Руска-візантыйская архітэктура: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 5: Радок 5:
Асноўнымі рысамі стылю былі [[эклектычнасць]] і наследаванне рускаму [[Архітэктура|дойлідству]] [[XVII ст.]] у кампазіцыі і ў вонкавых упрыгожаннях (ляпніна, кераміка, паліва).
Асноўнымі рысамі стылю былі [[эклектычнасць]] і наследаванне рускаму [[Архітэктура|дойлідству]] [[XVII ст.]] у кампазіцыі і ў вонкавых упрыгожаннях (ляпніна, кераміка, паліва).


У Беларусі ў гэтым стылі былі збудаваныя многія тагачасныя праваслаўныя цэрквы ([[Баранавічы]], [[Барысаў]], [[Брэст]], [[Гродна]]) і інш. Найбольш удалымі творамі гэтага стылю ў Беларусі лічацца [[Свята-Петра-Паўлаўскі храм-помнік|мемарыяльны храм]] у в. [[Аграгарадок Лясная|Лясной]], прысвечаны 200-годдзю [[бітва пад Лясной, 1708|перамогі рускіх над шведамі]] і [[капліца-склеп Паскевічаў|капліца склепу Паскевічаў]] у Гомелі<ref>Чантурыя, С. 273.</ref>, [[Сабор Святых апосталаў Пятра і Паўла, Мінск|сабор Пятра і Паўла]] ў Мінску, Георгіеўская царква ў [[Горад Чавусы|Чавусах]] і інш. З іншага боку, па прамым указанні царскіх уладаў дзесяткамі будаваліся і горшыя ўзоры гэтага стылю (напр., у [[Полацк]]у, [[Віцебск]]у, [[Барысаў|Барысаве]] і інш.), ацэненыя яшчэ ў савецкія часы як матэрыяльны выраз [[каланіялізм|каланіяльнай]] палітыкі царызму<ref>Кацар, С. 114, 115.</ref>.
У Беларусі ў гэтым стылі былі збудаваныя многія тагачасныя праваслаўныя цэрквы ([[Баранавічы]], [[Барысаў]], [[Брэст]], [[Гродна]]) і інш. Найбольш удалымі творамі гэтага стылю ў Беларусі лічацца [[Свята-Петра-Паўлаўскі храм-помнік|мемарыяльны храм]] у в. [[Аграгарадок Лясная|Лясной]], прысвечаны 200-годдзю [[бітва пад Лясной, 1708|перамогі рускіх над шведамі]] і [[капліца-склеп Паскевічаў|капліца склепу Паскевічаў]] у Гомелі<ref>Чантурыя, С. 273.</ref>, [[Сабор Святых апосталаў Пятра і Паўла, Мінск|сабор Пятра і Паўла]] ў Мінску, Георгіеўская царква ў [[Горад Чавусы|Чавусах]] і інш. З іншага боку, па прамым указанні царскіх уладаў дзесяткамі будаваліся і горшыя ўзоры гэтага стылю (напр., у [[Полацк]]у, [[Віцебск]]у, [[Барысаў|Барысаве]] і інш.), ацэненыя яшчэ ў савецкія часы як матэрыяльны выраз палітыкі царызму<ref>Кацар, С. 114, 115.</ref>.


{{зноскі}}
{{зноскі}}

Версія ад 16:57, 25 верасня 2019

Храм Хрыста Збавіцеля — прыклад руска-візантыйскага стылю

«Руска-візантыйская архітэктура», псеўдару́скі стыль — архітэктурны стыль у плыні рэстаўратарства, які існаваў у 2-й палове 19 ст. у Расійскай імперыі. Адным з заснавальнікаў стылю лічыцца Канстанцін Тон.

Асноўнымі рысамі стылю былі эклектычнасць і наследаванне рускаму дойлідству XVII ст. у кампазіцыі і ў вонкавых упрыгожаннях (ляпніна, кераміка, паліва).

У Беларусі ў гэтым стылі былі збудаваныя многія тагачасныя праваслаўныя цэрквы (Баранавічы, Барысаў, Брэст, Гродна) і інш. Найбольш удалымі творамі гэтага стылю ў Беларусі лічацца мемарыяльны храм у в. Лясной, прысвечаны 200-годдзю перамогі рускіх над шведамі і капліца склепу Паскевічаў у Гомелі[1], сабор Пятра і Паўла ў Мінску, Георгіеўская царква ў Чавусах і інш. З іншага боку, па прамым указанні царскіх уладаў дзесяткамі будаваліся і горшыя ўзоры гэтага стылю (напр., у Полацку, Віцебску, Барысаве і інш.), ацэненыя яшчэ ў савецкія часы як матэрыяльны выраз палітыкі царызму[2].

Зноскі

  1. Чантурыя, С. 273.
  2. Кацар, С. 114, 115.

Літаратура

  • У. А. Чантурыя. История архитектуры Белоруссии. — Мн.: Выш. школа, 1977. — 319 с.: ил.
  • М. С. Кацер. Белорусская архитектура. Исторический очерк / Ин-т литературы и искусства АН БССР. — Мн.: Гос. изд-во БССР, 1956. — 119 c.: ил.

Спасылкі