Мікалай Мікалаевіч Пракаповіч: Розніца паміж версіямі

Мікола Пракаповіч
Мікола Пракаповіч
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	Мікалай Пракаповіч
Дата нараджэння	1 лістапада 1948 (75 гадоў)
Месца нараджэння	Пугачова, Пугачоўскі сельсавет, Брэсцкі раён, Брэсцкая вобласць, БССР, СССР;
Альма-матар	Брэсцкі дзяржаўны ўніверсітэт імя А. С. Пушкіна (1970);
Месца працы	Брэсцкае абласное радыё[d]; Тэлерадыёкампанія «Брэст»[d];
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт, тэлежурналіст
Гады творчасці	1966 — цяпер
Кірунак	паэзія
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Партыя	Беларускі народны фронт «Адраджэнне»;
Член у	Саюз беларускіх пісьменнікаў;
Прэміі	Літаратурная прэмія імя Уладзіміра Калесніка (2008) Мядовая прэмія Берасцейская зорка[d]
Узнагароды	Ганаровая грамата Брэсцкага аблвыканкама[d]

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 19:08, 9 мая 2020

Мікала́й Мікалаевіч Пракаповіч (нар. 1 лістапада 1948, в. Пугачова, сёння ў межах Брэста) — беларускі паэт, тэлежурналіст, краязнаўца, грамадска-палітычны дзеяч, адзін з заснавальнікаў брэсцкай грамадска-культурнай сябрыны «Край». Адзін з стваральнікаў і лідараў беларускага адраджэнскага руху ў Брэсце і на Брэстчыне ў канцы 1980-х — 1990-х. Член Беларускага народнага фронту з 1989 года.

Біяграфія

Мікола Пракаповіч нарадзіўся ў сям’і рабочага ў вёсцы Пугачова, якая з 1979 года стала адным з мікрараёнаў Брэста. Насамрэч ён нарадзіўся 21 кастрычніка 1948 года, хоць у пашпарце ў яго фактычна запісана 1 лістапада. Сталася так, што праз шматлікія клопаты бацькі не здолелі адразу зарэгістраваць народжанае дзіця менавіта ў тым месяцы, калі яно нарадзілася. А за пратэрміноўку тады накладваўся даволі сур’ёзны штраф. У выніку яго зарэгістравалі ў найбліжэйшы да рэальнага дня нараджэння дзень — 1 лістапада^[1].

Выхоўваўся ў колішнім прыгарадзе Брэста за Мухаўцам, які раней быў вёскай Пугачова, дзе паводле ўласнага сведчання, практычна пачуў і пабачыў тое, чым займаўся потым амаль усё сваё жыццё на тэлебачанні: народныя традыцыі, песні, святы. Бегаў за калядоўшчыкамі, сам шчадраваў, бываў на вясковых вяселлях. Мікола Пракаповіч скончыў сярэднюю школу № 4 г. Брэста на Валынцы.

У 1970 годзе скончыў беларускае аддзяленне факультэта мовы і літаратуры Брэсцкага педагагічнага інстытута. Працаваў настаўнікам у Асабовіцкай васьмігадовай школе Пінскага раёна. У 1971—1972 гадах служыў у Савецкай Арміі.

З 1972 года — рэдактар Брэсцкага абласнога радыё, затым загадчык рэдакцыі літаратурна-мастацкіх і музычных перадач Брэсцкай студыі тэлебачання.

З 1975 года — старшы рэдактар, пазней загадчык аддзела мастацкіх праграм Брэсцкага тэлерадыёаб’яднання. Стваральнік, аўтар і вядучы перадач «Творчыя сустрэчы», «Перазовы», «Далягляды», «Гэта было з намі», мастацка-публіцыстычных праграм «Брэст», «Край»^[2]. Дыпламант міжнародных тэлефестываляў.

Больш за 40 гадоў аддаў Мікола Пракаповіч журналісцкай працы на тэлебачанні — практычна ўсё свядомае жыццё. Яго аўтарская перадача «Край» — гэта праект, які ведаюць не толькі ўсе творчыя людзі Берасцейшчыны, якіх ён запрашаў на свае перадачы, але і ўсе, хто цікавіцца гісторыяй і культурай роднага края ў рэгіёне. Хіба не засталося ніводнага цікавага кутка на Берасцейшчыне, куды б не выязджаў са здымачнай групай журналіст-краязнавец Мікола Пракаповіч. Усяго ў эфір выйшла больш за 500 выпускаў гэтай перадачы.^[1]

У 1981 годзе прыняты ў Саюз пісьменнікаў. У 1984—1990 гадах быў сакратаром Брэсцкага абласнога аддзялення Саюза пісьменнікаў БССР.

