Перэгрын Тук: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др аўтаматычны перанос катэгорыі |
|||
Радок 14: | Радок 14: | ||
== Біяграфія і ўдзел у падзеях «Уладара Пярсцёнкаў» == |
== Біяграфія і ўдзел у падзеях «Уладара Пярсцёнкаў» == |
||
Перэгрын Тук нарадзіўся ў 2990 г. [[Трэцяя Эпоха Міжзем'я|Т. Э.]] у |
Перэгрын Тук нарадзіўся ў 2990 г. [[Трэцяя Эпоха Міжзем'я|Т. Э.]] у сям’і тана Паладзіна II і Эгланціны Тук і з’яўляўся малодшым дзяцёнкам (у яго былі тры старэйшыя сястры — Перліна, Вочыцвета і Душыца) і адзіным сынам. Яго лепшы сябар — [[Мэрыядак Брэндзібак]] — з’яўляецца яго стрыечным братам па бацькоўскай лініі. |
||
У 3018 годзе Т. Э., калі Фрода Бэгінс па парадзе [[Гэндальф]]а Шэрага ўсё-такі адправіўся ў [[Рывендэл]], выносячы з сабой [[Пярсцёнак Усяўладдзя]], Перэгрын Тук стаў адным з яго спадарожнікаў. На Савеце ў [[Элранд]]а яго і Мэрыядака Брэндзібака па патрабаванні таго ж Гэндальфа ўключылі ў лік Брацтва Пярсцёнка. Усе разам Захавальнікі дабраліся да Парт Галена, дзе Перэгрына і Мэрыядака схапілі [[Урук-хай|оркамі]] [[Саруман]]а, пры гэтым загінуў старэйшы сын намесніка Гондара, [[Борамір]], які абараняў хобітаў. Толькі цудам Перэгрын уратаваўся падчас сваркі оркаў на ўзлессе [[Фангорн]]а. Там жа ён сустрэўся з [[Энты|энтамі]] і разам з імі прыняў удзел у знакамітым паходзе воінства энтаў на [[Ізенгард]]. |
У 3018 годзе Т. Э., калі Фрода Бэгінс па парадзе [[Гэндальф]]а Шэрага ўсё-такі адправіўся ў [[Рывендэл]], выносячы з сабой [[Пярсцёнак Усяўладдзя]], Перэгрын Тук стаў адным з яго спадарожнікаў. На Савеце ў [[Элранд]]а яго і Мэрыядака Брэндзібака па патрабаванні таго ж Гэндальфа ўключылі ў лік Брацтва Пярсцёнка. Усе разам Захавальнікі дабраліся да Парт Галена, дзе Перэгрына і Мэрыядака схапілі [[Урук-хай|оркамі]] [[Саруман]]а, пры гэтым загінуў старэйшы сын намесніка Гондара, [[Борамір]], які абараняў хобітаў. Толькі цудам Перэгрын уратаваўся падчас сваркі оркаў на ўзлессе [[Фангорн]]а. Там жа ён сустрэўся з [[Энты|энтамі]] і разам з імі прыняў удзел у знакамітым паходзе воінства энтаў на [[Ізенгард]]. |
||
Радок 20: | Радок 20: | ||
Пасля разгрому Ізенгарда і адхілення Сарумана ад улады Переэгрын воляй выпадку падабраў [[паланцір]], выкінутыя з вежы [[Артханк]]а [[Грыма Чарвявуст|Грымам Чарвявустам]]. Паланцір забраў у яго Гэндальф, аднак, будучы ад прыроды вельмі цікаўным, Перэгрын усё ж такі хітрасцю завалодаў ім і на некаторы час зазірнуў у яго, — тым самым падставіў сябе пад магічны ўдар Цёмнага Валадара [[Саўран]]а. Толькі дзякуючы неймавернай хобіцкай стойкасці Піпін не падпарадкаваўся волі Саўрана, аднак Гэндальфу прыйшлося ўзяць яго з сабой з асцярогі, што Саўран пажадае атрымаць дзёрзкага і непакорлівага хобіта жывым. |
