Экватарыяльная Гвінея: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 17:44, 20 ліпеня 2009

Шаблон:Вызн, Шаблон:Вызн2 (ісп.: República de Guinea Ecuatorial) — краіна ў Афрыцы. Уключае мацерыковую частку — Рыа-Муні (26 тыс. км²) і шэраг астравоў у Гвінейскім заліве. Мяжуе на поўначы з Камерунам, на поўдні і паўднёвым усходзе — з Габонам. Сталіца — Малаба, размешчаная на востраве Біока (раней Фэрнанда По). Насельніцтва складае 504 тысячы чалавек (2009)^[1].

Мінуўшчына

Краіна атрымала незалежнасць ад Іспаніі ў 1968 годзе. Тады ж першым прэзідэнтам абралі Францыска Маціяса Нгуэма, які дагэтуль працаваў клеркам у каланіяльнай адміністрацыі. Пасля абрання спадар Нгуэма кінуў у астрог свайго суперніка ў выбарах Баніфацыя Эду, які і скончыў там сваё жыццё. Пазней Францыска Нгуэма адправіў у выгнанне 70 тысячаў іспанцаў, у якіх адабраў маёнткі дзеля сацыялістычнага шляху разьвіцця. У выніку ў 1975 годзе зачыніліся школы, бо не было каму навучаць. Урад забараніў ужываць слова “інтэлігенцыя”, а потым і дзейнасць каталіцкай царквы. Святароў пачалі забіваць, часта іх укрыжоўвалі. У выніку пашырэння катаванняў і забойстваў на астатніх жыхароў краіны (людзей забівалі жалезнымі прутамі, закопвалі жывымі ці катавалі голадам у астрогах і працоўных лагерах), паводле міжнародных арганізацыяў, загінула больш за 60 тысячаў. Тым часам, жонка Францыска Нгуэмы ўцякла за мяжу. Каб людзі не маглі ўцякаць з краіны, сп. Нгуэма загадаў знішчыць усе караблі й рыбацкія лодкі. Ён таксама збіраў чарапы сваіх ворагаў, а галовы забітых вывешваліся па вуліцах. Дзяржаўная скарб перанеслі ў родную вёску Францыска Нгуэмы, дзе ён складваў грошы проста на зямлю ў сваім жытле^[1].

Пераварот адбыўся ў 1979 годзе, а да ўлады прыйшоў пляменнік Францыска Нгуэмы Тэадоро Обіянг Нгуэма. Папярэдняга дыктатара расстралялі разам з бліжэйшымі паплечнікамі. Прыгавор выканалі мараканцы, бо мясцовыя вайскоўцы верылі ў яго надзвычайныя сілы. Пры Тэадоры Нгуэме на ўзбярэжжы краіны адкрылі залежы нафты, што пераўтварыла Экватарыяльную Гвінею ў аднаго з найбуйнешых экспартэраў нафты ў Афрыцы. Тым ня менш, усе грошы ад гэтага ідуць у кішэню дыктатара й яго сям’і^[1].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в Павал Усаў. Экватарыяльная Гвінэя// Польскае радыё для замежжа. 15 ліпеня 2009

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Экватарыяльная Гвінея

Шаблон:Пачатак артыкулу

[Усаў-1] а ^б ^в Павал Усаў. Экватарыяльная Гвінэя// Польскае радыё для замежжа. 15 ліпеня 2009

[1]