На працягу 10 гадоў паэт Мікола Пракаповіч кіраваў літаратурнай студыі «Спадчына» ў Брэсцкім абласным цэнтры моладзевай творчасці, якая яднала маладых паэтаў горада^[2].

У 1990-я не аднойчы вылучаўся кандыдатам у дэпутаты ў беларускі парламент і мясцовыя органы ўлады рознага ўзроўню ад БНФ «Адраджэнне».

Творчасць

У сямейных каранях Пракаповічаў была свая творчая жылка. Яго дзед Ілья (Гальяш) з Слонімшчыны лічыўся майстрам не толькі пілы і сякеры, з якімі хадзіў у заробкі, але і скрыпкі. Не адзін верш прысвяціў яму потым унук-паэт Мікола Пракаповіч. Менавіта такім вершам адкрываецца першы самастойны зборнік Міколы Пракаповіча «Неад’емнае» (1982).

Першы свой верш (па-руску) ён апублікаваў у 1966 годзе ў брэсцкай абласной газеце «Заря» яшчэ будучы шкаляром. Заахвоціў пісаць вершы яго сусед Дзмітрый Васільеў, родам з Масквы, былы танкіст. Ён ваяваў, меў ордэн Славы, працаваў правадніком на чыгунцы і пісаў вершы і песні на іх. Яго прыклад і захапіў юнага Міколу Пракаповіча. Сусед падправіў яго верш і аддаў абласную газету «Заря», дзе ён быў надрукаваны^[1]. Юнак стаў героем школы. Пачаў пісаць вершы — і па-руску, і па-беларуску. Аднойчы, ужо ў старэйшых класах, настаўніца беларускай літаратуры сказала «пачынаючаму паэту»: «Мікола, выбірай, на якой мове ты пішаш». Ён выбраў — беларускую.

Пазней Дзмітрый Васільеў прывёў Міколу Пракаповіча на пасяджэнне літаратурнага аб’яднання пры газеце «Заря», пазнаёміў з Міхасём Рудкоўскім, які гэта літаб’яднанне ў Брэсце тады ўзначальваў.

Калі паступіў вучыцца на філалагічны факультэт Брэсцкага педагагічнага інстытута яму, як і многім, хто цягнуўся да прыгожага пісьменства, да літаратуры, вельмі пашанцавала — у той час там працаваў пісьменнік і літартурны крытык Уладзімір Калеснік. Ён і стаў сапраўдным літаратурным настаўнікам для Міколы Пракаповіча.

Першая кніга паэта «Белая вежа» была надрукавана ў калектыўным зборніку «Нашчадкі» (1979). Далей былі ўласныя зборнікі «Неад’емнае» (1982) і «На кругі свае» (1986) і іншыя.

Вершы Міколы Пракаповіча перакладаліся на расійскую і ўкраінскую мовы. Плённа супрацоўнічае паэт з мясцовымі кампазітарамі, супрацоўнічае з мастакамі, з калектывам абласнога тэатра лялек.

Узнагароды

За зборнік вершаў «Мяжа надзеі» выдавецтва «Мастацкая літаратура» адзначыла Міколу Пракаповіча прэміяй імя М. Багдановіча (1993). паэт і тэлежурналіст Мікола Пракаповіч з’яўляецца лаўрэатам Літаратурнай прэміі Брэсцкага аблвыканкама імя Уладзіміра Калесніка (2008). Узнагароджаны Ганаровай граматай Брэсцкага аблвыканкама (2008). Таксама атрымаў званне «Берасцейская зорка» (1999) у намінацыі «Журналістыка».

Неаднойчы Мікола Пракаповіч станавіўся пераможцам абласнога спаборніцтва сярод рэдакцый абласных, раённых і гарадскіх газет, тэлебачання і радыё, прафесійных журналістаў у намінацыі «Захаванне гісторыка-культурнай спадчыны».

