Удзельнік:Чаховіч Уладзіслаў/Лондан: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Інтэрактыўны прагляд гісторыі
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
clean up з дапамогай AWB
clean up з дапамогай AWB
Радок 1: Радок 1:
{{Каардынаты|53|54|48|паўночнае|27|35|56|усходняе|выяўленьне=загаловак}}
{{Кампанія
|назва = «Прамсувязь»
|арыгінальная_назва =
|лягатып =
|выява =
|тып = [[адкрытае акцыянэрнае таварыства]]
|лістынг =
|дэвіз =
|заснаваная = {{Дата пачатку|13|9|1931|1}}
|закрытая =
|заснавальнікі = Беларускае кіраўніцтва сувязі
|уласьнікі =
|краіна = Беларусь
|разьмяшчэньне = Менск
|адрас = [[Савецкі раён (Менск)|Савецкі раён]], [[Вуліца Петруся Броўкі (Менск)|вул. П. Броўкі]], д. 18<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=Кантакты|спасылка=http://promsvyaz.by/contacts|выдавец=ААТ «Прамсувязь»|мова=ru|дата публікацыі=2020|дата доступу=21 лютага 2020}}</ref>
|ключавыя постаці = Андрэй Юніцын, Анатоль Алпатаў
|галіна = [[прамысловасьць]]
|прадукцыя = [[мадэм]], радыёперадатчык, [[радыёпрымач]], счытвальнік, [[Сэрвэр (апаратнае забесьпячэньне)|сэрвэр]], тэлеантэна, [[тэлефон]], тэрмінал аплаты, чуйніка-ахоўная прылада
|паслугі =
|абарачэньне = {{Падзеньне}}190,724 млрд [[Беларускі рубель|рублёў]] (2015 г.; $11,734 млн)<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=Справаздача аб дзейнасьці ААТ за 2015 год|спасылка=http://minfin.gov.by/upload/depcen/oao/otchet2015.zip|выдавец=[[Міністэрства фінансаў Рэспублікі Беларусь]]|мова=ru|дата публікацыі=2016|дата доступу=21 лютага 2020}}</ref>
|апэрацыйны прыбытак = {{Падзеньне}}28,234 млрд руб (2015 г.; $1,737 млн)
|чысты прыбытак = {{Падзеньне}}20,704 млрд руб (2015 г.; $1,274 млн)
|лік супрацоўнікаў = 253 (2016 год)
|матчына кампанія = [[Міністэрства сувязі і інфарматызацыі Рэспублікі Беларусь]]
|даччыныя кампаніі =
|аўдытар =
|сайт = [http://promsvyaz.by/ promsvyaz.by]
}}
'''«Прамсувязь»''' — дзяржаўнае прамысловае прадпрыемства Беларусі, заснаванае ў верасьні 1931 году ў якасьці электрамэханічнай майстэрні.