Пасля разгрому Ізенгарда і адхілення Сарумана ад улады Переэгрын воляй выпадку падабраў [[паланцір]], выкінутыя з вежы [[Артханк]]а [[Грыма Чарвявуст|Грымам Чарвявустам]]. Паланцір забраў у яго Гэндальф, аднак, будучы ад прыроды вельмі цікаўным, Перэгрын усё ж такі хітрасцю завалодаў ім і на некаторы час зазірнуў у яго, — тым самым падставіў сябе пад магічны ўдар Цёмнага Валадара [[Саўран]]а. Толькі дзякуючы неймавернай хобіцкай стойкасці Піпін не падпарадкаваўся волі Саўрана, аднак Гэндальфу прыйшлося ўзяць яго з сабой з асцярогі, што Саўран пажадае атрымаць дзёрзкага і непакорлівага хобіта жывым. |
||
Гэндальф узяў яго з сабой у [[Гондар]], дзе Перэгрын з падзякі да свайго абаронцы, пакойнага Бораміра, паступіў на службу да яго бацькі, намесніка [[Дэнатар II|Дэнатара II]] і стаў — адзіным з вядомых хобітаў — Стражаў Цытадэлі [[Мінас Тырыт]]а. Дзякуючы Перэгрыну, своечасова папярэдзіўшага Гэндальфа, маг паспеў перашкодзіць |
Гэндальф узяў яго з сабой у [[Гондар]], дзе Перэгрын з падзякі да свайго абаронцы, пакойнага Бораміра, паступіў на службу да яго бацькі, намесніка [[Дэнатар II|Дэнатара II]] і стаў — адзіным з вядомых хобітаў — Стражаў Цытадэлі [[Мінас Тырыт]]а. Дзякуючы Перэгрыну, своечасова папярэдзіўшага Гэндальфа, маг паспеў перашкодзіць звар’яцеламу Дэнатару і выратаваць жыццё малодшаму сыну намесніка, [[Фарамір]]у. |
||
Пасля разгрому войскаў Мордара на [[Бітва на Пеленнорскіх палях|Пеленнорскіх палях]] Пеэегрын у складзе роханска-гондарскай дружыны прыняў удзел у паходзе да [[Мараннон]]а і ў Бітве каля Чорнай Брамы, дзе асабіста забіў аднаго з троляў. |
Пасля разгрому войскаў Мордара на [[Бітва на Пеленнорскіх палях|Пеленнорскіх палях]] Пеэегрын у складзе роханска-гондарскай дружыны прыняў удзел у паходзе да [[Мараннон]]а і ў Бітве каля Чорнай Брамы, дзе асабіста забіў аднаго з троляў. |
||
Радок 29: | Радок 29: | ||
{{Свет Міжзем'я}} |
{{Свет Міжзем'я}} |
||
{{Wikidata/Ancestors}} |
|||
{{Бібліяінфармацыя}} |
|||
[[Катэгорыя:Міжзем’е]] |
[[Катэгорыя:Міжзем’е]] |
||
[[Катэгорыя:Персанажы Міжзем’я]] |
[[Катэгорыя:Персанажы Міжзем’я]] |
Версія ад 20:54, 6 лістапада 2019
<table class="infobox infobox-1213e12b70973934 vcard" style="background:#FAFAFA; border:1px solid #bbb; width:250px;" data-name="Перэгрын Тук
Peregrin Took" >
Варыянты імя Піпін Раса Хобіт Пол Мужчынскі Месца пражывання Шыр
Перэгры́н Тук (англ.: Peregrin Took, Пі́пін) — хобіт, персанаж эпасу «Уладар Пярсцёнкаў» Джона Р. Р. Толкіна. Належаў да шляхетнага хобіцкага роду Тукаў. Паплечнік і блізкі сябар Фрода Бэгінса. Воін Гондара. Выратаваў ад спалення Фараміра, брата Бораміра, сына намесніка Гондара Дэнатара II (які і хацеў спаліць яго). У гэтым яму дапамагаў воін Гондара Берагонд. Пасля Вайны Пярсцёнка стаў танам Шыра.
