Рамуальд Сымонавіч Зянкевіч: Розніца паміж версіямі

Рамуальд Сымонавіч Зянкевіч
Рамуальд Сымонавіч Зянкевіч
Дата нараджэння	1 лютага 1811
Месца нараджэння	Мінск, Мінскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	11 верасня 1868 (57 гадоў)
Грамадзянства	Расійская імперыя;
Род дзейнасці	краязнавец
Навуковая сфера	фалькларыстыка, этнаграфія, археалогія і педагогіка
Альма-матар	Імператарскі Віленскі ўніверсітэт;
	Творы ў Вікікрыніцах
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 22:30, 7 снежня 2019

Рамуальд Сымонавіч Зянкевіч (Зянькевіч) (польск.: Romuald Zienkiewicz, руск.: Ромуальд Зенкевич; 1 лютага 1811, Завілейскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя — 11 верасня 1868) — беларускі фалькларыст, этнограф, археолаг, краязнавец і педагог.

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і арандатара, бацькоўскі фальварак, верагодна, знаходзіўся недзе паміж Свір’ю і Свянцянамі. Пачатковую адукацыю атрымаў у Свірскай парафіяльнай школе (1818—1820). Скончыў Віленскую гімназію (1826) і літаратурнае аддзяленне Віленскага ўніверсітэта (1830), працаваў настаўнікам і выхавальнікам у прыватных школах. У 1844 годзе атрымаў месца настаўніка Росенскай павятовай школы Ваўкавыскага павета Гродзенскай губерні, але неўзабаве з-за прагрэсуючай слепаты пакінуў працу. У пошуках работы Рамуальд Зянкевіч апынуўся на Палессі, знайшоў прытулак у Луніне Пінскага павета, рэзідэнцыі князёў Друцкіх-Любецкіх. Князь Эдвін Геранімавіч Друцкі-Любецкі (1828—1901) дазволіў Рамуальду Зянкевічу карыстацца сваёй бібліятэкай, архівам і кабінетам-музеем.

Навуковая дзейнасць

Рамуальд Зянкевіч запісваў песні, казкі, паданні, легенды, абрады і звычаі. У 1847 годзе ў часопісе Ю. Крашэўскага «Athenaeum» («Атэнэум») надрукаваў нарыс «Народныя песні, сабраныя на Піншчыне і перакладзеныя Р. Зянкевічам» («Народные песни, собранные на Пинщине и переведённые Р. Зенкевичем»), дзе разам з беларускім арыгіналам змяшчаў пераклад на польскую мову, што значна пашырала кола даследчыкаў беларускага фальклору і павышала вартасць яго працы. У зборніку «Народныя песні Піншчыны» («Piosenki gminne ludu Pińskiego», Коўна, 1851) змясціў беларускія песні, запісаныя над Пінай, Прыпяццю і Цной (звыш 200 песень), з дадаткам некалькіх песень з Валынскага Палесся, з Бугу, з ваколіц Любамля.

Рамуальд Зянкевіч — этнограф-аматар, але яго зборнік з’яўляецца першым зборам беларускіх песень, які, у адрозненне ад папярэдніх яму зборнікаў Я. Чачота, мае навуковае значэнне. Змест зборніка ў 1868 годзе быў перадрукаваны О. Кольбергам у 52-м томе «Беларусь — Палессе» «Поўнага збору прац».

Важнейшай у навуковай спадчыне Р. Зянкевіча з’яўляецца праца «Пра ўрочышчы і звычаі жыхароў Піншчыны, а таксама пра характар іх песень» (часопіс «Вiblіotека Warszawska» — 1852, т. 4; 1853, т. 1), дзе ён даў апісанне працоўных працэсаў, каляндарных і сямейных абрадаў, вераванняў і забабонаў. Упершыню расказаў пра старажытны веснавы абрад «куста», які суправаджаўся багатым і пышным рытуалам, пахавальныя абрады, памінальны абрад «дзяды».

Зянкевіч вывучаў Крэўскі замак, запісаў паданні пра яго г.зв. «падземныя хады», даў звесткі пра гарадзішча і старажытны вал каля Турава, зафіксаваў месца даўняга пабоішча каля Сташанаў над Ясельдай. Звяртаючыся да гісторыі засялення Палесся, абвяргаў сцверджанне пра тое, што ў VI стагоддзі на Палессі жылі будзіны, а славяне там з’явіліся значна пазней. Спасылаючыся на запісаныя ім назвы ўрочышчаў, абрады, звычаі і вераванні, сцвярджаў, што Піншчына заселена славянамі са старажытных часоў.