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
 [[Выява:LocationEquatorialGuinea.png|thumb|250px|Экватарыяльная Гвінея на карце]]
-{{вызн|1=Экватарыяльная Гвінея}}, {{вызн2|1=Рэспубліка Экватарыяльная Гвінея}} ({{lang-es|República de Guinea Ecuatorial}}) — краіна ў [[Афрыка|Афрыцы]]. Уключае мацерыковую частку — Рыа-Муні (26 тыс. км²) і шэраг астравоў у [[Гвінейскі заліў|Гвінейскім заліве]].
+{{вызн|1=Экватарыяльная Гвінея}}, {{вызн2|1=Рэспубліка Экватарыяльная Гвінея}} ({{lang-es|República de Guinea Ecuatorial}}) — краіна ў [[Афрыка|Афрыцы]]. Уключае мацерыковую частку — Рыа-Муні (26 тыс. км²) і шэраг астравоў у [[Гвінейскі заліў|Гвінейскім заліве]]. Мяжуе на поўначы з [[Камерун]]ам, на поўдні і паўднёвым усходзе — з [[Габон]]ам. Сталіца — Малаба, размешчаная на востраве Біока (раней Фэрнанда По). Насельніцтва складае 504 тысячы чалавек (2009)<ref name="Усаў"/>.
+==Мінуўшчына==
-Мяжуе на поўначы з [[Камерун]]ам, на поўдні і паўднёвым усходзе — з [[Габон]]ам.
+Краіна атрымала незалежнасць ад [[Іспанія|Іспаніі]] ў [[1968]] годзе. Тады ж першым прэзідэнтам абралі [[Францыска Нгуэма|Францыска Маціяса Нгуэма]], які дагэтуль працаваў клеркам у [[Каланіялізм|каланіяльнай]] адміністрацыі. Пасля абрання спадар Нгуэма кінуў у астрог свайго суперніка ў выбарах Баніфацыя Эду, які і скончыў там сваё жыццё. Пазней Францыска Нгуэма адправіў у выгнанне 70 тысячаў іспанцаў, у якіх адабраў [[маёнтак|маёнткі]] дзеля [[сацыялізм|сацыялістычнага]] шляху разьвіцця. У выніку ў [[1975]] годзе зачыніліся школы, бо не было каму навучаць. Урад забараніў ужываць слова “інтэлігенцыя”, а потым і дзейнасць [[Каталіцкая царква|каталіцкай царквы]]. Святароў пачалі забіваць, часта іх укрыжоўвалі. У выніку пашырэння катаванняў і забойстваў на астатніх жыхароў краіны (людзей забівалі жалезнымі прутамі, закопвалі жывымі ці катавалі голадам у астрогах і працоўных лагерах), паводле міжнародных арганізацыяў, загінула больш за 60 тысячаў. Тым часам, жонка Францыска Нгуэмы ўцякла за мяжу. Каб людзі не маглі ўцякаць з краіны, сп. Нгуэма загадаў знішчыць усе караблі й рыбацкія лодкі. Ён таксама збіраў чарапы сваіх ворагаў, а галовы забітых вывешваліся па вуліцах. Дзяржаўная скарб перанеслі ў родную вёску Францыска Нгуэмы, дзе ён складваў грошы проста на зямлю ў сваім жытле<ref name="Усаў">Павал Усаў. [http://www.polskieradio.pl/zagranica/by/news/print.aspx?id=112147 Экватарыяльная Гвінэя]// [[Беларуская служба Польскага радыё|Польскае радыё для замежжа]]. [[15 ліпеня]] [[2009]]</ref>.
+Пераварот адбыўся ў [[1979]] годзе, а да ўлады прыйшоў пляменнік Францыска Нгуэмы [[Тэадоро Нгуэма|Тэадоро Обіянг Нгуэма]]. Папярэдняга [[дыктатар]]а расстралялі разам з бліжэйшымі паплечнікамі. Прыгавор выканалі [[Марока|мараканцы]], бо мясцовыя вайскоўцы верылі ў яго надзвычайныя сілы. Пры Тэадоры Нгуэме на ўзбярэжжы краіны адкрылі залежы нафты, што пераўтварыла Экватарыяльную Гвінею ў аднаго з найбуйнешых экспартэраў нафты ў Афрыцы. Тым ня менш, усе грошы ад гэтага ідуць у кішэню дыктатара й яго сям’і<ref name="Усаў"/>.
-Сталіца — Малаба, размешчаная на востраве Біока (раней Фэрнанда По).
+{{зноскі}}
 {{Commons|Category:Equatorial Guinea}}