Лугамавічы: Розніца паміж версіямі

Лугамавічы
Краіна	Беларусь
Вобласць	Гродзенская
Раён	Іўеўскі
Сельсавет	Лелюкінскі
Каардынаты	53°53′41″ пн. ш. 25°57′28″ у. д.HGЯO
Першая згадка	каля 1250 года
Вышыня цэнтра	144 м
Насельніцтва	▼111 чал. (2009);
Часавы пояс	UTC+3
Тэлефонны код	+375 1595
Паштовы індэкс	231365
Аўтамабільны код	4
	Лугамавічы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 22:09, 8 мая 2020

Лу́гамавічы, Лугамо́вічы^[1] (трансліт.: Luhamavičy, руск.: Лугомовичи) — вёска ў складзе Лелюкінскага сельсавета Іўеўскага раёна Гродзенскай вобласці Беларусі. Знаходзіцца за 117 км ад Мінска.

У 1940—1954 гадах цэнтр Легамовіцкага сельсавета.

Гісторыя

Першае згадванне пра вёску Лугамавічы можна знайсці ў працах Тэадора Нарбута. Каля 1250 года Кіян, прыняўшы хрост, заснаваў касцёл і кляштар дамініканцаў у Любчы (Навагрудскі раён) і перадаў ім Лугамавічы ў валоданне^[2]. Вёска належыла да Дудскага староства, тут знаходзілася рэзідэнцыя старосты. У XVII стагоддзі вёскай валодалі Ян Караль Хадкевіч (1608), Тэадор Дэнгаф (1653), Марыян Валовіч, Казімір Гарбачэўскі (1665), Замойскія, Пацы, Буйніцкія. У 1789 годзе лугамавіцкі маёнтак набылі Іеранім і Барбара Зянковічы^[3]. Пасля падзелаў Рэчы Паспалітай імператрыца Кацярына II аддзяліла маёнтак Лугамавічы ад Дудскага староства і ў 1796 годзе аддала нейкаму Рахману^[3]. Той, маючы канфлікты з суседзямі, праз два гады прадаў маёнтак Корсаку, які ў 1800] годзе ў сваю чаргу перапрадаў яго Самуэлю Воўк-Ланеўскаму (1768—1851)^[3].

Насельніцтва

1999 год — 172 чалавекі
2010 год — 111 чалавек

Вядомыя асобы

Яўген Бартніцкі (Сяргей Сурыновіч) — беларускі паэт, каталіцкі святар.

Зноскі

↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9 (DJVU).
↑ Вера Гулідава. Пра пані засталася памяць, Пра пана — страшныя легенды, А вёска яшчэ збіраецца пажыць… (бел.) // Іўеўскі край. — 2001-10-31. — № 83 (7264). — С. 3.
↑ ^а ^б ^в Czesław Jankowski. Powiat oszmiański. Materiały do dziejów ziemi i ludzi. — Petersburg: Księgarnia K. Grendyszyńskiego, 1898. — Т. 3. — P. 46—51.

Літаратура

Łogumowicze // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom V: Kutowa Wola — Malczyce (польск.). — Warszawa, 1884. — S. 681.
Ługomowicze // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom V: Kutowa Wola — Malczyce (польск.). — Warszawa, 1884. — S. 804.

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Лугамавічы
Лугамавічы на сайце «Radzima.net»
Лугамавічы на сайце «Radzima.org»

[1] Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9 (DJVU).

[Іўеўскі_край-2] Вера Гулідава. Пра пані засталася памяць, Пра пана — страшныя легенды, А вёска яшчэ збіраецца пажыць… (бел.) // Іўеўскі край. — 2001-10-31. — № 83 (7264). — С. 3.

[Jankowski,_Powiat_oszmiański-3] а ^б ^в Czesław Jankowski. Powiat oszmiański. Materiały do dziejów ziemi i ludzi. — Petersburg: Księgarnia K. Grendyszyńskiego, 1898. — Т. 3. — P. 46—51.

[1]

[2]

[3]