Таксама Рамуальд Зянкевіч цікавіўся археалогіяй. З-за дрэннага зроку раскопак не праводзіў, аднак у 1843 годзе, будучы на Ашмяншчыне, рабіў абмеры курганоў, гарадзішчаў, абарончых валоў і замчышчаў. Карыстаўся звесткамі аратых пра знаходкі старажытных рэчаў. Упершыню стварыў археалагічную карту Ашмянскага павета. У 1848 годзе ў часопісе «Атэнэум» апублікаваў працу «Пра курганы і гарадзішчы Ашмянскага павета» («О kurhanach i grodziskach powiatu Osmianskego»). Матэрыял Р. Зянкевіча пра Крэўскі замак выкарыстаў польскі гісторык М. Балінскі пры напісанні працы «Старажытная Польшча…».

У Вільні Р. Зянкевіч выдаў зборнікі «Рыфмаваныя спробы», «Вяселле, рыфмаваны перадшлюбны падарунак». У рукапісе засталіся «Гісторыя польскай літаратуры», якая заканчвалася раздзелам пра творчасць А. Міцкевіча, а таксама педагагічнай працы пра выхаванне моладзі з пералікам абавязкаў бацькоў і настаўнікаў. Аўтар працы «Сістэматычны агляд усіх навук».

Частка творчай спадчыны Р. Зянкевіча захоўваецца ў Вільнюсе ў Цэнтральнай бібліятэцы АН Літвы.

Бібліяграфія

Piosenki gminne ludu Pińskiego / zebrał i przekładał Romuald Zieńkiewicz. — Kowno, 1851.

Зноскі

Літаратура

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — 604 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).
Беларускі фальклор: энцыклапедыя. Т. 1 — Мінск, 2005.

