Ян Гандрык: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Створана перакладам старонкі "Гандрик, Ян"
 
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1: Радок 1:
{{пішу||}}{{Асоба}}
'''Ян Гандрык''', нямецкі варыянт — '''Ёган Хандрык''' (в.-луж. <span lang="hsb" style="font-style:italic;">Jan Handrik</span>, {{Lang-de|Johannes Handrick}}, [[20 лютага]] [[1924|1924 года]], вёска Ворклецы, [[Лужыца]], [[Германія]] — [[31 снежня]] [[2015|2015 года]], [[Баўтцэн|Будзішын]], Германія) — [[Лужычане|сербалужыцкі]] грамадскі дзеяч, шматгадовыя член саюзнай кіравання «[[Домавіна|Домавіны]]», лаўрэат [[Прэмія імя Якуба Чышынскага|прэміі імя Якуба Чышынскага]] (1982).
'''Ян Гандрык''', нямецкі варыянт — '''Ёган Хандрык''' ({{lang-hsb|Jan Handrik}}, {{Lang-de|Johannes Handrick}}, [[20 лютага]] [[1924]], вёска Ворклецы, [[Лужыца]], [[Германія]] — [[31 снежня]] [[2015]], [[Баўтцэн|Будзішын]], Германія) — [[Лужычане|сербалужыцкі]] грамадскі дзеяч, шматгадовыя член саюзнай кіравання «[[Домавіна|Домавіны]]», лаўрэат [[Прэмія імя Якуба Чышынскага|прэміі імя Якуба Чышынскага]] (1982).


== Біяграфія ==
== Біяграфія ==
Радок 13: Радок 14:


У 1989 годзе выйшаў на пенсію. Памёр 31 снежня 2015 года і пахаваны на могілках Найсвяцейшай Панны Марыі ў Будзішыне.
У 1989 годзе выйшаў на пенсію. Памёр 31 снежня 2015 года і пахаваны на могілках Найсвяцейшай Панны Марыі ў Будзішыне.

{{зноскі}}


== Літаратура ==
== Літаратура ==
Радок 18: Радок 21:
* Manfred Laduš: Swoje žiwjenje serbskej kulturje a spěwej wěnował, [[Serbske Nowiny]] dnja 5. januara 2016.
* Manfred Laduš: Swoje žiwjenje serbskej kulturje a spěwej wěnował, [[Serbske Nowiny]] dnja 5. januara 2016.
* Ludwig Elle: Die Domowina in der DDR. Domowina-Verlag, Bautzen 2010, str. 96
* Ludwig Elle: Die Domowina in der DDR. Domowina-Verlag, Bautzen 2010, str. 96

{{DEFAULTSORT:Гандрык}}

[[Катэгорыя:Лаўрэаты прэміі імя Якуба Чышынскага]]
[[Катэгорыя:Лаўрэаты прэміі імя Якуба Чышынскага]]
[[Катэгорыя:Лужыцкія грамадскія дзеячы]]
[[Катэгорыя:Лужыцкія грамадскія дзеячы]]

Версія ад 23:11, 1 студзеня 2020

Ян Гандрык
Род дзейнасці настаўнік
Дата нараджэння 20 лютага 1924(1924-02-20)
Месца нараджэння
Дата смерці 31 снежня 2015(2015-12-31) (91 год)
Месца смерці
Партыя
Член у
Узнагароды і прэміі

Ян Гандрык, нямецкі варыянт — Ёган Хандрык (в.-луж.: Jan Handrik, ням.: Johannes Handrick, 20 лютага 1924, вёска Ворклецы, Лужыца, Германія31 снежня 2015, Будзішын, Германія) — сербалужыцкі грамадскі дзеяч, шматгадовыя член саюзнай кіравання «Домавіны», лаўрэат прэміі імя Якуба Чышынскага (1982).

Біяграфія

Нарадзіўся 20 лютага 1924 года ў сялянскай сям'і ў сербалужыцкай вёсцы Ворклецы (Реэкельвіц). Скончыў у гэтым жа сяле народную школу. У 1948 годзе ўдзельнічаў у будаўніцтве дарогі Белгарад-Заграб у складзе сербалужыцкі брыгады «Алаіз Андрыцкі» моладзевай арганізацыі «Serbska młodźina». Пазней да роспуску гэтай арганізацыі быў яе старшынёй. Быў настаўнікам лужыцкіх моў і гісторыі Лужыцы. З 1950 года дырэктар сербалужыцкай школы ў Будзішыне (Баўтцэн) і з 1953 года — дырэктар школы імя Якуба Чышынскага ў вёсцы Панчыцы-Кукаў (Паншвіц-Кукаў).

У 1951 годзе быў абраны ў члены саюзнага ўпраўлення сербалужыцкай культурна-асветніцкай арганізацыі «Домавіна». Быў членам гэтага ўпраўлення на працягу 11 выбарчых перыядаў да 1990 года. Пасля Мерчына Новака-Нехарньскага і Мерчына Каспера выконваў абавязкі старшыні адной з камісіі саюзнага ўпраўлення «Домавіны». З 1956 года быў на кадравай пасадзе «Домавіны» і з 1964 года па 1989 год — адказным сакратаром за культурную дзейнасць. У 1964 годзе заснаваў хор «Budyšin». На працягу сямі гадоў займаўся арганізацыяй штогадовага «Фестывалю сербалужыцкай культуры».

У 1964 годзе заснаваў хор «Budyšin». У 1980 годзе ў суаўтарстве з Янам Буланкам выдаў песеннік «Towaršny spěwnik»[1] і ў 1997 годзе — песеннік «Spěw najrjeńši towarš je»[2].

Публікаваў свае артыкулы ў газеце «Nowa doba» і літаратурных часопісах «Rozhlad» і «Serbska protyka».

У 1982 годзе за сваю дзейнасць быў удастоены прэміі імя Якуба Чышынскага.

У 1989 годзе выйшаў на пенсію. Памёр 31 снежня 2015 года і пахаваны на могілках Найсвяцейшай Панны Марыі ў Будзішыне.

Зноскі

Літаратура

  • Manfred Laduš: Swoje žiwjenje serbskej kulturje a spěwej wěnował, Serbske Nowiny dnja 5. januara 2016.
  • Ludwig Elle: Die Domowina in der DDR. Domowina-Verlag, Bautzen 2010, str. 96