Зембін: Розніца паміж версіямі
Новая старонка: '{{НП |статус = вёска |беларуская назва = Зембiн |краіна = Беларусь |гер...' |
(Няма розніцы)
|
Версія ад 17:28, 11 жніўня 2009
Вёска
Зембiн
| ||||||||||||||||||
Зембiн (руск.: Зембин, польск.: Ziembin,) — населены пункт Мінскай вобласці Беларусі, Барысаўскага раёна. З'яўляецца адным з найстаражытных мястэчкаў Барысаўскага раёна. Найболей ранняе пісьмовае згадванне пра Зембiн датуецца 1526 годам. Ужо ў той час тут размяшчалася вялікая сядзіба, якой валодалі Радзівілы. Зембин на працягу стагоддзяў належаў шэрагу знакамітых шляхецкіх родаў. Уладальнікамі мястэчка ў розны час былі Радзівілы, Кішкі, Саковiчы, Патоцкія, Война Ясэнецкiя, Хрэптовiчы, Лiхадзiеўскiя да Хэлхоўскiя. Гістарычныя падзеі, якія адбываліся ў Беларусі, ніколі не абыходзілі бокам вёску, бо яна размешчана на скрыжаванні дарог, на гасцінцы Масква - Вільня.
Гісторыя населенага пункта
У 1640 годзе ў Зембiне быў заснаваны манастыр ордэна дамініканцаў. Гэта ажыццявілі Віленскі (ці Смаленскі?) падваевода Адам Сакович (Adam Sakowicz) і яго жонка Мар'яна (Marcjanna), народжаная Тышкевіч (Tyszkiewicz). Манахам быў аддадзены драўляны Касцёл Унебаўзяцця Найсв. Панны Марыі, збудаваны ў 1609-м году. Шчодрая пара адпісала манастырскай браціі і фальварак Паляны з правам вудзіць рыбу з навакольных азёр, варыць ды прадаваць медавуху, піва і іншае спіртное. Практычныя манахі хутка наладзілі працэс, пускаючы бражныя «пэнязi» на ўтрыманне манастырскай бібліятэкі са школай.
У 1790 драўляны касцёл згарэў, і праз 20 гадоў на яго месцы з цэглы быў узведзена новае манументальнае збудаванне. Пры манастыры была школа, вялікая бібліятэка, знішчаная французамі падчас вайны 1812 гады. У XIX павеку быў канфіскаваны ў казну і адноўлены як касцёл у самым пачатку XX. Яго нават паспелі адрэстаўраваць, але ў 1932 году савецкая ўлада зачыніла яго зноў. З тых часоў касцёл паступова руйнаваўся, і цяпер ад яго засталася толькі франтальная сцяна са скульптурай Панны Марыі пад крыжом, ды горы цэглы паміж рэшткамі сцен усярэдзіне.
У Сеціве
Зембін на Вікісховішчы |