Сцяпан Іванавіч Ліхадзіеўскі: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др →‎Літаратура: вікіфікацыя з дапамогай AWB
Радок 19: Радок 19:
* {{крыніцы/БП (1992-95)||Сцяпан Іванавіч Ліхадзіеўскі}}
* {{крыніцы/БП (1992-95)||Сцяпан Іванавіч Ліхадзіеўскі}}


{{DEFAULTSORT:Ліхадзіеўскі}}
{{Бібліяінфармацыя}}
{{Бібліяінфармацыя}}

{{DEFAULTSORT:Ліхадзіеўскі}}
[[Катэгорыя:Дактары філалагічных навук]]
[[Катэгорыя:Дактары філалагічных навук]]
[[Катэгорыя:Беларускамоўныя паэты]]
[[Катэгорыя:Беларускамоўныя паэты]]
[[Катэгорыя:Паэты Беларусі]]
[[Катэгорыя:Паэты Беларусі]]
[[Катэгорыя:Постаці беларускага літаратуразнаўства]]
[[Катэгорыя:Літаратуразнаўцы Беларусі]]
[[Катэгорыя:Крытыкі Беларусі]]
[[Катэгорыя:Крытыкі Беларусі]]
[[Катэгорыя:Перакладчыкі Беларусі]]
[[Катэгорыя:Перакладчыкі Беларусі]]

Версія ад 23:48, 16 мая 2020

Сцяпан Іванавіч Ліхадзіеўскі
Дата нараджэння 9 мая 1911(1911-05-09)
Месца нараджэння
Дата смерці 13 лютага 1979(1979-02-13) (67 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Род дзейнасці літаратуразнавец, перакладчык, паэт, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера філалогія
Месца працы
Навуковая ступень доктар філалагічных навук (1965)
Навуковае званне
  • прафесар[d]
Альма-матар
Член у
Узнагароды
юбілейны медаль «Трыццаць гадоў Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.» медаль «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сцяпан Іванавіч Ліхадзіеўскі (9 мая 1911, вёска Баславічы (цяпер Барок), Слуцкі раён, Мінская вобласць — 13 лютага 1979, Ташкент, Узбекістан) — беларускі паэт, перакладчык, крытык, літаратуразнаўца.

Біяграфія

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Вучыўся ў Беларускім педагагічным тэхнікуме (1926—1930), у Беларускім дзяржаўным універсітэце (1930—1931), у Беларускім вышэйшым педагагічным інстытуце (1931—1933). Скончыў Томскі педагагічны інстытут (1939). Быў сябрам літаратурных аб’яднанняў «Маладняк», БелАПП. Працаваў у рэдакцыі газеты «Літаратура і мастацтва». У 1933 г. быў рэпрэсіраваны і высланы на 3 гады на поўдзень Казахстана ў Сарыагачскі раён. Настаўнічаў у сярэдніх школах. У 1939 г. паступіў у аспірантуру Ташкенцкага педінстытута. Працаваў выкладчыкам гэтага інстытута, быў дэканам факультэта, а з 1963 г. загадваў кафедрай замежнай літаратуры Рэспубліканскага педагагічнага інстытута рускай мовы і літаратуры. Рэабілітаваны ў 1956 г. Доктар філалагічных навук, прафесар. Узнагароджаны медалямі.

Творчасць

Першы верш надрукаваў у 1925 г. (часопіс «Беларускі піянер»). Пісаў на беларускай, рускай і ўзбекскай мовах. Выйшлі зборнікі паэзіі «Чырванеюць вішні» (1931), «Рокаты дальняй прыстані» (1931), «Крыкавыя знічкі на снезе» (1932), «Мы — маладая гвардыя» (1932), кніжкі вершаў і перакладаў «Брэстанка жывых трывог» (выбраныя вершы і пераклады, 1962), «Поиски сердолика» (вершы, пераклады, Ташкент, 1973), «Вянкі камунарам» (1974), «Чырвоныя макі» (1981).

Вядомы і як крытык і літаратуразнавец. Аўтар кніг «Анатоль Франс: Краткий очерк творческого пути» (Ташкент, 1954), «Анатоль Франс: Очерк творчества» (Ташкент, 1962), зборніка літаратурна-крытычных артыкулаў «Родасть встреч» (Ташкент, 1977).

Пераклаў на беларускую мову паасобныя творы французскіх, нямецкіх, узбекскіх паэтаў.

Зноскі

Літаратура