Касцёл Святога Юзафа Абручніка (Вільнюс): Розніца паміж версіямі

Касцёл Святога Юзафа Абручніка
	Касцёл
Касцёл Святога Юзафа Абручніка
	54°40′33″ пн. ш. 25°17′08″ у. д.HGЯO
Краіна	Літва
Горад	Вільнюс
Канфесія	Рымска-каталіцкая царква
Архітэктурны стыль	барока
Заснавальнік	Стэфан Пац
Дата заснавання	1668
Дата скасавання	1876
Матэрыял	цэгла
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 13:56, 24 лютага 2020

Касцёл Святога Юзафа Абручніка — колішні каталіцкі культавы комплекс у горадзе Вільнюсе. Зараз на месцы кляштару кармелітак месціцца сквер Лаздзіну Пеледа.

Гісторыя

Прадстаўнік шляхецкага роду Пацаў герба «Газдава», сын берасцейскага падкаморага Мікалая Паца і Соф'і з Сапегаў, каралеўскі сакратар (з 1611), і падканцлер вялікі літоўскі (з 1635) Стэфан Хрыстафор Пац прыклаў намаганні ў стварэнні кляштару для манахінь-кармелітак у 1635 годзе.

Праз год віленскі біскуп (з 1630) Абрахам Война даў згоду на будаўніцтва, а ў 1637 годзе рымскі папа Урбан VIII надаў фундацыю (breve fundacyjne). На поўдні Старога Горада гістарычнага цэнтра Вільні паміж Вострай i Рудніцкай брамамі непадалёку ад былой Круглай Вежы абарончых гарадскіх сцен з 1638 года пачалося будаўніцтва бажніцы.

Для патрэб кляштару было куплена некалькі камяніц у горадзе. Працягваючы справы бацькі, новым фундатарам бажніцы стаў яго сын — Крыштаф Жыгімонт Пац. Менавіта з яго ініцыятывы першапачаткова драўляныя касцёл i кляштарныя пабудовы адбудоўваюцца з цэглы. Кляштар разбудоўваецца ў 1646—1949 гадах, будаўніцтва бажніцы было распачата ў 1655 годзе, але было спынена падчас вайны 1654—1667 гадоў.

У 1667 годзе манахіні-кармеліткі вяртаюцца ў Вільню i будоўля працягваецца. Віленскі біскуп Канстанцін Казімір Бжастоўскі ў 1692 асвяціў касцёл.

У сярэдзіне XIX стагоддзя большасць кляштароў кармелітаў, што апынуліся ў выніку падзелу Рэчы Паспалітай на тэрыторыі Расійскай імперыі, былі скасаваны. Пасля паражэння вызваленчага паўстання 1863—1864 гадоў, расійскімі ўладамі кляштар быў зачынены ў 1865 годзе.

Пакінутыя касцёл i кляштар, разам з некаторымі пабудовамі гэтага квартала горада па загаду расійскага ўрада цалкам былі разабраны на будматэрыялы ў 1876—1877 гадах з плануемай арганізацыяй на гэтым месцы гандлёвай плошчы i рынка, празванага «Басячкоўскім» менавіта з-за знаходзячагася раней на гэтым месцы кляштара кармелітак «босых». Але з-за нязручнага месцазнаходжання гэты рынак праіснаваў толькі да 1906 года.

У 1992 было прынята рашэнне аб аднаўленні касцёла Святога Юзафа на новым месцы — у Віленскім мікрараёне Пілайтэ на правым беразе ракі Віліi ў паўночна-заходняй частцы горада. Асвячэнне нановазбудаванага касцёла адбылося ў 2001.

Архітэктура

Касцёл уяўляў сабой выцягнутую ў плане бязвежавую аднанававую базыліку з трансептам у форме лацінскага крыжа. На перакрыжаванні навы i трансепта на даху ўсталяваны барочны псеўдакупал — сігнатурка.

Галоўны фасад упрыгожаны калонамі i пілястрамі з тасканскім ордэнам, уваходны партал таксама ўпрыгожаны паўкалонамі, злучанымі арачным карнізам. Унутры касцёла знаходзілася пяць алтароў. У нішах навы знаходзіліся статуі Св. апосталаў Пятра i Паўла^[1].

