Тамара Фёдараўна Розава: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1: Радок 1:
{{архітэктар}}
{{цёзкі2|Розава}}
'''Тамара Фёдараўна Розава''' (нар. {{ДН|2|11|1940}}, в. [[Сярагі]], [[Слуцкі раён]], [[Мінская вобласць]]) — беларускі [[архітэктар]].
'''Тамара Фёдараўна Розава''' (нар. {{ДН|2|11|1940}}, в. [[Сярагі]], [[Слуцкі раён]], [[Мінская вобласць]]) — беларускі [[архітэктар]].


Радок 8: Радок 10:
Член [[Саюз архітэктараў Беларусі|Саюза архітэктараў]] з [[1976]] года.
Член [[Саюз архітэктараў Беларусі|Саюза архітэктараў]] з [[1976]] года.


<!--Лаўрэат [[прэмія прафсаюзаў Беларускай ССР|прэміі прафсаюзаў Беларускай ССР]] за праект «[[Спецыяльная агульнаадукацыйная школа для глухіх і з недахопамі слыху дзяцей]] у Севастопальскім парку ў г. Мінску» (1991). Перамогі ў рэспубліканскіх усесаюзных і міжнародных архітэктурных конкурсах: Дыплом I ступені, пераможца Рэспубліканскага агляду «Лепшы праект 1986». За праект «Спецыяльная агульнаадукацыйная школа для глухіх і з недахопамі слыху дзяцей у г. Мінску». Дыплом удзельніку [[Рэспубліканскі агляд лепшых архітэктурных твораў|Рэспубліканскага агляду лепшых архітэктурных твораў]] (1988) за канцэптуальную працу «Дыспетчарскі вылічальны цэнтр Упраўлення Беларускай чыгункі ў г. Мінску». Дыплом I ступені пераможца Рэспубліканскага агляду лепшых архітэктурных твораў (1988) за праект «[[Палац піянераў і школьнікаў (Мінск)|Палац піянераў і школьнікаў]] у г. Мінску» (рэалізацыя першай чаргі). Дыплом I ступені за распрацоўку архітэктурна — планаванага рашэння праекта "Піянерлагера на 320 месцаў, — базы адпачынку на 220 месцаў на воз. Нарач, [[Маладзечанскі завод сілавых паўправадніковых вентыляў|Маладзечанскага ЗСПВ]], прадстаўленага ў экспазіцыі Будаўнічай выстаўкі (1982), Дзяржаўны Камітэт БССР па справах будаўніцтва. Дыплом другога Ўсесаюзнага агляду прац У/Пра «Архпраект» Саюза архітэктараў СССР за праект «Аўтаматызаванага цэнтра кіравання Беларускай чыгункі». Дыплом лаўрэата агляду лепшых архітэктурных твораў (1991) Саюза архітэктараў СССР за аб’ект «Спецыяльная школа для глухіх дзяцей у г. Мінску». Дыплом першай ступені, за распрацоўку аб’ёмна-прасторавага і архітэктурна-мастацкага рашэння спецыялізаванай агульнаадукацыйнай школы на 312 навучэнцаў для глухіх дзяцей на вул. Севастопальскай у г. Мінску, прадстаўленай у экспазіцыі Будаўнічай выстаўкі Дзяржбуда БССР (1989). -->
== Творчасць ==
== Творчасць ==
Асноўныя працы: тыпавыя і індывідуальныя праекты дзіцячых садоў на 180 і 320 месцаў (1972-76, у сааўтарстве); адміністрацыйныя будынкі на [[Плошча Мяснікова (Мінск)|плошчы Мяснікова]] і [[Вуліца Мяснікова (Мінск)|вул. Мяснікова]]: вытворча-лабараторны корпус [[Міністэрства мантажных і спецыяльных будаўнічых работ БССР|Міністэрства мантажных і спецыяльных будаўнічых работ]]; адміністрацыйны будынак [[Мінпрамбуд БССР|Мінпрамбуд]]а і [[Белсельгастэхніка|Белсельгастэхнік]]і ([[1969]]—[[1974]], сааўтары [[М. Н. Ліўшыц]], [[Т. Г. Раманоўская]]), індывідуальныя праекты піянерскіх лагераў на 180 і 320 месцаў — базы адпачынку на 100 і 220 месцаў адпаведна на [[возера