Творы

Мікола Пракаповіч. Нашчадкі (вершы) // Белая вежа. Зборнік паэзіі. Мінск, Мастацкая літаратура, 1979. С. 207—228. (Першая кніга паэта).
Неад’емнае (вершы і паэма). Мінск, Мастацкая літаратура, 1982. 54 с.
На кругі свае (вершы і паэма). Мінск, Мастацкая літаратура, 1986. 86 с.
Мяжа надзеі (вершы і паэма). Мінск, Мастацкая літаратура, 1993. 142 с.
Мікола Пракаповіч. Літары на літоўцы (вершы) // М. Рудкоўскі, М. Пракаповіч, А. Каско. Трохперсце (вершы). Мінск, Літаратура і мастацтва, 2008. С. 55-104.
Микола Прокопович. На Миколу (стихи) // Белой вежи свет. Зборник поэзии Брестчины в переводах Валерия Гришковца. Мінск: Літаратура i Мастацтва, 2010. С. 61-64.

Зноскі

↑ ^а ^б ^в Вячаслаў Бурдыка. Родны край Міколы Пракаповіча (нявызн.). Портал «СМИ Беларуси». Народная трыбуна (18 лістапада 2016). Праверана 22.11.2016.
↑ ^а ^б Алена Гармель. Край… і рай з Міколам Пракаповічам (нявызн.). Рэй (14 верасня 2013).

[Бурдыка-1] а ^б ^в Вячаслаў Бурдыка. Родны край Міколы Пракаповіча (нявызн.). Портал «СМИ Беларуси». Народная трыбуна (18 лістапада 2016). Праверана 22.11.2016.

[Гармель-2] а ^б Алена Гармель. Край… і рай з Міколам Пракаповічам (нявызн.). Рэй (14 верасня 2013).

[1]

[2]

