Касцёл Святога Юзафа Абручніка (Вільнюс): Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
clean up з дапамогай AWB |
clean up з дапамогай AWB |
||
| Радок 35: | Радок 35: | ||
|Commons = |
|Commons = |
||
}} |
}} |
||
'''Касцёл Святога Юзафа Абручніка''' — колішні каталіцкі культавы комплекс у горадзе [[Вільнюс]]е. Зараз на месцы кляштару кармелітак |
'''Касцёл Святога Юзафа Абручніка''' — колішні каталіцкі культавы комплекс у горадзе [[Вільнюс]]е. Зараз на месцы кляштару кармелітак размяшчаецца сквер Лаздзіну Пеледа. |
||
== Гісторыя == |
== Гісторыя == |
||
| Радок 50: | Радок 50: | ||
Пакінутыя касцёл i кляштар, разам з некаторымі пабудовамі гэтага квартала горада па загаду расійскага ўрада цалкам былі разабраны на будматэрыялы ў 1876—1877 гадах з плануемай арганізацыяй на гэтым месцы гандлёвай плошчы i рынка, празванага «Басячкоўскім» менавіта з-за знаходзячагася раней на гэтым месцы кляштара кармелітак «босых». Але з-за нязручнага месцазнаходжання гэты рынак праіснаваў толькі да 1906 года. |
Пакінутыя касцёл i кляштар, разам з некаторымі пабудовамі гэтага квартала горада па загаду расійскага ўрада цалкам былі разабраны на будматэрыялы ў 1876—1877 гадах з плануемай арганізацыяй на гэтым месцы гандлёвай плошчы i рынка, празванага «Басячкоўскім» менавіта з-за знаходзячагася раней на гэтым месцы кляштара кармелітак «босых». Але з-за нязручнага месцазнаходжання гэты рынак праіснаваў толькі да 1906 года. |
||
У 1992 было прынята рашэнне аб аднаўленні касцёла Святога Юзафа на новым месцы — у Віленскім мікрараёне Пілайтэ на правым беразе ракі |
У 1992 было прынята рашэнне аб аднаўленні касцёла Святога Юзафа на новым месцы — у Віленскім мікрараёне Пілайтэ на правым беразе ракі [[Вілія (рака)|Віліі]] ў паўночна-заходняй частцы горада. Асвячэнне нановазбудаванага касцёла адбылося ў 2001. |
||
== Архітэктура == |
== Архітэктура == |
||
Касцёл уяўляў сабой выцягнутую ў плане бязвежавую аднанававую |
Касцёл уяўляў сабой выцягнутую ў плане бязвежавую аднанававую базіліку з трансептам у форме лацінскага крыжа. На перакрыжаванні навы i трансепта на даху ўсталяваны барочны псеўдакупал — сігнатурка. |
||
Галоўны фасад упрыгожаны калонамі i пілястрамі з тасканскім ордэнам, уваходны партал таксама ўпрыгожаны паўкалонамі, злучанымі арачным карнізам. Унутры касцёла знаходзілася пяць алтароў. У нішах навы знаходзіліся статуі Св. апосталаў Пятра i Паўла<ref>[http://history-belarus.by/pages/arch_outside/outside_vilnia_jozef.php Касцел Св. Юзафа Абручніка]</ref>. |
Галоўны фасад упрыгожаны калонамі i пілястрамі з тасканскім ордэнам, уваходны партал таксама ўпрыгожаны паўкалонамі, злучанымі арачным карнізам. Унутры касцёла знаходзілася пяць алтароў. У нішах навы знаходзіліся статуі Св. апосталаў Пятра i Паўла<ref>[http://history-belarus.by/pages/arch_outside/outside_vilnia_jozef.php Касцел Св. Юзафа Абручніка]</ref>. |
||
Версія ад 13:56, 24 лютага 2020
| Касцёл | |
| Касцёл Святога Юзафа Абручніка | |
|---|---|
.jpg) | |
| 54°40′33″ пн. ш. 25°17′08″ у. д.HGЯO | |
| Краіна |
 Літва |
| Горад | Вільнюс |
| Канфесія | Рымска-каталіцкая царква |
| Архітэктурны стыль | барока |
| Заснавальнік | Стэфан Пац |
| Дата заснавання | 1668 |
| Дата скасавання | 1876 |
| Матэрыял | цэгла |
 |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Касцёл Святога Юзафа Абручніка — колішні каталіцкі культавы комплекс у горадзе Вільнюсе. Зараз на месцы кляштару кармелітак размяшчаецца сквер Лаздзіну Пеледа.