На 2020 год ААТ «Прамсувязь» вырабляла:
== Літаратура ==
* радыёперадатчыкі [[Лічбавае тэлебачаньне|лічбавага тэлебачаньня]] РТЛ-1000М-Т2 і РТЛ-2000М-Т2 магутнасьцю 1000 і 2000 [[ват]] адпаведна<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=Радыёперадавальнік тэлевізійны лічбавы РТЛ-2000М-Т2|спасылка=http://promsvyaz.by/catalog-item/39|выдавец=ААТ «Прамсувязь»|мова=ru|дата публікацыі=2020|дата доступу=21 лютага 2020}}</ref>;
* [[Ян-Аўгуст Гільзэн|Hylzen, Jan August]]. ''Inflanty w dawnych swych i wielorakich aż do wieku naszego dziejach i rewolucjach, z wywodem godności i starożytności szlachty tamecznej, tudzież praw i wolności z dawna i teraz jej służących, zebrane i polskiemu światu do wiadomości w ojczystym języku podane przez Jaś. Wielm. Jmci pana Jana Augustyna Hylzena, Kasztelana Inflanckiego, Starostę Brasławskiego'' … , Wilno: w Drukarni J. K. M. Akademickiej Societatis Jesu, 1750. — S. 112.
* высокачастотныя радыёперадатчыкі ў дыяпазоне 87,5-108 М[[Гэрц (адзінка вымярэньня)|Гэрц]] магутнасьцю 10 кіляват<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=Перадатчыкі радыёвяшчальныя стацыянарныя ВВЧ дыяпазону|спасылка=http://promsvyaz.by/catalog-item/37|выдавец=ААТ «Прамсувязь»|мова=ru|дата публікацыі=2020|дата доступу=21 лютага 2020}}</ref>;
* Янчевецкий, Г. А. [http://www.vostlit.info/Texts/Dokumenty/Livonia/XVI/1560-1570/Dok_prisoed_liv_k_polse/text.phtml?id=11871 Документы к истории присоединения Ливонии к Польше] // ''Сборник материалов и статей по истории Прибалтийского края'': в 4 т.. — Рига, 1876—1883. — Т. III (1880). — C. 402—432.
* сэрвэры захоўваньня зьвестак СЗД5500Т з 4 кантролерамі па 16 Гбайт кэшу і магутнасьцю сілкаваньня 650 ват<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=Сэрвэр захоўваньня дадзеных СЗД5500Т|спасылка=http://promsvyaz.by/catalog-item/109|выдавец=ААТ «Прамсувязь»|мова=ru|дата публікацыі=2020|дата доступу=21 лютага 2020}}</ref>;
* [[Сэрвэр (апаратнае забесьпячэньне)|сэрвэрныя]] плятфоры ПС2288Н з двума 24-ядравымі працэсарамі з частасьцю па 3500 МГэрц, хуткасьцю 1866 МГэрц і сілкаваньнем 800 ват<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=Плятформа сэрвэрная ПС2288Н|спасылка=http://promsvyaz.by/catalog-item/108|выдавец=ААТ «Прамсувязь»|мова=ru|дата публікацыі=2020|дата доступу=21 лютага 2020}}</ref>;
* рэгенэратары лічбавых сыгналаў ADSL і [[радыёпрымач]]ы «Мэта» М-205 і 212;
* шнуравыя [[тэлефон]]ы М335 і М337;
* ахоўная прылада «Разумны дом» з 7 чуйнікамі — адкрыцьця дзьвярэй, руху, [[Тэмпэратура|тэмпэратуры]], працёку, [[дым]]у, сыгналізацыі і відэа<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=Сыстэма кіраваньня і маніторынгу «Разумны дом»|спасылка=http://promsvyaz.by/catalog-item/32|выдавец=ААТ «Прамсувязь»|мова=ru|дата публікацыі=2020|дата доступу=21 лютага 2020}}</ref>;
* счытвальнікі біямэтрычных дакумэнтаў і кантактных картак (СКК-1);
* аптычныя кросы і разеткі (ПЮРК);
* аплатна-даведкавыя тэрміналы ТПД-1 і касавыя тэрміналы аплаты;
* оптавалаконныя вузлы сувязі ([[мадэм]]ы) і паліцы;
* [[спадарожнік]]авыя і тэлевізійныя антэны, поштаматы<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=Каталёг прадукцыі|спасылка=http://promsvyaz.by/catalog|выдавец=ААТ «Прамсувязь»|мова=ru|дата публікацыі=2020|дата доступу=21 лютага 2020}}</ref>.

== Мінуўшчына ==
13 верасьня 1931 годзе Беларускае кіраўніцтва сувязі адчыніла электрамэханічную майстэрню [[тэлеграф]]най апаратуры і тэлефонных [[камутатар]]аў. На чале сьлесараў стаяў брыгадзір, якім у лютым 1932 году стаў Анатоль Александровіч. 19 траўня 1939 году Загадам [[Народны камісарыят сувязі СССР|Народнаму камісарыяту сувязі СССР]] № 296 майстэрню пераўтварылі ў [[рамонт]]ны завод тэхнікі сувязі № 22. 10 лютага 1966 году Загадам Мінсувязі СССР № 11 прадпрыемства пераўтварылі ў саюзны завод «Прамсувязь», на якім сталі выпускаць электронныя рэле і прылады сувязі ЧВТ-2, КПП-10 і СУС-54. Узьвялі 4 участкі: фарбавальны, гальванапакрыцьця, мантажу друкаваных платаў і наладкі абсталяваньня. 27 сьнежня 1973 годзе згодна з Загадам Мінсувязі СССР № 690 завод стаў досьледным. У 1978 годзе завод «Прамсувязь» узнагародзілі Дыплёмам 1-й ступені на [[Выстава дасягненьняў народнай гаспадаркі|Выставе дасягненьняў народнай гаспадаркі]] ў Маскве. 14 сьнежня 1989 году Загадам Мінсувязі СССР № 376 завод пераўтварылі ў вытворчае аб'яднаньне<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=Пра нас|спасылка=http://promsvyaz.by/about|выдавец=ААТ «Прамсувязь»|мова=ru|дата публікацыі=2020|дата доступу=21 лютага 2020}}</ref>.