@@ Радок 6: / Радок 6: @@
 |Імя пры нараджэнні = Мікалай Пракаповіч
 |Псеўданімы          =
-|Дата нараджэння    = 1.11.1948
+|Дата нараджэння    =
 |Месца нараджэння   =
 |Род дзейнасці      = [[паэт]], [[тэлежурналіст]]
@@ Радок 16: / Радок 16: @@
 |Значныя творы       =
 |Узнагароды          =
-|Подпіс              =
 |Апісанне подпісу   =
 |ВікіКрыніца         =
@@ Радок 26: / Радок 25: @@
 }}
 {{цёзкі2|Пракаповіч}}
-'''Мікала́й Мікалаевіч Пракаповіч''' (нар. [[1 лістапада]] [[1948]], в. [[Пугачова (Брэст)|Пугачова]], сёння ў межах [[Брэст|Брэста]]) — беларускі [[паэт]], тэлежурналіст, [[краязнаўца]], грамадска-[[палітычны дзеяч]], адзін з заснавальнікаў брэсцкай грамадска-культурнай [[Сябрына «Край»|сябрыны «Край»]]. Адзін з стваральнікаў і лідараў [[беларускі адраджэнскі рух|беларускага адраджэнскага руху]] ў Брэсце і на Брэстчыне ў канцы 1980-х — 1990-х. Член [[БНФ]] з 1989 года.
+'''Мікала́й Мікалаевіч Пракаповіч''' (нар. [[1 лістапада]] [[1948]], в. [[Пугачова (Брэст)|Пугачова]], сёння ў межах [[Брэст]]а) — беларускі [[паэт]], тэлежурналіст, [[краязнаўца]], грамадска-[[палітычны дзеяч]], адзін з заснавальнікаў брэсцкай грамадска-культурнай [[Сябрына «Край»|сябрыны «Край»]]. Адзін з стваральнікаў і лідараў [[беларускі адраджэнскі рух|беларускага адраджэнскага руху]] ў Брэсце і на Брэстчыне ў канцы 1980-х — 1990-х. Член [[Беларускі народны фронт «Адраджэньне»|Беларускага народнага фронту]] з 1989 года.
 == Біяграфія ==
-Мікола Пракаповіч нарадзіўся ў сям’і рабочага ў вёсцы [[Пугачова (Брэст)|Пугачова]], якая з 1979 года стала адным з мікрараёнаў [[Брэст|Брэста]]. Насамрэч ён нарадзіўся 21 кастрычніка 1948 года, хоць у пашпарце ў яго фактычна запісана 1 лістапада. Сталася так, што праз шматлікія клопаты бацькі не здолелі адразу зарэгістраваць народжанае дзіця менавіта ў тым месяцы, калі яно нарадзілася. А за пратэрміноўку тады накладваўся даволі сур’ёзны штраф. У выніку яго зарэгістравалі ў найбліжэйшы да рэальнага дня нараджэння дзень — 1 лістапада<ref>{{cite web|author = Вячаслаў Бурдыка|last = |first = |authorlink = |coauthors = |date = 18 лістапада 2016|url = http://belsmi.by/archive/article/66462 |title = Родны край Міколы Пракаповіча|format = |work = Портал «СМИ Беларуси»|publisher = Народная трыбуна |date = 22.11.2016|language = |postscript = }}</ref>.
+Мікола Пракаповіч нарадзіўся ў сям’і рабочага ў вёсцы [[Пугачова (Брэст)|Пугачова]], якая з 1979 года стала адным з мікрараёнаў [[Брэст]]а. Насамрэч ён нарадзіўся 21 кастрычніка 1948 года, хоць у пашпарце ў яго фактычна запісана 1 лістапада. Сталася так, што праз шматлікія клопаты бацькі не здолелі адразу зарэгістраваць народжанае дзіця менавіта ў тым месяцы, калі яно нарадзілася. А за пратэрміноўку тады накладваўся даволі сур’ёзны штраф. У выніку яго зарэгістравалі ў найбліжэйшы да рэальнага дня нараджэння дзень — 1 лістапада<ref name="Бурдыка">{{cite web|author = Вячаслаў Бурдыка|last = |first = |authorlink = |coauthors = |date = 18 лістапада 2016|url = http://belsmi.by/archive/article/66462 |title = Родны край Міколы Пракаповіча|format = |work = Портал «СМИ Беларуси»|publisher = Народная трыбуна |accessdate = 22.11.2016|language = |postscript = }}</ref>.
-Выхоўваўся ў колішнім прыгарадзе Брэста за Мухаўцам, які раней быў вёскай Пугачова, дзе паводле ўласнага сведчання, практычна пачуў і пабачыў тое, чым займаўся потым амаль усё сваё жыццё на тэлебачанні: народныя традыцыі, песні, святы. Бегаў за калядоўшчыкамі, сам шчадраваў, бываў на вясковых вяселлях. Мікола Пракаповіч скончыў сярэднюю школу № 4 г. Брэста на [[Валынка (Брэст)|Валынцы]].
