Астафій Багданавіч Валовіч: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія]

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Версія ад 14:35, 29 ліпеня 2009

Шаблон:Вызнч (каля 1520-1587) — дзяржаўны дзеяч ВКЛ, падстароста брэсцкі, пісар ВКЛ, дзяржаўца медніцкі, маршалак дворны, староста магілёўскі, азярышчанскі, брэсцкі, кобрынскі, рэчыцкі. Падскарбі земскі, падканцлер, канцлер ВКЛ і кашталян трокскі, віленскі.

Жанаты з Фядорай Паўлаўнай Сапяжанкай. Некалькі разоў ездзіў паслом у Маскву, у тым ліку ў 1553, калі Івана Грознага не назваў царом. Адзін з лідэраў апазіцыі Люблінскай уніі. Разам з іншымі магнатамі - праціўнікамі аб'яднання ВКЛ з Каронаю - пакінуў Люблінскі сойм, паслаў на Падляшша і Валынь адозвы з заклікам змагацца супраць уніі.

Разам з Янам Геранімам Хадкевічам выступіў супраць кандыдатуры Стэфана Баторыя на каралеўскі трон, быў прыхільнікам абрання аўстрыйскага эрцгерцага Эрнста, але пасля абрання Баторыя перайшоў на яго бок.

Адзін з арганізатараў падрыхтоўкі Статута ВКЛ (1566). Паводле веравызнання кальвініст, у канцы жыцця прыхільна ставіўся да антытрынітатызму, падтрымліваў гуманістаў В. Цяпінскага, Якуба з Калінаўкі і С. Буднага. Апошні прысвяціў яму кнігу «Пра апраўданне грэшнага чалавека перад Богам» (Нясвіж, 1562). У сваім тастаменце наказаў вызваліць усіх сваіх нявольных і залежных людзей і перадаць іх пад дзяржаўную юрысдыкцыю.

Шаблон:Літ

Гл. таксама

Род Валовічаў

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
-{{вызнч|1=Астафі}} ({{вызн2|1=Яўстафій}}) {{вызнч|1=Багданавіч ВАЛОВІЧ}} (каля [[1520]]-[[1587]]) - дзяржаўны дзеяч [[ВКЛ]], падстароста брэсцкі, пісар ВКЛ, дзяржаўца медніцкі, маршалак дворны, староста магілёўскі, азярышчанскі, брэсцкі, кобрынскі, рэчыцкі. Падскарбі земскі, падканцлер, канцлер ВКЛ і кашталян трокскі, віленскі.
+{{вызнч|1=Астафій (Яўстафій) Багданавіч ВАЛОВІЧ}} (каля [[1520]]-[[1587]]) — дзяржаўны дзеяч [[ВКЛ]], падстароста брэсцкі, пісар ВКЛ, дзяржаўца медніцкі, маршалак дворны, староста магілёўскі, азярышчанскі, брэсцкі, кобрынскі, рэчыцкі. Падскарбі земскі, падканцлер, канцлер ВКЛ і кашталян трокскі, віленскі.
-Жанаты з Фядорай Паўлаўнай сапяжанкай. Некалькі разоў ездзіў паслом у [[Масква|Маскву]], у тым ліку ў [[1553]], калі [[Іван Грозны|Івана Грознага]] не назваў царом. Адзін з лідэраў апазіцыі [[Люблінская унія|Люблінскай уніі]]. Разам з іншымі магнатамі - праціўнікамі аб'яднання ВКЛ з Каронаю - пакінуў Люблінскі сойм, паслаў на [[Падляшша]] і [[Валынь]] адозвы з заклікам змагацца супраць уніі.
+Жанаты з Фядорай Паўлаўнай Сапяжанкай. Некалькі разоў ездзіў паслом у [[Масква|Маскву]], у тым ліку ў [[1553]], калі [[Іван Грозны|Івана Грознага]] не назваў царом. Адзін з лідэраў апазіцыі [[Люблінская унія|Люблінскай уніі]]. Разам з іншымі магнатамі - праціўнікамі аб'яднання ВКЛ з Каронаю - пакінуў Люблінскі сойм, паслаў на [[Падляшша]] і [[Валынь]] адозвы з заклікам змагацца супраць уніі.
 Разам з [[Ян Геранім Хадкевіч|Янам Геранімам Хадкевічам]] выступіў супраць кандыдатуры [[С. Баторый|Стэфана Баторыя]] на каралеўскі трон, быў прыхільнікам абрання аўстрыйскага эрцгерцага [[Эрнст Габсбург|Эрнста]], але пасля абрання Баторыя перайшоў на яго бок.
-Адзін з арганізатараў падрыхтоўкі [[Статуты ВКЛ|Статута ВКЛ 1566]]. Паводле веравызнання кальвініст, у канцы жыцця прыхільна ставіўся да антытрынітатызму, падтрымліваў гуманістаў [[В. Цяпінскі|В. Цяпінскага]], [[Якуб з Калінаўкі|Якуба з Калінаўкі]] і [[С. Будны|С. Буднага]]. Апошні прысвяціў яму кнігу «Пра апраўданне грэшнага чалавека перад Богам» ([[Нясвіж]], [[1562]]). У сваім тастаменце наказаў вызваліць усіх сваіх нявольных і залежных людзей і перадаць іх пад дзяржаўную юрысдыкцыю.
+Адзін з арганізатараў падрыхтоўкі [[Статуты ВКЛ|Статута ВКЛ (1566)]]. Паводле веравызнання кальвініст, у канцы жыцця прыхільна ставіўся да антытрынітатызму, падтрымліваў гуманістаў [[В. Цяпінскі|В. Цяпінскага]], [[Якуб з Калінаўкі|Якуба з Калінаўкі]] і [[С. Будны|С. Буднага]]. Апошні прысвяціў яму кнігу «Пра апраўданне грэшнага чалавека перад Богам» ([[Нясвіж]], [[1562]]). У сваім тастаменце наказаў вызваліць усіх сваіх нявольных і залежных людзей і перадаць іх пад дзяржаўную юрысдыкцыю.
-{{літ|1=''А. П. Грыцкевіч''. Астафі Валовіч // {{крыніцы/ЭГБ|2}}}}
+{{літ|1=
+|[[Анатоль Грыцкевіч|Грыцкевіч А.П.]] Астафі Валовіч // {{крыніцы/ЭГБ|2}};
+|Падокшын С.А. Астафій Валовіч — палітык і асветнік (до 475-годдзя з дня нараджэння) // Адукацыя і выхаванне. 1995. № 6. С. 102-104.
+}}
 == Гл. таксама ==
 * [[Род Валовічаў]]