1 студзеня 1992 году вытворчае аб'яднаньне «Прамсувязь» стала прадпрыемствам [[Міністэрства сувязі і інфарматызацыі Рэспублікі Беларусь]]. 28 чэрвеня 2001 году «Прамсувязь» стала [[Унітарнае прадпрыемства|ўнітарным прадпрыемствам]]. «Прамсувязь» стала 1-м у Беларусі прадпрыемствам, што пачало выпускаць бяздротавыя [[тэлефон]]ы з гучнай сувязьзю. Пазьней наладзілі вытворчасьць плястыкавых картак для гарадзкіх тэлефонаў-аўтаматаў. 23 лютага 2009 году прадпрыемства пераўтварылі ў [[адкрытае акцыянэрнае таварыства]]. У 2012 годзе на прадпрыемстве стварылі канструктарскае падразьдзяленьне, службу галоўнага тэхноляга і аддзел тэхнічнага кантролю. Замянілі каля паловы мэталаапрацоўчых станкоў савецкага часу на 2 новыя. У выніку для вырабу мэталічных скрынак замест 4-х стала ставаць аднаго станка. Новыя машыны для ліцьця, якія выпусьціў завод «Атлянт» у [[Баранавічы|Баранавічах]] (Берасьцейская вобласьць), задзейнічалі ў вырабе [[плястмаса]]вых карпусоў для [[мадэм]]аў, [[радыёпрымач]]оў і тэлепрыставак. На 2013 год прадпрыемства было найбольшым у Беларусі вытворцам прыладаў [[Сувязь (тэхніка)|сувязі]]. Найбольшымі пакупнікамі былі УП «[[Белпошта]]» і УП «[[Белтэлекам]]». Для «Белпошты» выраблялі аплатна-даведкавыя тэрміналы для безнаяўнага разьліку [[Аплатная картка|аплатнай карткай]]. Будаўнічым прадпрыемствам прадавалі оптавалаконнае абсталяваньне для шматпавярховых дамоў. «Прамсувязь» налічвала каля 300 супрацоўнікаў і выпускала спадарожнікавыя антэны і хатнія тэлефоны, тэлевізійныя антэны і прыстаўкі (лічбавыя радыёперадатчыкі), а таксама кліматычныя шафы. Прылады сувязі экспартавалі ў Летуву, Расею і Сынгапур<ref name="а">{{Артыкул|аўтар=Леанід Тугарын, Аляксандар Фурсаў.|загаловак=Стаўка на выпуск інавацыйнай прадукцыі|спасылка=http://zviazda.by/be/news/20131112/1384232099-stauka-na-vypusk-inavacyynay-pradukcyi|выданьне=[[Зьвязда]]|тып=газэта|год=12 лістапада 2013|нумар=212 (27577)|старонкі=[http://zviazda.by/wp-content/uploads/2013/11/1384231874_5.pdf 5]|issn=1990-763x}}</ref>.