Зноскі

↑ Касцел Св. Юзафа Абручніка

[1] Касцел Св. Юзафа Абручніка

[1]

@@ Радок 35: / Радок 35: @@
 |Commons                 =
 }}
-'''Касцёл Святога Юзафа Абручніка''' — колішні каталіцкі культавы комплекс у горадзе [[Вільнюс]]е. Зараз на месцы кляштару кармелiтак месцiцца сквер Лаздзiну Пеледа.
+'''Касцёл Святога Юзафа Абручніка''' — колішні каталіцкі культавы комплекс у горадзе [[Вільнюс]]е. Зараз на месцы кляштару кармелітак месціцца сквер Лаздзіну Пеледа.
 == Гісторыя ==
-Прадстаўнік шляхецкага [[род Пацаў|роду Пацаў]] герба «Газдава», сын берасцейскага падкаморага Мікалая Паца і Соф’і з Сапегаў, каралеўскi сакратар (з 1611), і падканцлер вялікі літоўскі (з 1635) Стэфан Хрыстафор Пац прыклаў намаганнi ў стварэннi кляштару для манахiнь-кармелiтак у 1635 годзе.
+Прадстаўнік шляхецкага [[род Пацаў|роду Пацаў]] герба «Газдава», сын берасцейскага падкаморага Мікалая Паца і Соф'і з Сапегаў, каралеўскі сакратар (з 1611), і падканцлер вялікі літоўскі (з 1635) Стэфан Хрыстафор Пац прыклаў намаганні ў стварэнні кляштару для манахінь-кармелітак у 1635 годзе.
-Праз год вiленскi бiскуп (з 1630) Абрахам Война даў згоду на будаўнiцтва, а ў 1637 годзе рымскi папа [[Урбан VIII (Папа Рымскі)|Урбан VIII]] надаў фундацыю (breve fundacyjne). На поўднi Старога Горада гicтарычнага цэнтра Вiльнi памiж Вострай i Руднiцкай брамамi непадалёку ад былой Круглай Вежы абарончых гарадскiх сцен з 1638 года пачалося будаўнiцтва бажнiцы.
+Праз год віленскі біскуп (з 1630) Абрахам Война даў згоду на будаўніцтва, а ў 1637 годзе рымскі папа [[Урбан VIII (Папа Рымскі)|Урбан VIII]] надаў фундацыю (breve fundacyjne). На поўдні Старога Горада гістарычнага цэнтра Вільні паміж Вострай i Рудніцкай брамамі непадалёку ад былой Круглай Вежы абарончых гарадскіх сцен з 1638 года пачалося будаўніцтва бажніцы.
-Для патрэб кляштару было куплена некалькi камянiц у горадзе. Працягваючы справы бацькi, новым фундатарам бажнiцы стаў ягоны сын — Крыштаф Жыгімонт Пац. Менавiта з яго iнiцыятывы першапачаткова драўляныя касцёл i кляштарныя пабудовы адбудоўваюцца з цэглы. Кляштар разбудоўваецца ў 1646—1949 гадах, будаўнiцтва бажнiцы было распачата ў 1655 годзе, але было спынена падчас [[Вайна 1654-1667 гадоў|вайны 1654—1667 гадоў]].
+Для патрэб кляштару было куплена некалькі камяніц у горадзе. Працягваючы справы бацькі, новым фундатарам бажніцы стаў яго сын — Крыштаф Жыгімонт Пац. Менавіта з яго ініцыятывы першапачаткова драўляныя касцёл i кляштарныя пабудовы адбудоўваюцца з цэглы. Кляштар разбудоўваецца ў 1646—1949 гадах, будаўніцтва бажніцы было распачата ў 1655 годзе, але было спынена падчас [[Вайна 1654-1667 гадоў|вайны 1654—1667 гадоў]].
-У 1667 годзе манахiнi-кармелiткi вяртаюцца ў Вiльню i будоўля працягваецца. Вiленскi бiскуп [[Канстанцін Казімір Бжастоўскі]] ў 1692 асвяцiў касцёл.
+У 1667 годзе манахіні-кармеліткі вяртаюцца ў Вільню i будоўля працягваецца. Віленскі біскуп [[Канстанцін Казімір Бжастоўскі]] ў 1692 асвяціў касцёл.
