Амеядскі халіфат: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др →Спасылкі: выдаленне шаблона:FA, replaced: {{Link FA| → {{subst:Void| using AWB |
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др аўтаматычнае выдаленне шаблонаў стабаў |
||
Радок 109: | Радок 109: | ||
== Спасылкі == |
== Спасылкі == |
||
* {{Савецкая гістарычная энцыклапедыя|частка=Омейядов халифат|аўтар=Надирадзе Л. И.|спасылка=http://dic.academic.ru/dic.nsf/sie/12603/}} |
* {{Савецкая гістарычная энцыклапедыя|частка=Омейядов халифат|аўтар=Надирадзе Л. И.|спасылка=http://dic.academic.ru/dic.nsf/sie/12603/}} |
||
{{history-stub}} |
|||
{{Амеяды}} |
{{Амеяды}} |
Версія ад 08:14, 7 лістапада 2019
Гістарычная дзяржава | |||
Амеядскі халіфат | |||
---|---|---|---|
араб. الخلافة الأموية | |||
|
|||
|
|||
661 — 750
|
|||
Сталіца | Дамаск | ||
Мова(ы) | Арабская мова | ||
Афіцыйная мова | арабская | ||
Рэлігія | Іслам | ||
Грашовая адзінка | Дынар | ||
Плошча | 15 000 000 км² | ||
Насельніцтва | каля 62 млн. чал. (арабы, персы, копты, берберы, сірыйцы, іспанцы і інш.) | ||
Форма кіравання | манархія | ||
Дынастыя | Амеяды | ||
Дамаскі халіф | |||
• 661—680 | Муавія I ібн Абу Суф'ян | ||
• 680—683 | Язід I ібн Муавія | ||
• 683—684 | Муавія II ібн Язід | ||
• 684—685 | Марван I ібн аль-Хакам | ||
• 685—705 | Абдул-Малік ібн Мерван | ||
• 705—715 | Аль-Валід I ібн Абдул-Малік | ||
• 715—717 | Сулейман ібн Абдул-Малік | ||
• 717—720 | Умар ібн Абдул-Азіз | ||
• 720—724 | Язід II ібн Абдул-Малік | ||
• 724—743 | Хішам ібн Абдул-Малік | ||
• 743—744 | Аль-Валід II ібн Язід | ||
• 744 | Язід III ібн аль-Валід | ||
• 744 | Ібрахім ібн аль-Валід | ||
• 744—750 | Марван II ібн Мухамад | ||
Пераемнасць | |||
< Праведны халіфат | |||
Кордаўскі эмірат > | |||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Амеядскі халіфа́т (араб. الخلافة الأموية) або Дама́скі халіфа́т — феадальная дзяржава, якая існавала з 661 па 750 год. Кіруючая дынастыя — Амеяды. Сталіца знаходзілася ў Дамаску. Глава дзяржавы — халіф, у руках якога была сканцэнтравана духоўная і свецкая ўлада, якая перадавалася па спадчыне. Афіцыйная мова — арабская. Валюта — залаты дынар і сярэбраны дырхем[1].
Гісторыя
Амеядскі халіфат працягнуў заваявальную палітыку Праведнага халіфата і заваяваў Паўночную Афрыку, частку Пірэнейскага паўвострава, Сярэднюю Азію, Сінд, Табарыстан і Джурджан[1].
Вярхоўным уласнікам усіх земляў халіфата выступала дзяржава, у распараджэнні якой знаходзіўся зямельны фонд заваяваных, канфіскаваных або тых, што пераходзілі ва ўласнасць дзяржавы пасля смерці ўладальніка, які не меў прамога спадчынніка. Дзяржава спаганяла з землеўладальнікаў паземны падатак (ушр і харадж)[1].
Для цэнтралізацыі дзяржавы была адноўлена паштовая служба, створана цэнтральная казна і дзяржаўны архіў (дыван аль-хацім). Масавы пераход у іслам заваяваных народаў і працэс канцэнтрацыі ў руках мусульман земляў, якія належалі мясцоваму немусульманскаму насельніцтву, прывялі да рэзкага памяншэння дзяржаўных даходаў. У 700 годзе намесніка Ірака Хаджадж ібн Юсуф (694—714) апублікаваў закон, паводле якога новазвернутыя мусульмане не вызваляліся ад выплаты джызьі, а зямлі, якія перайшлі да мусульман, не вызваляліся ад выплаты хараджа. Гэта палажэнне было адменена халіфам Умарам ібн Абдул-Азізам у 718—719 гадах. Пераемнікі халіфа Умара аднавілі палітыку яго папярэднікаў, што выклікала новую хвалю антыамеядскіх выступленняў. У выніку паўстання пад кіраўніцтвам Абу Мусліма ўлада перайшла да Абасідаў[1].
Зноскі
- ↑ а б в г СГЭ 1961—1976.
Спасылкі
- Омейядов халифат / Надирадзе Л. И. // Советская историческая энциклопедия : у 16 т. / под ред. Е. М. Жукова. — М. : Советская энциклопедия, 1961—1976.