Тычынка

Тычынкі амарыліса (Amaryllis)

Тычы́нка (лац.: Stamen) — частка кветкі кветкавых раслін, мужчынскі рэпрадуктыўны орган, у якім утвараецца пылок.

Будова тычынкі

Тычынка складаецца з тычынкавай ніці (стэрыльнай часткі) і пылавіка, у якім утвараецца пылковае зерне. Тычынкавая ніць з'яўляецца гамолагам мікраспарафіла разнаспоравых дзеразападобных і голанасенных.

У кожным з чатырох гнёздаў пылавіка з клетак археспорыя пасля меёзу ўтвараюцца мікраспроры, якія затым прарастаюць у мужчынскія гаметафіты — пылковыя зерні. Сукупнасць пылковых зерняў называецца пылком.

Колькасць тычачак у адной кветцы можа быць ад аднаго да некалькіх тысяч (напрыклад, у некаторых кактусаў). Сукупнасць тычачак кветкі называецца андрацэем. Тычынкі звычайна размешчаны на кветаложы спіральна ці па крузе.

Тычынкі могуць цалкам ці часткова зрастацца. У гарбузовых яны зрастаюцца цалкам, у астравых (складанакветных) — пылавікамі, у бабовых — тычынкавымі ніцямі (гэтыя ніці ў кветках прадстаўнікоў бабовых называюцца тычынкавымі трубкамі). У рафлезіевых і шэрагу прадстаўнікоў архідных тычынкі зрастаюцца з песцікам, утвараючы адмысловы орган, званы калонкай.

Форма тычынкі з'яўляецца сістэматычнай адзнакай.

Гл. таксама

• Песцік — жаночы рэпрадуктыўны орган кветкавых раслін.

Літаратура

• Тычынка. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 16: Трыпалі — Хвіліна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 16. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0263-6 (т. 16).

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Тычынка
• Тычинка // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
• Тычынка (руск.) — артыкул з Вялікай савецкай энцыклапедыі (Праверана 23 чэрвеня 2011)