Біяграфія і ўдзел у падзеях «Уладара Пярсцёнкаў»
Перэгрын Тук нарадзіўся ў 2990 г. Т. Э. у сям’і тана Паладзіна II і Эгланціны Тук і з’яўляўся малодшым дзяцёнкам (у яго былі тры старэйшыя сястры — Перліна, Вочыцвета і Душыца) і адзіным сынам. Яго лепшы сябар — Мэрыядак Брэндзібак — з’яўляецца яго стрыечным братам па бацькоўскай лініі.
У 3018 годзе Т. Э., калі Фрода Бэгінс па парадзе Гэндальфа Шэрага ўсё-такі адправіўся ў Рывендэл, выносячы з сабой Пярсцёнак Усяўладдзя, Перэгрын Тук стаў адным з яго спадарожнікаў. На Савеце ў Элранда яго і Мэрыядака Брэндзібака па патрабаванні таго ж Гэндальфа ўключылі ў лік Брацтва Пярсцёнка. Усе разам Захавальнікі дабраліся да Парт Галена, дзе Перэгрына і Мэрыядака схапілі оркамі Сарумана, пры гэтым загінуў старэйшы сын намесніка Гондара, Борамір, які абараняў хобітаў. Толькі цудам Перэгрын уратаваўся падчас сваркі оркаў на ўзлессе Фангорна. Там жа ён сустрэўся з энтамі і разам з імі прыняў удзел у знакамітым паходзе воінства энтаў на Ізенгард.
Пасля разгрому Ізенгарда і адхілення Сарумана ад улады Переэгрын воляй выпадку падабраў паланцір, выкінутыя з вежы Артханка Грымам Чарвявустам. Паланцір забраў у яго Гэндальф, аднак, будучы ад прыроды вельмі цікаўным, Перэгрын усё ж такі хітрасцю завалодаў ім і на некаторы час зазірнуў у яго, — тым самым падставіў сябе пад магічны ўдар Цёмнага Валадара Саўрана. Толькі дзякуючы неймавернай хобіцкай стойкасці Піпін не падпарадкаваўся волі Саўрана, аднак Гэндальфу прыйшлося ўзяць яго з сабой з асцярогі, што Саўран пажадае атрымаць дзёрзкага і непакорлівага хобіта жывым.
Гэндальф узяў яго з сабой у Гондар, дзе Перэгрын з падзякі да свайго абаронцы, пакойнага Бораміра, паступіў на службу да яго бацькі, намесніка Дэнатара II і стаў — адзіным з вядомых хобітаў — Стражаў Цытадэлі Мінас Тырыта. Дзякуючы Перэгрыну, своечасова папярэдзіўшага Гэндальфа, маг паспеў перашкодзіць звар’яцеламу Дэнатару і выратаваць жыццё малодшаму сыну намесніка, Фараміру.
Пасля разгрому войскаў Мордара на Пеленнорскіх палях Пеэегрын у складзе роханска-гондарскай дружыны прыняў удзел у паходзе да Мараннона і ў Бітве каля Чорнай Брамы, дзе асабіста забіў аднаго з троляў.
З заканчэннем Вайны Пярсцёнка Перэгрын, удастоены ў Гондары рыцарскага звання і прызначаны на пасаду каралеўскага пасланца, вярнуўся ў Шыр, дзе разам з Мэрыядакам узначаліў паўстанне хобітаў супраць дыктатуры Сарумана, які хітрасцю захапіў уладу над краінай. Паўстанне завяршылася пераможнай бітвай у Прырэччы, у якім Перэгрын і Мэрыядак выступалі ў якасці палкаводцаў.
У 1914 г. Ч. Э. Перэгрын Тук атрымаў у спадчыну тытул тана. У 1964 г. яны з Мэрыядакам добраахвотна склалі з сябе абавязкі кіраўнікоў сваіх родаў і адправіліся ў падарожжа ў Рохан і ў Гондар. Праз год абодва памерлі ў Гондары і былі пахаваны ў магільным склепе гондарскіх каралёў і намеснікаў на Рат Дзінен.