Нарач|воз. Нарач]] [[Маладзечанскі завод лёгкіх металічных канструкцый|Маладзечанскага завода лёгкіх металічных канструкцый]] ([[1980]]—[[1982]]; сааўтары [[В. С. Бялянкін]], [[І. М. Новік]], [[І. Бізюк]]); [[палац піянераў і школьнікаў (Мінск)|палац піянераў і школьнікаў]] у г. [[Мінск|Мінску]] па [[Нававіленская вуліца|вул. Нававіленска]]й (1975-93; сааўтары [[В. С. Бялянкін]], [[Віктар Іванавіч Чарназёмаў|В. І. Чарназёмаў]], [[І. М. Новік]]); прыбудова да [[Дзяржаўны мастацкі музей Беларусі|Дзяржаўнага мастацкага музея РБ]] па [[Вуліца Леніна (Мінск)|вул. Леніна]] (1979-96; сааўтары [[В. С. Бялянкін]], [[І. М. Новік]]); [[спецыялізаваная школа для глухіх і з недахопамі слыху дзяцей]] у [[Севастопальскі парк|Севастопальскім парк]]у (1985-1991; сааўтары [[В. С. Бялянкін]], [[І. М. Новік]]); інтэрнат [[Тэхналагічны інстытут (Мінск)|Тэхналагічнага інстыту]]та па [[Беларуская вуліца (Мінск)|вул. Беларуска]]й (сааўтары [[В. С. Бялянкін]], [[І. М. Новік]]); гандлёвы цэнтр «[[ГИППО]]» па [[Праспект Ракасоўскага (Мінск)|праспекце Ракасоўскаг]]а (сааўтары [[В. С. Бялянкін]], [[Д. Я. Юзэфовіч]], [[<!--Е. В.--> Сідарэвіч]], [[<!--В.--> Калеснікаў]] (2003-05) - усе ў [[Мінск]]у.
Асноўныя працы: тыпавыя і індывідуальныя праекты дзіцячых садоў на 180 і 320 месцаў ([[1972]]—[[1976]], у сааўтарстве); адміністрацыйныя будынкі на [[Плошча Мяснікова (Мінск)|плошчы Мяснікова]] і [[Вуліца Мяснікова (Мінск)|вул. Мяснікова]]: вытворча-лабараторны корпус [[Міністэрства мантажных і спецыяльных будаўнічых работ БССР|Міністэрства мантажных і спецыяльных будаўнічых работ]]; адміністрацыйны будынак [[Мінпрамбуд БССР|Мінпрамбуда]] і [[Белсельгастэхніка|Белсельгастэхнікі]] ([[1969]]—[[1974]], сааўтары [[М. Н. Ліўшыц]], [[Т. Г. Раманоўская]]), індывідуальныя праекты піянерскіх лагераў на 180 і 320 месцаў — базы адпачынку на 100 і 220 месцаў адпаведна на [[возера Нарач|воз. Нарач]] [[Маладзечанскі завод лёгкіх металічных канструкцый|Маладзечанскага завода лёгкіх металічных канструкцый]] ([[1980]]—[[1982]]; сааўтары [[В. С. Бялянкін]], [[І. М. Новік]], [[І. Бізюк]]); [[палац піянераў і школьнікаў (Мінск)|палац піянераў і школьнікаў]] у г. [[Мінск]]у па [[Нававіленская вуліца|вул. Нававіленскай]] ([[1975]]—[[1993]]; сааўтары [[В. С. Бялянкін]], [[Віктар Іванавіч Чарназёмаў|В. І. Чарназёмаў]], [[І. М. Новік]]); прыбудова да [[Дзяржаўны мастацкі музей Беларусі|Дзяржаўнага мастацкага музея РБ]] па [[Вуліца Леніна (Мінск)|вул. Леніна]] ([[1979]]—[[1996]]; сааўтары [[В. С. Бялянкін]], [[І. М. Новік]]); [[спецыялізаваная школа для глухіх і з недахопамі слыху дзяцей]] у [[Севастопальскі парк|Севастопальскім парку]] ([[1985]]—[[1991]]; сааўтары [[В. С. Бялянкін]], [[І. М. Новік]]); інтэрнат [[Тэхналагічны інстытут (Мінск)|Тэхналагічнага інстытута]] па [[Беларуская вуліца (Мінск)|вул. Беларускай]] (сааўтары [[В. С. Бялянкін]], [[І. М. Новік]]); гандлёвы цэнтр «[[ГИППО]]» па [[Праспект Ракасоўскага (Мінск)|праспекце Ракасоўскага]] (сааўтары [[В. С. Бялянкін]], [[Д. Я. Юзэфовіч]], [[<!--Е. В.--> Сідарэвіч]], [[<!--В.--> Калеснікаў]] ([[2003]]—[[2005]]) — усе ў [[Мінск]]у.