+Выхоўваўся ў колішнім прыгарадзе Брэста за Мухаўцам, які раней быў вёскай Пугачова, дзе паводле ўласнага сведчання, практычна пачуў і пабачыў тое, чым займаўся потым амаль усё сваё жыццё на тэлебачанні: народныя традыцыі, песні, святы. Бегаў за калядоўшчыкамі, сам шчадраваў, бываў на вясковых вяселлях. Мікола Пракаповіч скончыў сярэднюю школу № 4 г. Брэста на [[Валынка (Брэст)|Валынцы]].
-У 1970-м скончыў беларускае аддзяленне факультэта мовы і літаратуры [[Брэсцкі дзяржаўны ўніверсітэт імя А. С. Пушкіна|Брэсцкага педагагічнага інстытута]]. Працаваў настаўнікам у [[Асабовічы|Асабовіцкай]] васьмігадовай школе [[Пінскі раён|Пінскага раёна]]. У 1971—1972 гг. служыў у Савецкай Арміі.
+У 1970 годзе скончыў беларускае аддзяленне факультэта мовы і літаратуры [[Брэсцкі дзяржаўны ўніверсітэт імя А. С. Пушкіна|Брэсцкага педагагічнага інстытута]]. Працаваў настаўнікам у [[Асабовічы|Асабовіцкай]] васьмігадовай школе [[Пінскі раён|Пінскага раёна]]. У 1971—1972 гадах служыў у Савецкай Арміі.
 З 1972 года — рэдактар [[Брэсцкае абласное радыё|Брэсцкага абласнога радыё]], затым загадчык рэдакцыі літаратурна-мастацкіх і музычных перадач [[Брэсцкая студыя тэлебачання|Брэсцкай студыі тэлебачання]].
-З 1975 года — старшы рэдактар, пазней загадчык аддзела мастацкіх праграм Брэсцкага тэлерадыёаб’яднання. Стваральнік, аўтар і вядучы перадач «Творчыя сустрэчы», «Перазовы», «Далягляды», «Гэта было з намі», мастацка-публіцыстычных праграм «Брэст», «Край».<ref>{{cite web|author = Алена Гармель|last = |first = |authorlink = |coauthors = |date = 14.09.2013|url = http://ray.ng-press.by/?p=157 |title = Край… і рай з Міколам Пракаповічам|format = |work = Рэй|publisher = |date = |language = |postscript = }}</ref> Дыпламант міжнародных тэлефестываляў.
+З 1975 года — старшы рэдактар, пазней загадчык аддзела мастацкіх праграм Брэсцкага тэлерадыёаб’яднання. Стваральнік, аўтар і вядучы перадач «Творчыя сустрэчы», «Перазовы», «Далягляды», «Гэта было з намі», мастацка-публіцыстычных праграм «Брэст», «Край»<ref name="Гармель">{{cite web|author = Алена Гармель|last = |first = |authorlink = |coauthors = |date = 14.09.2013|url = http://ray.ng-press.by/?p=157 |title = Край… і рай з Міколам Пракаповічам|format = |work = Рэй|publisher = |accessdate = |language = |postscript = }}</ref>. Дыпламант міжнародных тэлефестываляў.
-Больш за 40 гадоў аддаў Мікола Пракаповіч журналісцкай працы на тэлебачанні — практычна ўсё свядомае жыццё. Яго аўтарская перадача «Край» — гэта праект, які ведаюць не толькі ўсе творчыя людзі Берасцейшчыны, якіх ён запрашаў на свае перадачы, але і ўсе, хто цікавіцца гісторыяй і культурай роднага края ў рэгіёне. Хіба не засталося ніводнага цікавага кутка на Берасцейшчыне, куды б не выязджаў са здымачнай групай журналіст-краязнавец Мікола Пракаповіч. Усяго ў эфір выйшла больш за 500 выпускаў гэтай перадачы.<ref>{{cite web|author = Вячаслаў Бурдыка|last = |first = |authorlink = |coauthors = |date = 18 лістапада 2016|url = http://belsmi.by/archive/article/66462 |title = Родны край Міколы Пракаповіча|format = |work = Портал «СМИ Беларуси»|publisher = Народная трыбуна |date = 22.11.2016|language = |postscript = }}</ref>
+Больш за 40 гадоў аддаў Мікола Пракаповіч журналісцкай працы на тэлебачанні — практычна ўсё свядомае жыццё. Яго аўтарская перадача «Край» — гэта праект, які ведаюць не толькі ўсе творчыя людзі Берасцейшчыны, якіх ён запрашаў на свае перадачы, але і ўсе, хто цікавіцца гісторыяй і культурай роднага края ў рэгіёне. Хіба не засталося ніводнага цікавага кутка на Берасцейшчыне, куды б не выязджаў са здымачнай групай журналіст-краязнавец Мікола Пракаповіч. Усяго ў эфір выйшла больш за 500 выпускаў гэтай перадачы.<ref name="Бурдыка"/>