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
 {{вучоны}}
 {{Цёзкі2|Зянкевіч}}
-'''Рамуальд Сымонавіч Зянкевіч (Зянькевіч)''' ({{lang-pl|Romuald Zienkiewicz}}, {{lang-ru|Ромуальд Зенкевич}}; {{ДН|1|2|1811}}, Завілейскі павет Віленскай губерні — {{ДС|11|9|1868}}) — беларускі фалькларыст, этнограф, археолаг, краязнавец і педагог.
+'''Рамуальд Сымонавіч Зянкевіч (Зянькевіч)''' ({{lang-pl|Romuald Zienkiewicz}}, {{lang-ru|Ромуальд Зенкевич}}; {{ДН|1|2|1811}}, [[Свянцянскі павет (Расійская імперыя)|Завілейскі павет]], [[Віленская губерня]], [[Расійская імперыя]] — {{ДС|11|9|1868}}) — беларускі фалькларыст, этнограф, археолаг, краязнавец і педагог.
-{{змест злева}}
 == Біяграфія ==
-Нарадзіўся ў сям'і арандатара, бацькоўскі фальварак, верагодна, знаходзіўся недзе паміж [[Гарадскі пасёлак Свір|Свір'ю]] і [[Свянцяны|Свянцянамі]]. Пачатковую адукацыю атрымаў у Свірскай парафіяльнай школе (1818—1820). Скончыў Віленскую гімназію (1826) і літаратурнае аддзяленне [[Віленскі ўніверсітэт|Віленскага ўніверсітэта]] (1830), працаваў настаўнікам і выхавальнікам у прыватных школах. У 1844 г. атрымаў месца настаўніка Росенскай павятовай школы Ваўкавыскага павета Гродзенскай губерні, але неўзабаве з-за прагрэсуючай слепаты пакінуў працу. У пошуках работы Р. Зянкевіч апынуўся на Палессі, знайшоў прытулак у [[Лунін]]е Пінскага павета, рэзідэнцыі князёў [[Друцкія-Любецкія|Друцкіх-Любецкіх]]. Князь [[Эдвін Геранімавіч Друцкі-Любецкі]] (1828—1901) дазволіў Рамуальду Зянкевічу карыстацца сваёй бібліятэкай, архівам і кабінетам-музеем.
+Нарадзіўся ў сям’і арандатара, бацькоўскі фальварак, верагодна, знаходзіўся недзе паміж [[Гарадскі пасёлак Свір|Свір’ю]] і [[Свянцяны|Свянцянамі]]. Пачатковую адукацыю атрымаў у Свірскай парафіяльнай школе (1818—1820). Скончыў Віленскую гімназію (1826) і літаратурнае аддзяленне [[Віленскі ўніверсітэт|Віленскага ўніверсітэта]] (1830), працаваў настаўнікам і выхавальнікам у прыватных школах. У 1844 годзе атрымаў месца настаўніка Росенскай павятовай школы Ваўкавыскага павета Гродзенскай губерні, але неўзабаве з-за прагрэсуючай слепаты пакінуў працу. У пошуках работы Рамуальд Зянкевіч апынуўся на Палессі, знайшоў прытулак у [[Лунін]]е Пінскага павета, рэзідэнцыі князёў [[Друцкія-Любецкія|Друцкіх-Любецкіх]]. Князь [[Эдвін Геранімавіч Друцкі-Любецкі]] (1828—1901) дазволіў Рамуальду Зянкевічу карыстацца сваёй бібліятэкай, архівам і кабінетам-музеем.
+== Навуковая дзейнасць ==
+Рамуальд Зянкевіч запісваў песні, казкі, паданні, легенды, абрады і звычаі. У 1847 годзе ў часопісе [[Ю. Крашэўскі|Ю. Крашэўскага]] [[Athenaeum (1841)|«Athenaeum»]] («Атэнэум») надрукаваў нарыс «Народныя песні, сабраныя на Піншчыне і перакладзеныя Р. Зянкевічам» (''«Народные песни, собранные на Пинщине и переведённые Р. Зенкевичем»''), дзе разам з беларускім арыгіналам змяшчаў пераклад на польскую мову, што значна пашырала кола даследчыкаў беларускага фальклору і павышала вартасць яго працы. У зборніку «Народныя песні Піншчыны» (''«Piosenki gminne ludu Pińskiego»'', Коўна, 1851) змясціў беларускія песні, запісаныя над Пінай, Прыпяццю і Цной (звыш 200 песень), з дадаткам некалькіх песень з Валынскага Палесся, з Бугу, з ваколіц Любамля.
+Рамуальд Зянкевіч — этнограф-аматар, але яго зборнік з’яўляецца першым зборам беларускіх песень, які, у адрозненне ад папярэдніх яму зборнікаў [[Я. Чачот]]а, мае навуковае значэнне. Змест зборніка ў 1868 годзе быў перадрукаваны [[О. Кольберг]]ам у 52-м томе «Беларусь — Палессе» «Поўнага збору прац».
-== Дзейнасць ==
-Р. Зянкевіч запісваў песні, казкі, паданні, легенды, абрады і звычаі. У 1847 г. ў часопісе [[Ю. Крашэўскі|Ю. Крашэўскага]] [[Athenaeum (1841)|«Athenaeum»]] («Атэнэум») надрукаваў нарыс «Народныя песні, сабраныя на Піншчыне і перакладзеныя Р. Зянкевічам» (''«Народные песни, собранные на Пинщине и переведённые Р. Зенкевичем»''), дзе разам з беларускім арыгіналам змяшчаў пераклад на польскую мову, што значна пашырала кола даследчыкаў беларускага фальклору і павышала вартасць яго працы. У зборніку «Народныя песні Піншчыны» (''«Piosenki gminne ludu Pińskiego»'', Коўна, 1851) змясціў беларускія песні, запісаныя над Пінай, Прыпяццю і Цной (звыш 200 песень), з дадаткам некалькіх песень з Валынскага Палесся, з Бугу, з ваколіц Любамля. Р. Зянкевіч — этнограф-аматар, але яго зборнік з'яўляецца першым зборам беларускіх песень, які, у адрозненне ад папярэдніх яму зборнікаў [[Я. Чачот]]а, мае навуковае значэнне. Змест зборніка ў 1868 г. быў перадрукаваны [[О. Кольберг]]ам у 52-м томе «Беларусь — Палессе» «Поўнага збору прац».