== Узнагароды ==
{{ізаляваны артыкул}}
Лаўрэат [[прэмія прафсаюзаў Беларускай ССР|прэміі прафсаюзаў Беларускай ССР]] за праект «[[Спецыяльная агульнаадукацыйная школа для глухіх і з недахопамі слыху дзяцей]] у Севастопальскім парку ў г. Мінску» (1991). Перамогі ў рэспубліканскіх усесаюзных і міжнародных архітэктурных конкурсах: Дыплом I ступені, пераможца Рэспубліканскага агляду «Лепшы праект 1986». За праект «Спецыяльная агульнаадукацыйная школа для глухіх і з недахопамі слыху дзяцей у г. Мінску». Дыплом удзельніку [[Рэспубліканскі агляд лепшых архітэктурных твораў|Рэспубліканскага агляду лепшых архітэктурных твораў]] (1988) за канцэптуальную працу «Дыспетчарскі вылічальны цэнтр Упраўлення Беларускай чыгункі ў г. Мінску». Дыплом I ступені пераможца Рэспубліканскага агляду лепшых архітэктурных твораў (1988) за праект «[[Палац піянераў і школьнікаў (Мінск)|Палац піянераў і школьнікаў]] у г. Мінску» (рэалізацыя першай чаргі). Дыплом I ступені за распрацоўку архітэктурна — планаванага рашэння праекта "Піянерлагера на 320 месцаў, — базы адпачынку на 220 месцаў на воз. Нарач, [[Маладзечанскі завод сілавых паўправадніковых вентыляў|Маладзечанскага ЗСПВ]], прадстаўленага ў экспазіцыі Будаўнічай выстаўкі (1982), Дзяржаўны Камітэт БССР па справах будаўніцтва. Дыплом другога Усесаюзнага агляду прац «Архпраекта» Саюза архітэктараў СССР за праект «Аўтаматызаванага цэнтра кіравання Беларускай чыгункі». Дыплом лаўрэата агляду лепшых архітэктурных твораў (1991) [[Саюз архітэктараў СССР|Саюза архітэктараў СССР]] за аб’ект «Спецыяльная школа для глухіх дзяцей у г. Мінску». Дыплом першай ступені, за распрацоўку аб’ёмна-прасторавага і архітэктурна-мастацкага рашэння спецыялізаванай агульнаадукацыйнай школы на 312 навучэнцаў для глухіх дзяцей на вул. Севастопальскай у г. Мінску, прадстаўленай у экспазіцыі Будаўнічай выстаўкі Дзяржбуда БССР (1989).

{{зноскі}}

== Літаратура ==
* {{крыніцы/Хто ёсць хто ў Беларусі. Архітэктары|Розова Тамара Федоровна}}

{{Бібліяінфармацыя}}
{{DEFAULTSORT:Розава Тамара Фёдараўна}}

[[Катэгорыя:Архітэктары Беларусі]]
[[Катэгорыя:Архітэктары XX стагоддзя]]
[[Катэгорыя:Архітэктары XXI стагоддзя]]
[[Катэгорыя:Архітэктары Мінска]]

Версія ад 11:12, 2 снежня 2019

Тамара Фёдараўна Розава
Дата нараджэння 2 лістапада 1940(1940-11-02) (83 гады)
Месца нараджэння
Альма-матар
Месца працы
Член у
Прэміі

Тамара Фёдараўна Розава (нар. 2 лістапада 1940, в. Сярагі, Слуцкі раён, Мінская вобласць) — беларускі архітэктар.

Біяграфія

Скончыла ў 1959 годзе Мінскі архітэктурна-будаўнічы тэхнікум па спецыяльнасці «Архітэктура». У 19591962 гадах тэхнік-архітэктар, старэйшы тэхнік-архітэктар праектнага інстытута «Белдзяржпраект».

У 1968 годзе скончыла Беларускі політэхнічны інстытут па спецыяльнасці «Архітэктура» (выкладчыкі Н. М. Макляцова, І. К. Елісееў, А. П. Воінаў, У. А. Чантурыя). У 19681998 гадах кіраўнік групы архітэктараў, галоўны архітэктар праекта праектнага інстытута «Белдзяржпраект»; у 20002007 гадах «Творчая майстэрня архітэктара Бялянкіна В. С.».