 У 1981 годзе прыняты ў Саюз пісьменнікаў. У 1984—1990 гадах быў сакратаром Брэсцкага абласнога аддзялення [[Саюз пісьменнікаў БССР|Саюза пісьменнікаў БССР]].
-На працягу 10 гадоў паэт Мікола Пракаповіч кіраваў літаратурнай студыі «Спадчына» у [[Брэсцкі дзяржаўны абласны цэнтр маладзёжнай творчасці|Брэсцкім абласным цэнтры моладзевай творчасці]], якая яднала маладых паэтаў горада.<ref>{{cite web|author = Алена Гармель|last = |first = |authorlink = |coauthors = |date = 14.09.2013|url = http://ray.ng-press.by/?p=157 |title = Край… і рай з Міколам Пракаповічам|format = |work = Рэй|publisher = |date = |language = |postscript = }}</ref>
+На працягу 10 гадоў паэт Мікола Пракаповіч кіраваў літаратурнай студыі «Спадчына» ў [[Брэсцкі дзяржаўны абласны цэнтр маладзёжнай творчасці|Брэсцкім абласным цэнтры моладзевай творчасці]], якая яднала маладых паэтаў горада<ref name="Гармель"/>.
 У 1990-я не аднойчы вылучаўся кандыдатам у дэпутаты ў [[беларускі парламент]] і мясцовыя органы ўлады рознага ўзроўню ад [[БНФ «Адраджэнне»]].
@@ Радок 50: / Радок 49: @@
 У сямейных каранях Пракаповічаў была свая творчая жылка. Яго дзед Ілья (Гальяш) з Слонімшчыны лічыўся майстрам не толькі пілы і сякеры, з якімі хадзіў у заробкі, але і скрыпкі. Не адзін верш прысвяціў яму потым унук-паэт Мікола Пракаповіч. Менавіта такім вершам адкрываецца першы самастойны зборнік Міколы Пракаповіча «Неад’емнае» (1982).
-Першы свой верш (па-руску) ён апублікаваў у 1966 годзе ў брэсцкай абласной [[Заря|газеце «Заря»]] яшчэ будучы шкаляром. Заахвоціў пісаць вершы яго сусед Дзмітрый Васільеў, родам з Масквы, былы танкіст. Ён ваяваў, меў ордэн Славы, працаваў правадніком на чыгунцы і пісаў вершы і песні на іх. Яго прыклад і захапіў юнага Міколу Пракаповіча. Сусед падправіў яго верш і аддаў абласную газету «Заря», дзе ён быў надрукаваны.<ref>{{cite web|author = Вячаслаў Бурдыка|last = |first = |authorlink = |coauthors = |date = 18 лістапада 2016|url = http://belsmi.by/archive/article/66462 |title = Родны край Міколы Пракаповіча|format = |work = Портал «СМИ Беларуси»|publisher = Народная трыбуна |date = 22.11.2016|language = |postscript = }}</ref> Юнак стаў героем школы. Пачаў пісаць вершы — і па-руску, і па-беларуску. Аднойчы, ужо ў старэйшых класах, настаўніца беларускай літаратуры сказала «пачынаючаму паэту»: «Мікола, выбірай, на якой мове ты пішаш». Ён выбраў — беларускую.
+Першы свой верш (па-руску) ён апублікаваў у 1966 годзе ў брэсцкай абласной [[Заря|газеце «Заря»]] яшчэ будучы шкаляром. Заахвоціў пісаць вершы яго сусед Дзмітрый Васільеў, родам з Масквы, былы танкіст. Ён ваяваў, меў ордэн Славы, працаваў правадніком на чыгунцы і пісаў вершы і песні на іх. Яго прыклад і захапіў юнага Міколу Пракаповіча. Сусед падправіў яго верш і аддаў абласную газету «Заря», дзе ён быў надрукаваны<ref name="Бурдыка"/>. Юнак стаў героем школы. Пачаў пісаць вершы — і па-руску, і па-беларуску. Аднойчы, ужо ў старэйшых класах, настаўніца беларускай літаратуры сказала «пачынаючаму паэту»: «Мікола, выбірай, на якой мове ты пішаш». Ён выбраў — беларускую.
 Пазней Дзмітрый Васільеў прывёў Міколу Пракаповіча на пасяджэнне літаратурнага аб’яднання пры газеце «[[Заря]]», пазнаёміў з [[Міхась Рудкоўскі|Міхасём Рудкоўскім]], які гэта літаб’яднанне ў Брэсце тады ўзначальваў.
-Калі паступіў вучыцца на філалагічны факультэт [[Брэсцкі дзяржаўны ўніверсітэт імя А. С. Пушкіна|Брэсцкага педагагічнага інстытута]] яму, як і многім, хто цягнуўся да прыгожага пісьменства, да літаратуры, вельмі пашанцавала — у той час там працаваў [[пісьменнік]] і літартурны крытык [[Уладзімір Калеснік]]. Ён і стаў сапраўдным літаратурным настаўнікам для Міколы Пракаповіча.