@@ Радок 68: / Радок 68: @@
  |OpenStreetMap         = 242992871
 }}
-'''Лу́гамавічы, Лугамо́вічы'''<ref>{{Крыніцы/Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь/Гродзенская вобласць|}}</ref> ({{lang-be-trans|Luhamavičy}}, {{lang-ru|Лугомовичи}}) — вёска ў складзе [[Лелюкінскі сельсавет|Лелюкінскага сельсавета]] [[Іўеўскі раён|Іўеўскага раёна]] Гродзенскай вобласці [[Беларусь|Беларусі]]. У 117 км ад [[Мінск]]а.
+'''Лу́гамавічы, Лугамо́вічы'''<ref>{{Крыніцы/Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь/Гродзенская вобласць|}}</ref> ({{lang-be-trans|Luhamavičy}}, {{lang-ru|Лугомовичи}}) — вёска ў складзе [[Лелюкінскі сельсавет|Лелюкінскага сельсавета]] [[Іўеўскі раён|Іўеўскага раёна]] Гродзенскай вобласці [[Беларусь|Беларусі]]. Знаходзіцца за 117 км ад [[Мінск]]а.
 У 1940—1954 гадах цэнтр [[Легамовіцкі сельсавет|Легамовіцкага сельсавета]].
 == Гісторыя ==
-Першае згадванне пра вёску Лугамавічы можна знайсці ў працах [[Тэадор Нарбут|Тэадора Нарбута]]. Каля [[1250]] года Кіян, прыняўшы хрост, заснаваў касцёл і кляштар [[Дамініканцы|дамініканцаў]] у [[Любча|Любчы]] ([[Навагрудскі раён]]) і перадаў ім Лугамавічы ў валоданне<ref name="Іўеўскі край" />. Вёска належыла да [[Дуды (Іўеўскі раён)|Дудскага]] староства, тут знаходзілася рэзідэнцыя старосты. У [[XVII стагоддзе|XVII стагоддзі]] вёскай валодалі [[Ян Караль Хадкевіч]] (1608), [[Тэадор Дэнгаф (падкаморы каронны)|Тэадор Дэнгаф]] (1653), Марыян Валовіч, Казімір Гарбачэўскі (1665), [[Род Замойскіх|Замойскія]], [[Род Пацаў|Пацы]], Буйніцкія. У [[1789]] годзе лугамавіцкі маёнтак набылі Іеранім і Барбара Зянковічы<ref name="Jankowski, Powiat oszmiański" />. Пасля [[Падзелы Рэчы Паспалітай|падзелаў Рэчы Паспалітай]] імператрыца [[Кацярына II]] аддзяліла маёнтак Лугамавічы ад Дудскага староства і ў [[1796]] годзе аддала нейкаму Рахману<ref name="Jankowski, Powiat oszmiański" />. Той, маючы канфлікты з суседзямі, праз два гады прадаў маёнтак Корсаку, які ў [[1800]] годзе ў сваю чаргу перапрадаў яго Самуэлю Воўк-Ланеўскаму (1768—1851)<ref name="Jankowski, Powiat oszmiański" />.
+Першае згадванне пра вёску Лугамавічы можна знайсці ў працах [[Тэадор Нарбут|Тэадора Нарбута]]. Каля 1250 года Кіян, прыняўшы хрост, заснаваў касцёл і кляштар [[Дамініканцы|дамініканцаў]] у [[Любча|Любчы]] ([[Навагрудскі раён]]) і перадаў ім Лугамавічы ў валоданне<ref name="Іўеўскі край" />. Вёска належыла да [[Дуды (Іўеўскі раён)|Дудскага]] староства, тут знаходзілася рэзідэнцыя старосты. У [[XVII стагоддзе|XVII стагоддзі]] вёскай валодалі [[Ян Караль Хадкевіч]] (1608), [[Тэадор Дэнгаф (падкаморы каронны)|Тэадор Дэнгаф]] (1653), Марыян Валовіч, Казімір Гарбачэўскі (1665), [[Род Замойскіх|Замойскія]], [[Род Пацаў|Пацы]], Буйніцкія. У 1789 годзе лугамавіцкі маёнтак набылі Іеранім і Барбара Зянковічы<ref name="Jankowski, Powiat oszmiański" />. Пасля [[Падзелы Рэчы Паспалітай|падзелаў Рэчы Паспалітай]] імператрыца [[Кацярына II]] аддзяліла маёнтак Лугамавічы ад Дудскага староства і ў [[1796]] годзе аддала нейкаму Рахману<ref name="Jankowski, Powiat oszmiański" />. Той, маючы канфлікты з суседзямі, праз два гады прадаў маёнтак Корсаку, які ў 1800] годзе ў сваю чаргу перапрадаў яго Самуэлю Воўк-Ланеўскаму (1768—1851)<ref name="Jankowski, Powiat oszmiański" />.
 == Насельніцтва ==
@@ Радок 100: / Радок 100: @@
 {{Лелюкінскі сельсавет}}
 {{Іўеўскі раён}}
-{{Заліўка НП-Беларусь}}
 [[Катэгорыя:Лелюкінскі сельсавет]]

Лелюкінскі сельсавет
Цэнтр	Лелюкі
Вёскі	Байрашы · Барава · Вільчашы · Вялікае Барава · Галунавічы · Карэшаняты · Козевічы · Круплі · Латэўка · Лежневічы · Лугамавічы · Малая Чапунь · Малое Барава · Мікалаева · Мільва-Бярэзіна · Мішуковічы · Навасёлкі · Новая Беразіна · Паддуды · Песевічы · Чапунь · Чэрневічы · Шыльвы · Юрковічы
Хутары	Брады · Мунцавічы · Яськавічы