MP 38/40: Розніца паміж версіямі

MP 40
	; MP 40
Тып:	пісталет-кулямёт
Краіна:	Трэці рэйх
Гісторыя службы
Гады эксплуатацыі:	1938—сучаснасць (сустракаецца ў сучасных канфліктах).
Выкарыстоўвалася:	вермахт, вафен-СС; СССР (трафей), пасля вайны — краіны трэцяга свету, у наш час — нерэгулярныя фарміраванні
Войны і канфлікты:	Другая сусветная вайна, Карэйская вайна, Суэцкі крызіс, Шасцідзённая вайна, Вайна ў В’етнаме, Фалклендская вайна, Афганская вайна, Югаслаўскія войны, Ірана-іракская вайна, Вайна на ўсходзе Украіны
Гісторыя вытворчасці
Канструктар:	Генрых Фольмер
Распрацаваны:	1938
Вытворца:	ERMA, Steyr, Haenel
Гады вытворчасці:	1938—1944
Варыянты:	MP 38/40; MP 40; MP 40/I; MP 41
Характарыстыкі
Маса, кг:	4,8 (з 32 патронамі)
Даўжыня, мм:	833/630 с раскладзеным/; складзеным прыкладам
Даўжыня ствала, мм:	248
Патрон:	9×19 мм
Калібр, мм:	9
Хуткастрэльнасць,; выстралаў/хвіл:	540-600
Пачатковая хуткасць кулі, м/с:	320-400
Прыцэльная далёкасць, м:	100/200 метраў

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 15:19, 6 лютага 2019

MP 38, MP 38/40, MP 40 (скар. ад ням.: Maschinenpistole) — пісталет-кулямёт, распрацаваны фірмай ERMA у 1930-я гады. Галоўным канструктарам з’яўляўся Генрых Фольмер. Савецкія салдаты празвалі гэты пісталет-кулямёт «Шмайсерам», але гэтая зброя ні ў якім разе не адносілася да канструктара зброі Хуго Шмайсера. Дзякуючы савецкаму кінематографу быў створаны вобраз нямецкіх салдатаў, паўсюдна ўзброенных MP-40, але гэты пісталет-кулямёт не з’яўляўся самай распаўсюджанай мадэлью ў Вермахце^[1].

Канструкцыя

Аўтаматыка MP 40 працуе па прынцыпу вольнага затвору. Ударна-спускавы механізм дазваляе весці толькі аўтаматычны агонь. Засцерагальніка як асобнай дэталі няма, яго ролю выконвае выманне на корпусе пісталета-кулямёта, куды заводзіцца дзяржальня ўзвядзення засаўкі. Прыклад стальны, паваротам складваецца пад ствольную скрынку. Прыцэл складаецца з двух шчыткоў з прарэзамі, нерухомага — для стральбы на далёкасць да 100 метраў, і адкіднога, з далёкасцю стральбы на 200 метраў^[2].

Варыянты і Мадыфікацыі

MP 41

Распрацаваны Хуго Шмайсерам MP 41

Сыходзячы з вопыту баёў пад Масквой у канцы 1941 г. Хуго Шмайсер прапанаваў "злучыць" MP 40 і MP 28, з апошняга ўзяў прыклад і сялектар. У выніку атрымаўся MP 41, ён быў даволі нязручны, таму ў войсках не набыў шырокага распаўсюджвання.

Баявое прымяненне

Трэці рэйх: Прымяняўся Вермахтам і злучэннямі СС на працягу Другой сусветнай вайны.
Венгрыя: Прымяняўся узброенымі сіламі Венгрыі на Усходнім фронце^[3], а таксама падчас падзей 1956 года ў Венгрыі ^[4].
Вялікабрытанія: Выкарыстоўваўся як трафей, пасля Другой сусветнай вайны быў на ўзбраенні спецыяльнай службы SAS.
Ізраіль: Узбраенне набывалі ў Чэхаславакіі з нагоды СССР. Выкарыстоўваўся ў шэрагу араба-ізраільскіх канфліктаў ^[5].
СССР: Прымяняўся Чырвонай арміяй і партызанамі ў якасці трафея.
Югаславія: быў на ўзбраенні да 1950-х гадоў, потым на ўзбраенне была прынята яго спрошчаная мадыфікацыя М56^[6].

Зноскі

[1] Технические характеристики автоматов МП-38 и МП-40

[2] ttp://gunsite.narod.ru/mp40.htm]

[3] Венгерские войска

[4] Восстание в Венгрии 1956 года, как это было (фото)

[5] Как создавался ЦАХАЛ: Рука Кремля

[6] Пистолет-пулемет M56 (бывшая Югославия)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

@@ Радок 32: / Радок 32: @@
 == Канструкцыя ==
 Аўтаматыка MP 40 працуе па прынцыпу вольнага затвору. Ударна-спускавы механізм дазваляе весці толькі аўтаматычны агонь. Засцерагальніка як асобнай дэталі няма, яго ролю выконвае выманне на корпусе пісталета-кулямёта, куды заводзіцца дзяржальня ўзвядзення засаўкі. Прыклад стальны, паваротам складваецца пад ствольную скрынку. Прыцэл складаецца з двух шчыткоў з прарэзамі, нерухомага — для стральбы на далёкасць да 100 метраў, і адкіднога, з далёкасцю стральбы на 200 метраў<ref>http://gunsite.narod.ru/mp40.htm]</ref>.
+== Варыянты і Мадыфікацыі ==
+'''MP 41'''
+[[File:German MP wooden stock.jpg|thumb|MP-41|thumb|злева|Распрацаваны Хуго Шмайсерам MP 41 ]]
+Сыходзячы з вопыту баёў пад Масквой у канцы 1941 г. Хуго Шмайсер прапанаваў "злучыць" MP 40 і MP 28, з апошняга ўзяў прыклад і сялектар. У выніку атрымаўся MP 41, ён быў даволі нязручны, таму ў войсках не набыў шырокага распаўсюджвання.