+Калі паступіў вучыцца на філалагічны факультэт [[Брэсцкі дзяржаўны ўніверсітэт імя А. С. Пушкіна|Брэсцкага педагагічнага інстытута]] яму, як і многім, хто цягнуўся да прыгожага пісьменства, да літаратуры, вельмі пашанцавала — у той час там працаваў [[пісьменнік]] і літартурны крытык [[Уладзімір Калеснік]]. Ён і стаў сапраўдным літаратурным настаўнікам для Міколы Пракаповіча.
 Першая кніга паэта «Белая вежа» была надрукавана ў калектыўным зборніку «Нашчадкі» (1979). Далей былі ўласныя зборнікі «Неад’емнае» (1982) і «На кругі свае» (1986) і іншыя.
@@ Радок 61: / Радок 60: @@
 == Узнагароды ==
-За зборнік вершаў «Мяжа надзеі» выдавецтва [[Мастацкая літаратура (выдавецтва)|«Мастацкая літаратура»]] адзначыла Міколу Пракаповіча [[прэмія імя М. Багдановіча|прэміяй імя М. Багдановіча]] (1993). [[паэт]] і тэлежурналіст Мікола Пракаповіч з'яўляецца лаўрэатам [[Літаратурная прэмія Брэсцкага аблвыканкама імя Уладзіміра Калесніка|Літаратурнай прэміі Брэсцкага аблвыканкама імя Уладзіміра Калесніка]] (2008). Узнагароджаны [[Ганаровая грамата Брэсцкага аблвыканкама|Ганаровай граматай Брэсцкага аблвыканкама]] (2008). Таксама атрымаў званне [[Берасцейская зорка|«Берасцейская зорка»]] (1999) у намінацыі «Журналістыка».
+За зборнік вершаў «Мяжа надзеі» выдавецтва [[Мастацкая літаратура (выдавецтва)|«Мастацкая літаратура»]] адзначыла Міколу Пракаповіча [[прэмія імя М. Багдановіча|прэміяй імя М. Багдановіча]] (1993). [[паэт]] і тэлежурналіст Мікола Пракаповіч з’яўляецца лаўрэатам [[Літаратурная прэмія Брэсцкага аблвыканкама імя Уладзіміра Калесніка|Літаратурнай прэміі Брэсцкага аблвыканкама імя Уладзіміра Калесніка]] (2008). Узнагароджаны [[Ганаровая грамата Брэсцкага аблвыканкама|Ганаровай граматай Брэсцкага аблвыканкама]] (2008). Таксама атрымаў званне [[Берасцейская зорка|«Берасцейская зорка»]] (1999) у намінацыі «Журналістыка».
 Неаднойчы Мікола Пракаповіч станавіўся пераможцам абласнога спаборніцтва сярод рэдакцый абласных, раённых і гарадскіх газет, тэлебачання і радыё, прафесійных журналістаў у намінацыі «Захаванне гісторыка-культурнай спадчыны».
+== Творы ==
+* Мікола Пракаповіч. Нашчадкі (вершы) // Белая вежа. Зборнік паэзіі. Мінск, Мастацкая літаратура, 1979. С. 207—228. (Першая кніга паэта).
-==Творы ==
-* Мікола Пракаповіч. Нашчадкі (вершы) // Белая вежа. Зборнік паэзіі. Мінск, Мастацкая літаратура, 1979. С. 207–228. (Першая кніга паэта).
 * Неад’емнае (вершы і паэма). Мінск, Мастацкая літаратура, 1982. 54 с.
 * На кругі свае (вершы і паэма). Мінск, Мастацкая літаратура, 1986. 86 с.
 * Мяжа надзеі (вершы і паэма). Мінск, Мастацкая літаратура, 1993. 142 с.
-* Мікола Пракаповіч. Літары на літоўцы (вершы) // М. Рудкоўскі, М. Пракаповіч, А. Каско. Трохперсце (вершы). Мінск, Літаратура і мастацтва, 2008. С. 55–104.
+* Мікола Пракаповіч. Літары на літоўцы (вершы) // М. Рудкоўскі, М. Пракаповіч, А. Каско. Трохперсце (вершы). Мінск, Літаратура і мастацтва, 2008. С. 55-104.
-* Микола Прокопович. На Миколу (стихи) // Белой вежи свет. Зборник поэзии Брестчины в переводах Валерия Гришковца. Мінск: Літаратура i Мастацтва, 2010. С. 61–64.
+* Микола Прокопович. На Миколу (стихи) // Белой вежи свет. Зборник поэзии Брестчины в переводах Валерия Гришковца. Мінск: Літаратура i Мастацтва, 2010. С. 61-64.
 {{Зноскі}}
@@ Радок 78: / Радок 76: @@
 {{Бібліяінфармацыя}}
-{{DEFAULTSORT:Пракаповіч, Мікола}}
+{{DEFAULTSORT:Пракаповіч Мікалай Мікалаевіч}}
 [[Катэгорыя:Нарадзіліся ў Брэсце]]
 [[Катэгорыя:Пісьменнікі Беларусі]]