Член Саюза архітэктараў з 1976 года.

Творчасць

Асноўныя працы: тыпавыя і індывідуальныя праекты дзіцячых садоў на 180 і 320 месцаў (19721976, у сааўтарстве); адміністрацыйныя будынкі на плошчы Мяснікова і вул. Мяснікова: вытворча-лабараторны корпус Міністэрства мантажных і спецыяльных будаўнічых работ; адміністрацыйны будынак Мінпрамбуда і Белсельгастэхнікі (19691974, сааўтары М. Н. Ліўшыц, Т. Г. Раманоўская), індывідуальныя праекты піянерскіх лагераў на 180 і 320 месцаў — базы адпачынку на 100 і 220 месцаў адпаведна на воз. Нарач Маладзечанскага завода лёгкіх металічных канструкцый (19801982; сааўтары В. С. Бялянкін, І. М. Новік, І. Бізюк); палац піянераў і школьнікаў у г. Мінску па вул. Нававіленскай (19751993; сааўтары В. С. Бялянкін, В. І. Чарназёмаў, І. М. Новік); прыбудова да Дзяржаўнага мастацкага музея РБ па вул. Леніна (19791996; сааўтары В. С. Бялянкін, І. М. Новік); спецыялізаваная школа для глухіх і з недахопамі слыху дзяцей у Севастопальскім парку (19851991; сааўтары В. С. Бялянкін, І. М. Новік); інтэрнат Тэхналагічнага інстытута па вул. Беларускай (сааўтары В. С. Бялянкін, І. М. Новік); гандлёвы цэнтр «ГИППО» па праспекце Ракасоўскага (сааўтары В. С. Бялянкін, Д. Я. Юзэфовіч, Сідарэвіч, Калеснікаў (20032005) — усе ў Мінску.

Узнагароды

Лаўрэат прэміі прафсаюзаў Беларускай ССР за праект «Спецыяльная агульнаадукацыйная школа для глухіх і з недахопамі слыху дзяцей у Севастопальскім парку ў г. Мінску» (1991). Перамогі ў рэспубліканскіх усесаюзных і міжнародных архітэктурных конкурсах: Дыплом I ступені, пераможца Рэспубліканскага агляду «Лепшы праект 1986». За праект «Спецыяльная агульнаадукацыйная школа для глухіх і з недахопамі слыху дзяцей у г. Мінску». Дыплом удзельніку Рэспубліканскага агляду лепшых архітэктурных твораў (1988) за канцэптуальную працу «Дыспетчарскі вылічальны цэнтр Упраўлення Беларускай чыгункі ў г. Мінску». Дыплом I ступені пераможца Рэспубліканскага агляду лепшых архітэктурных твораў (1988) за праект «Палац піянераў і школьнікаў у г. Мінску» (рэалізацыя першай чаргі). Дыплом I ступені за распрацоўку архітэктурна — планаванага рашэння праекта "Піянерлагера на 320 месцаў, — базы адпачынку на 220 месцаў на воз. Нарач, Маладзечанскага ЗСПВ, прадстаўленага ў экспазіцыі Будаўнічай выстаўкі (1982), Дзяржаўны Камітэт БССР па справах будаўніцтва. Дыплом другога Усесаюзнага агляду прац «Архпраекта» Саюза архітэктараў СССР за праект «Аўтаматызаванага цэнтра кіравання Беларускай чыгункі». Дыплом лаўрэата агляду лепшых архітэктурных твораў (1991) Саюза архітэктараў СССР за аб’ект «Спецыяльная школа для глухіх дзяцей у г. Мінску». Дыплом першай ступені, за распрацоўку аб’ёмна-прасторавага і архітэктурна-мастацкага рашэння спецыялізаванай агульнаадукацыйнай школы на 312 навучэнцаў для глухіх дзяцей на вул. Севастопальскай у г. Мінску, прадстаўленай у экспазіцыі Будаўнічай выстаўкі Дзяржбуда БССР (1989).

Зноскі

Літаратура

  • Розова Тамара Федоровна // Кто есть Кто в Республике Беларусь. Архитекторы Беларуси. / Редакционный совет: И. В. Чекалов (пред.) и др. — Минск: Энциклопедикс, 2014. — 140 с. — ISBN 978-985-7090-29-7. (руск.)