Флаэма: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др аўтаматычнае выдаленне шаблонаў стабаў |
→Літаратура: афармленне |
||
Радок 11: | Радок 11: | ||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
||
* Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1999. — Т. 9. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0155-9 (т.9) |
* Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1999. — Т. 9. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0155-9 (т.9) |
||
{{Бібліяінфармацыя}} |
|||
{{Раслінныя тканкі}} |
{{Раслінныя тканкі}} |
||
[[Катэгорыя:Тканкі раслін]] |
[[Катэгорыя:Тканкі раслін]] |
Версія ад 17:41, 6 красавіка 2020
Флаэма (ад грэч. φλοῦς — кара), луб — складаная тканка ў сцёблах і каранях дрэвавых і травяністых раслін. Служыць для правядзення па расліне арганічных і мінеральных рэчываў; выконвае таксама запасальную, механічную, выдзяляльную функцыі. Складаецца з праводных (сітападобных) трубак з клеткамі-спдарожніцамі, з лубяных парэнхімы і валокнаў. У дрэвавых раслін утварае ўнутраную частку кары. Адрозніваюць флаэму першасную (утвараецца з пракамбію, характэрная для папарацей, дзеразы, хвашчоў) і другасная (адкладваецца ў голанасенных і двухдольных ад дзейнасці камбію). У флаэме назапашваюцца алей, крухмал, дубільныя і іншыя рэчывы. Лубяныя валокны выкарыстоўваюць як сыравіну.
Літаратура
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1999. — Т. 9. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0155-9 (т.9)