Тэатр абсурду: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Sir Ksandr (размовы | уклад) Новая старонка: ''''Тэатр абсурду''', '''драма абсурду''' (лац. ''absurdus'' — недарэчны) — плынь у з...' |
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др аўтаматычнае выдаленне шаблонаў стабаў |
||
| Радок 5: | Радок 5: | ||
== Крыніцы == |
== Крыніцы == |
||
Культуралогія: Энцыкл. давед./ Э.С. Дубянецкі; Маст. А.А. Глекаў. — Мн.: БелЭн, 2003. —384 с.:іл ISBN 985-11-0277-6 |
Культуралогія: Энцыкл. давед./ Э.С. Дубянецкі; Маст. А.А. Глекаў. — Мн.: БелЭн, 2003. —384 с.:іл ISBN 985-11-0277-6 |
||
{{Стаб|Мастацтва}} |
|||
<br />{{Тэатр}} |
<br />{{Тэатр}} |
||
Версія ад 13:39, 7 лістапада 2019
Тэатр абсурду, драма абсурду (лац. absurdus — недарэчны) — плынь у заходнееўрапейскай драматургіі і тэатры другой паловы ХХ ст.
Для драматургіі абсурду ўласцівы адсутнасць яснага сюжэту і распрацаваных характараў персанажаў, песімістычнае светаўспрыманне, адчуванне трагізму і адчужанасці чалавека ў недасканалым свеце, успрыманне рэчаіснасці як чагосьці пазбаўленага ўнутранага сэнсу і прычынных сувязей, гратэскна-камічная дэманстрацыя абсурднасці і бессэнсоўнасці чалавечага быццця. Найбольш вядомыя творы — «У чаканні Гадо» Сэмюэла Бекета, «Лысая спявачка» Эжэна Іянеска.
Крыніцы
Культуралогія: Энцыкл. давед./ Э.С. Дубянецкі; Маст. А.А. Глекаў. — Мн.: БелЭн, 2003. —384 с.:іл ISBN 985-11-0277-6