Гісторыя
Прадстаўнік шляхецкага роду Пацаў герба «Газдава», сын берасцейскага падкаморага Мікалая Паца і Соф'і з Сапегаў, каралеўскі сакратар (з 1611), і падканцлер вялікі літоўскі (з 1635) Стэфан Хрыстафор Пац прыклаў намаганні ў стварэнні кляштару для манахінь-кармелітак у 1635 годзе.
Праз год віленскі біскуп (з 1630) Абрахам Война даў згоду на будаўніцтва, а ў 1637 годзе рымскі папа Урбан VIII надаў фундацыю (breve fundacyjne). На поўдні Старога Горада гістарычнага цэнтра Вільні паміж Вострай i Рудніцкай брамамі непадалёку ад былой Круглай Вежы абарончых гарадскіх сцен з 1638 года пачалося будаўніцтва бажніцы.
Для патрэб кляштару было куплена некалькі камяніц у горадзе. Працягваючы справы бацькі, новым фундатарам бажніцы стаў яго сын — Крыштаф Жыгімонт Пац. Менавіта з яго ініцыятывы першапачаткова драўляныя касцёл i кляштарныя пабудовы адбудоўваюцца з цэглы. Кляштар разбудоўваецца ў 1646—1949 гадах, будаўніцтва бажніцы было распачата ў 1655 годзе, але было спынена падчас вайны 1654—1667 гадоў.
У 1667 годзе манахіні-кармеліткі вяртаюцца ў Вільню i будоўля працягваецца. Віленскі біскуп Канстанцін Казімір Бжастоўскі ў 1692 асвяціў касцёл.
У сярэдзіне XIX стагоддзя большасць кляштароў кармелітаў, што апынуліся ў выніку падзелу Рэчы Паспалітай на тэрыторыі Расійскай імперыі, былі скасаваны. Пасля паражэння вызваленчага паўстання 1863—1864 гадоў, расійскімі ўладамі кляштар быў зачынены ў 1865 годзе.
Пакінутыя касцёл i кляштар, разам з некаторымі пабудовамі гэтага квартала горада па загаду расійскага ўрада цалкам былі разабраны на будматэрыялы ў 1876—1877 гадах з плануемай арганізацыяй на гэтым месцы гандлёвай плошчы i рынка, празванага «Басячкоўскім» менавіта з-за знаходзячагася раней на гэтым месцы кляштара кармелітак «босых». Але з-за нязручнага месцазнаходжання гэты рынак праіснаваў толькі да 1906 года.
У 1992 было прынята рашэнне аб аднаўленні касцёла Святога Юзафа на новым месцы — у Віленскім мікрараёне Пілайтэ на правым беразе ракі Віліі ў паўночна-заходняй частцы горада. Асвячэнне нановазбудаванага касцёла адбылося ў 2001.
Архітэктура
Касцёл уяўляў сабой выцягнутую ў плане бязвежавую аднанававую базіліку з трансептам у форме лацінскага крыжа. На перакрыжаванні навы i трансепта на даху ўсталяваны барочны псеўдакупал — сігнатурка.
Галоўны фасад упрыгожаны калонамі i пілястрамі з тасканскім ордэнам, уваходны партал таксама ўпрыгожаны паўкалонамі, злучанымі арачным карнізам. Унутры касцёла знаходзілася пяць алтароў. У нішах навы знаходзіліся статуі Св. апосталаў Пятра i Паўла[1].
