

У ідэальным газе пры ізатэрмічнага працэсе дзеянне ціску на аб’ём нязменна (закон Бойля-Марыёта).

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Белэн, 1999. — 608 с.: іл. ISBN 985-11-0279-2