-У сярэдзіне XIX стагодьдзя большасць кляштароў кармелітаў, што апынуліся ў выніку [[Падзелы Рэчы Паспалітай|падзелу Рэчы Паспалітай]] на тэрыторыі [[Расійская імперыя|Расейскай імперыі]], былі скасаваны. Пасля паразы вызвольнага [[Паўстанне 1863—1864 гадоў|паўстання 1863—1864 гадоў]], расейскiмi ўладамi кляштар быў зачынены у 1865 годзе.
+У сярэдзіне XIX стагоддзя большасць кляштароў кармелітаў, што апынуліся ў выніку [[Падзелы Рэчы Паспалітай|падзелу Рэчы Паспалітай]] на тэрыторыі [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]], былі скасаваны. Пасля паражэння вызваленчага [[Паўстанне 1863—1864 гадоў|паўстання 1863—1864 гадоў]], расійскімі ўладамі кляштар быў зачынены ў 1865 годзе.
-Пакiнутыя касцёл i кляштар, разам з некаторымi пабудовамi гэтага квартала горада па загаду расейскага урада цалкам былi разабраны на будматэрыялы ў 1876—1877 гадах з плануемай арганiзацыяй на гэтым месцы гандлёвай плошчы i рынка, празванага «Басячкоўскiм» менавiта з-за знаходзячагася раней на гэтым месцы кляштара кармелiтак «босых». Але з-за нязручнага месцазнаходжання гэты рынак праiснаваў толькi да 1906 года.
+Пакінутыя касцёл i кляштар, разам з некаторымі пабудовамі гэтага квартала горада па загаду расійскага ўрада цалкам былі разабраны на будматэрыялы ў 1876—1877 гадах з плануемай арганізацыяй на гэтым месцы гандлёвай плошчы i рынка, празванага «Басячкоўскім» менавіта з-за знаходзячагася раней на гэтым месцы кляштара кармелітак «босых». Але з-за нязручнага месцазнаходжання гэты рынак праіснаваў толькі да 1906 года.
-У 1992 было прынята рашэнне аб аднаўленні касцёла Святога Юзафа на новым месцы — у Віленскім мікрараёне Пілайтэ на правым беразе ракi Вiлii ў паўночна-заходняй частцы горада. Асвячэнне нановазбудаванага касцёла адбылося ў 2001.
+У 1992 было прынята рашэнне аб аднаўленні касцёла Святога Юзафа на новым месцы — у Віленскім мікрараёне Пілайтэ на правым беразе ракі Віліi ў паўночна-заходняй частцы горада. Асвячэнне нановазбудаванага касцёла адбылося ў 2001.
 == Архітэктура ==
-Касцёл ўяўляў сабой выцягнутую у плане бязвежавую аднанававую бызылiку з трансэптам у форме лацiнскага крыжа. На перакрыжаваннi навы i трансэпта на даху ўсталяваны барокавы псеўдакупал — сiгнатурка.
+Касцёл уяўляў сабой выцягнутую ў плане бязвежавую аднанававую базыліку з трансептам у форме лацінскага крыжа. На перакрыжаванні навы i трансепта на даху ўсталяваны барочны псеўдакупал — сігнатурка.
-Галоўны фасад упрыгожаны калонамi i пiлястрамi з тасканскiм ордэнам, уваходны партал таксама упрыгожаны паўкалонамi, злучанымi арачным карнiзам. Унутры касцёла знаходзiлася пяць алтароў. У нiшах навы знаходзiлiся статуi св. апосталаў Пятра i Паўла<ref>[http://history-belarus.by/pages/arch_outside/outside_vilnia_jozef.php Касцел св. Юзафа Абручніка]</ref>.
+Галоўны фасад упрыгожаны калонамі i пілястрамі з тасканскім ордэнам, уваходны партал таксама ўпрыгожаны паўкалонамі, злучанымі арачным карнізам. Унутры касцёла знаходзілася пяць алтароў. У нішах навы знаходзіліся статуі Св. апосталаў Пятра i Паўла<ref>[http://history-belarus.by/pages/arch_outside/outside_vilnia_jozef.php Касцел Св. Юзафа Абручніка]</ref>.
 <gallery>