== Крыніцы ==
{{Крыніцы}}

== Вонкавыя спасылкі ==
* {{Навіна|аўтар=|загаловак=Арэнда памяшканьняў (плян-схема)|спасылка=http://promsvyaz.by/rent|выдавец=ААТ «Прамсувязь»|мова=ru|дата публікацыі=2020|дата доступу=21 лютага 2020}}

{{Накід:Беларусь}}
[[Катэгорыя:Вытворцы электронікі]]
[[Катэгорыя:Прадпрыемствы Менску]]
[[Катэгорыя:Вытворчыя кампаніі Беларусі]]
[[Катэгорыя:Савецкі раён (Менск)]]
[[Катэгорыя:Прамысловыя прадпрыемствы]]
[[Катэгорыя:Савецкія прадпрыемствы]]
[[Катэгорыя:Зьявіліся ў 1931 годзе]]

Версія ад 12:46, 23 лютага 2020

Каардынаты: невядомы фармат аргументу

«Прамсувязь»
Тып адкрытае акцыянэрнае таварыства
Заснавальнікі Беларускае кіраўніцтва сувязі
Размяшчэнне Савецкі раён, вул. П. Броўкі, д. 18[1]
Ключавыя постаці Андрэй Юніцын, Анатоль Алпатаў
Галіна прамысловасьць
Прадукцыя мадэм, радыёперадатчык, радыёпрымач, счытвальнік, сэрвэр, тэлеантэна, тэлефон, тэрмінал аплаты, чуйніка-ахоўная прылада
Чысты прыбытак Шаблон:Падзеньне20,704 млрд руб (2015 г.; $1,274 млн)
Матчына кампанія Міністэрства сувязі і інфарматызацыі Рэспублікі Беларусь
Сайт promsvyaz.by

«Прамсувязь» — дзяржаўнае прамысловае прадпрыемства Беларусі, заснаванае ў верасьні 1931 году ў якасьці электрамэханічнай майстэрні.

На 2020 год ААТ «Прамсувязь» вырабляла:

  • радыёперадатчыкі лічбавага тэлебачаньня РТЛ-1000М-Т2 і РТЛ-2000М-Т2 магутнасьцю 1000 і 2000 ват адпаведна[2];
  • высокачастотныя радыёперадатчыкі ў дыяпазоне 87,5-108 МГэрц магутнасьцю 10 кіляват[3];
  • сэрвэры захоўваньня зьвестак СЗД5500Т з 4 кантролерамі па 16 Гбайт кэшу і магутнасьцю сілкаваньня 650 ват[4];
  • сэрвэрныя плятфоры ПС2288Н з двума 24-ядравымі працэсарамі з частасьцю па 3500 МГэрц, хуткасьцю 1866 МГэрц і сілкаваньнем 800 ват[5];
  • рэгенэратары лічбавых сыгналаў ADSL і радыёпрымачы «Мэта» М-205 і 212;
  • шнуравыя тэлефоны М335 і М337;
  • ахоўная прылада «Разумны дом» з 7 чуйнікамі — адкрыцьця дзьвярэй, руху, тэмпэратуры, працёку, дыму, сыгналізацыі і відэа[6];
  • счытвальнікі біямэтрычных дакумэнтаў і кантактных картак (СКК-1);
  • аптычныя кросы і разеткі (ПЮРК);
  • аплатна-даведкавыя тэрміналы ТПД-1 і касавыя тэрміналы аплаты;
  • оптавалаконныя вузлы сувязі (мадэмы) і паліцы;
  • спадарожнікавыя і тэлевізійныя антэны, поштаматы[7].

Мінуўшчына

13 верасьня 1931 годзе Беларускае кіраўніцтва сувязі адчыніла электрамэханічную майстэрню тэлеграфнай апаратуры і тэлефонных камутатараў. На чале сьлесараў стаяў брыгадзір, якім у лютым 1932 году стаў Анатоль Александровіч. 19 траўня 1939 году Загадам Народнаму камісарыяту сувязі СССР № 296 майстэрню пераўтварылі ў рамонтны завод тэхнікі сувязі № 22. 10 лютага 1966 году Загадам Мінсувязі СССР № 11 прадпрыемства пераўтварылі ў саюзны завод «Прамсувязь», на якім сталі выпускаць электронныя рэле і прылады сувязі ЧВТ-2, КПП-10 і СУС-54. Узьвялі 4 участкі: фарбавальны, гальванапакрыцьця, мантажу друкаваных платаў і наладкі абсталяваньня. 27 сьнежня 1973 годзе згодна з Загадам Мінсувязі СССР № 690 завод стаў досьледным. У 1978 годзе завод «Прамсувязь» узнагародзілі Дыплёмам 1-й ступені на Выставе дасягненьняў народнай гаспадаркі ў Маскве. 14 сьнежня 1989 году Загадам Мінсувязі СССР № 376 завод пераўтварылі ў вытворчае аб'яднаньне[8].