-Важнейшай у навуковай спадчыне Р. Зянкевіча з'яўляецца праца «Пра ўрочышчы і звычаі жыхароў Піншчыны, а таксама пра характар іх песень» (часопіс «Вiblіotека Warszawska» — 1852, т. 4; 1853, т. 1), дзе ён даў апісанне працоўных працэсаў, каляндарных і сямейных абрадаў, вераванняў і забабонаў. Упершыню расказаў пра старажытны веснавы абрад «куста», які суправаджаўся багатым і пышным рытуалам, пахавальныя абрады, памінальны абрад «дзяды».
+Важнейшай у навуковай спадчыне Р. Зянкевіча з’яўляецца праца «Пра ўрочышчы і звычаі жыхароў Піншчыны, а таксама пра характар іх песень» (часопіс «Вiblіotека Warszawska» — 1852, т. 4; 1853, т. 1), дзе ён даў апісанне працоўных працэсаў, каляндарных і сямейных абрадаў, вераванняў і забабонаў. Упершыню расказаў пра старажытны веснавы абрад «куста», які суправаджаўся багатым і пышным рытуалам, пахавальныя абрады, памінальны абрад «дзяды».
-Р. Зянкевіч вывучаў [[Крэўскі замак]], запісаў паданні пра яго г.зв. «падземныя хады», даў звесткі пра гарадзішча і старажытны вал каля Турава, зафіксаваў месца даўняга пабоішча каля Сташанаў над Ясельдай. Звяртаючыся да гісторыі засялення Палесся, абвяргаў сцверджанне пра тое, што ў 6 ст. на Палессі жылі будзіны, а славяне там з'явіліся значна пазней. Спасылаючыся на запісаныя ім назвы ўрочышчаў, абрады, звычаі і вераванні, сцвярджаў, што Піншчына заселена славянамі са старажытных часоў.
+Зянкевіч вывучаў [[Крэўскі замак]], запісаў паданні пра яго г.зв. «падземныя хады», даў звесткі пра гарадзішча і старажытны вал каля Турава, зафіксаваў месца даўняга пабоішча каля Сташанаў над [[Ясельда]]й. Звяртаючыся да гісторыі засялення Палесся, абвяргаў сцверджанне пра тое, што ў VI стагоддзі на Палессі жылі будзіны, а славяне там з’явіліся значна пазней. Спасылаючыся на запісаныя ім назвы ўрочышчаў, абрады, звычаі і вераванні, сцвярджаў, што Піншчына заселена славянамі са старажытных часоў.
-Таксама Р. Зянкевіч цікавіўся археалогіяй. З-за дрэннага зроку раскопак не праводзіў, аднак у 1843 г., будучы на Ашмяншчыне, рабіў абмеры курганоў, гарадзішчаў, абарончых валоў і замчышчаў. Карыстаўся звесткамі аратых пра знаходкі старажытных рэчаў. Упершыню стварыў археалагічную карту Ашмянскага павета. У 1848 г. у часопісе «Атэнэум» апублікаваў працу «Пра курганы і гарадзішчы Ашмянскага павета» (''«О kurhanach i grodziskach powiatu Osmianskego»''). Матэрыял Р. Зянкевіча пра Крэўскі замак выкарыстаў польскі гісторык [[М. Балінскі]] пры напісанні працы «Старажытная Польшча…».
+Таксама Рамуальд Зянкевіч цікавіўся археалогіяй. З-за дрэннага зроку раскопак не праводзіў, аднак у 1843 годзе, будучы на Ашмяншчыне, рабіў абмеры курганоў, гарадзішчаў, абарончых валоў і замчышчаў. Карыстаўся звесткамі аратых пра знаходкі старажытных рэчаў. Упершыню стварыў археалагічную карту Ашмянскага павета. У 1848 годзе ў часопісе «Атэнэум» апублікаваў працу «Пра курганы і гарадзішчы Ашмянскага павета» (''«О kurhanach i grodziskach powiatu Osmianskego»''). Матэрыял Р. Зянкевіча пра Крэўскі замак выкарыстаў польскі гісторык [[М. Балінскі]] пры напісанні працы «Старажытная Польшча…».
 У Вільні Р. Зянкевіч выдаў зборнікі «Рыфмаваныя спробы», «Вяселле, рыфмаваны перадшлюбны падарунак». У рукапісе засталіся «Гісторыя польскай літаратуры», якая заканчвалася раздзелам пра творчасць [[А. Міцкевіч]]а, а таксама педагагічнай працы пра выхаванне моладзі з пералікам абавязкаў бацькоў і настаўнікаў. Аўтар працы «Сістэматычны агляд усіх навук».
@@ Радок 27: / Радок 27: @@
 == Літаратура ==
+* {{Крыніцы/БелЭн|7}}
-* Беларуская энцыклапедыя. Т. 7. — Мн., 1998.
 * Беларускі фальклор: энцыклапедыя. Т. 1 — Мінск, 2005.
-* {{крыніцы/БіЕ|Ромуальд Зенкевич}}
 {{DEFAULTSORT:Зянкевіч Рамуальд Сымонавіч}}