Ях’я Антыяхійскі: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
вікіфікацыя, афармленне
др →‎Літаратура: вікіфікацыя з дапамогай AWB
Радок 13: Радок 13:
* Vasiliev, A. Byzance et les Arabes. T. 2. — Bruxelles, 1950. — P. 80 — 91.
* Vasiliev, A. Byzance et les Arabes. T. 2. — Bruxelles, 1950. — P. 80 — 91.
{{Бібліяінфармацыя}}
{{Бібліяінфармацыя}}

[[Катэгорыя:Постаці гістарыяграфіі]]
[[Катэгорыя:Постаці гістарыяграфіі]]
[[Катэгорыя:Постаці арабскай гістарыяграфіі ]]
[[Катэгорыя:Постаці арабскай гістарыяграфіі]]
[[Катэгорыя:Храністы]]
[[Катэгорыя:Храністы]]
[[Катэгорыя:Постаці гістарыяграфіі XI стагоддзя]]
[[Катэгорыя:Гісторыкі XI стагоддзя]]

Версія ад 03:08, 15 мая 2020

Ях’я Антыяхійскі
Дата нараджэння каля 980
Месца нараджэння
Дата смерці каля 1066[1]
Грамадзянства
Род дзейнасці гісторык, урач

Ях’я Антыяхійскі Абу-ль-Фарадж, Ях’я ібн Саід ібн Ях’я аль-Антакі (каля 980, Егіпет — 1066) — арабскі гісторык і ўрач. У 1014 г. перасяліўся ў Антыёхію (Сірыя), дзе прыняў хрысціянства. Яго сачыненне з’яўляецца працягам «сусветнай гісторыі» Еўціхія, — важная крыніца па гісторыі Фатымідаў, асабліва кіраванні альХакіма (9961021 гг.); змяшчае таксама каштоўныя звесткі па гісторыі хрысціянскай царквы і Візантыйскай імперыі

Творы

  • Cheikho, L., Carra de Vaux, Zayvat, H. Annales de Jahia Ibn Said Antiochiensis // Corp. Script. Orient. Script arabici. Ser. III. — 1909. — Tom 7. — P. 89 — 273.
  • Histoire de Yahya-ibn-Said d’Antioche / Ed. ét trad. en français par I.Kratchkovsky et A.Vasiliev // Patrologia Orientalis. — 1924. — T. 18. — P. 699—833; T. 23. — P. 141—312, 349—520.
  • Розен, В. Р. Император Василий Болгаробойца. Извлечения из летописи Яхъи Антиохийского. — СПб., 1883.

Зноскі

  1. Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.

Літаратура

  • Graf, G. Geschichte der christlichen arabischen Literatur. Band 2. — Vatican, 1947. — S. 49 — 51.
  • Vasiliev, A. Byzance et les Arabes. T. 2. — Bruxelles, 1950. — P. 80 — 91.