1 студзеня 1992 году вытворчае аб'яднаньне «Прамсувязь» стала прадпрыемствам Міністэрства сувязі і інфарматызацыі Рэспублікі Беларусь. 28 чэрвеня 2001 году «Прамсувязь» стала ўнітарным прадпрыемствам. «Прамсувязь» стала 1-м у Беларусі прадпрыемствам, што пачало выпускаць бяздротавыя тэлефоны з гучнай сувязьзю. Пазьней наладзілі вытворчасьць плястыкавых картак для гарадзкіх тэлефонаў-аўтаматаў. 23 лютага 2009 году прадпрыемства пераўтварылі ў адкрытае акцыянэрнае таварыства. У 2012 годзе на прадпрыемстве стварылі канструктарскае падразьдзяленьне, службу галоўнага тэхноляга і аддзел тэхнічнага кантролю. Замянілі каля паловы мэталаапрацоўчых станкоў савецкага часу на 2 новыя. У выніку для вырабу мэталічных скрынак замест 4-х стала ставаць аднаго станка. Новыя машыны для ліцьця, якія выпусьціў завод «Атлянт» у Баранавічах (Берасьцейская вобласьць), задзейнічалі ў вырабе плястмасавых карпусоў для мадэмаў, радыёпрымачоў і тэлепрыставак. На 2013 год прадпрыемства было найбольшым у Беларусі вытворцам прыладаў сувязі. Найбольшымі пакупнікамі былі УП «Белпошта» і УП «Белтэлекам». Для «Белпошты» выраблялі аплатна-даведкавыя тэрміналы для безнаяўнага разьліку аплатнай карткай. Будаўнічым прадпрыемствам прадавалі оптавалаконнае абсталяваньне для шматпавярховых дамоў. «Прамсувязь» налічвала каля 300 супрацоўнікаў і выпускала спадарожнікавыя антэны і хатнія тэлефоны, тэлевізійныя антэны і прыстаўкі (лічбавыя радыёперадатчыкі), а таксама кліматычныя шафы. Прылады сувязі экспартавалі ў Летуву, Расею і Сынгапур[9].

Крыніцы

  1. ↑ "Кантакты" [руская]. ААТ «Прамсувязь». 2020. Праверана 21 лютага 2020.
  2. ↑ "Радыёперадавальнік тэлевізійны лічбавы РТЛ-2000М-Т2" [руская]. ААТ «Прамсувязь». 2020. Праверана 21 лютага 2020.
  3. ↑ "Перадатчыкі радыёвяшчальныя стацыянарныя ВВЧ дыяпазону" [руская]. ААТ «Прамсувязь». 2020. Праверана 21 лютага 2020.
  4. ↑ "Сэрвэр захоўваньня дадзеных СЗД5500Т" [руская]. ААТ «Прамсувязь». 2020. Праверана 21 лютага 2020.
  5. ↑ "Плятформа сэрвэрная ПС2288Н" [руская]. ААТ «Прамсувязь». 2020. Праверана 21 лютага 2020.
  6. ↑ "Сыстэма кіраваньня і маніторынгу «Разумны дом»" [руская]. ААТ «Прамсувязь». 2020. Праверана 21 лютага 2020.
  7. ↑ "Каталёг прадукцыі" [руская]. ААТ «Прамсувязь». 2020. Праверана 21 лютага 2020.
  8. ↑ "Пра нас" [руская]. ААТ «Прамсувязь». 2020. Праверана 21 лютага 2020.
  9. ↑ Леанід Тугарын, Аляксандар Фурсаў. Стаўка на выпуск інавацыйнай прадукцыі : газэта. — 12 лістапада 2013. — № 212 (27577). — С. 5. — ISSN 1990-763x.

Вонкавыя спасылкі

Шаблон:Накід:Беларусь

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Удзельнік:Чаховіч_Уладзіслаў/Лондан&oldid=3558534"