Небытаў: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 71: Радок 71:
Пасля 2-га падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) Небытаў – у складзе Рэчыцкага павету Чарнігаўскага намесніцтва, потым Маларасійскай губерні, ад 1797 г. – Мінскай губерні Расійскай імперыі. На 1795 год вёска разам з цэлым Загальскім староствам належала “малолетнему Станиславу Бужинскому по жизни его”, але была ў арэндзе ў суддзі Віцэнція Жука<ref>Петреченко І. Є. “Камеральное описание… Речицкой округи” 1796 р.: інформаційний потенціал пам’ятки // Днепровский паром. Природное единство и историко-культурноевзаимодействие белорусско-украинского пограничья / Материалы международной конференции (26-27 апреля 2018 г., г. Гомель). – Минск: Четыре четверти, 2018. С. 72</ref>. Тады ў ёй налічвалася 13 двароў. У 1834 г. 18 двароў, 90 жыхароў. На 1850 год у Небытаве 21 двор, 124 жыхары, уласнасць казны. Пад 1879 г. вёска названа сярод паселішчаў Хойніцкага царкоўнага прыходу<ref>Описание церквей и приходов Минской епархии. VIII. Речицкий уезд. — Минск, 1879. С. 140</ref>. Паводле перапісу 1897 г. 57 двароў, 284 жыхары, капліца, хлебазапасная крама, у Хойніцкай воласці. У 1909 г. у вёсцы 61 двор, 402 жыхары, побач у аднайменным урочышчы 1 двор з 5 жыхарамі<ref>Список населённых мест Минской губернии. / Сост. В. С. Ярмолович. — Минск, 1909. С. 131</ref>, смалакурня.
Пасля 2-га падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) Небытаў – у складзе Рэчыцкага павету Чарнігаўскага намесніцтва, потым Маларасійскай губерні, ад 1797 г. – Мінскай губерні Расійскай імперыі. На 1795 год вёска разам з цэлым Загальскім староствам належала “малолетнему Станиславу Бужинскому по жизни его”, але была ў арэндзе ў суддзі Віцэнція Жука<ref>Петреченко І. Є. “Камеральное описание… Речицкой округи” 1796 р.: інформаційний потенціал пам’ятки // Днепровский паром. Природное единство и историко-культурноевзаимодействие белорусско-украинского пограничья / Материалы международной конференции (26-27 апреля 2018 г., г. Гомель). – Минск: Четыре четверти, 2018. С. 72</ref>. Тады ў ёй налічвалася 13 двароў. У 1834 г. 18 двароў, 90 жыхароў. На 1850 год у Небытаве 21 двор, 124 жыхары, уласнасць казны. Пад 1879 г. вёска названа сярод паселішчаў Хойніцкага царкоўнага прыходу<ref>Описание церквей и приходов Минской епархии. VIII. Речицкий уезд. — Минск, 1879. С. 140</ref>. Паводле перапісу 1897 г. 57 двароў, 284 жыхары, капліца, хлебазапасная крама, у Хойніцкай воласці. У 1909 г. у вёсцы 61 двор, 402 жыхары, побач у аднайменным урочышчы 1 двор з 5 жыхарамі<ref>Список населённых мест Минской губернии. / Сост. В. С. Ярмолович. — Минск, 1909. С. 131</ref>, смалакурня.


На весну 1921 г. у Небытаве згадана пачатковая школа з 28 вучнямі<ref>Дзяржаўны архіў Гомельскай вобласці. Ф. 68. Воп. 1. Спр. 16. А. 19</ref>. Ад 8 снежня 1926 г. вёска была цэнтрам сельсавету Хойніцкага раёну Рэчыцкай, з 9 чэрвеня 1927 г. Гомельскай акругі. З 20 лютага 1938 г. у складзе Палескай вобласці з цэнтрам у Мазыры, ад 8 студзеня 1954 г. — у Гомельскай вобласці. На 1930 год 102 двары, 661 жыхар. У 1931 г. арганізаваны калгас "Чырвоная змена", працавала кузня. 62 вяскоўцы загінулі на франтах Вялікай Айчыннай вайны. У 1954/55 н. г. у Небытаве дзейнічала сямігадовая школа<ref>Занальны дзяржаўны архіў у г. Рэчыцы . Ф. 3. Воп. 1. Спр. 2. А. 2</ref>.
На весну 1921 г. у Небытаве згадана пачатковая школа з 28 вучнямі<ref>Дзяржаўны архіў Гомельскай вобласці. Ф. 68. Воп. 1. Спр. 16. А. 19</ref>. Ад 8 снежня 1926 г. вёска была цэнтрам сельсавету Хойніцкага раёну Рэчыцкай, з 9 чэрвеня 1927 г. Гомельскай акругі. З 20 лютага 1938 г. у складзе Палескай вобласці з цэнтрам у Мазыры, ад 8 студзеня 1954 г. — у Гомельскай вобласці. На 1930 год 102 двары, 661 жыхар. У 1931 г. арганізаваны калгас "Чырвоная змена", працавала кузня. 62 вяскоўцы загінулі на франтах Вялікай Айчыннай вайны.
Паводле перапісу 1959 г. у Небытаве 763 жыхары, у складзе саўгасу "Хойніцкі" з цэнтрам у Казялужжы, працавалі аддзяленне сувязі, клуб, бібліятэка, фельчарска-акушэрскі пункт
Паводле перапісу 1959 г. у Небытаве 763 жыхары, у складзе саўгасу "Хойніцкі" з цэнтрам у Казялужжы, працавалі аддзяленне сувязі, клуб, бібліятэка, фельчарска-акушэрскі пункт. У 1954/55 н. г. дзейнічала сямігадовая школа<ref>Занальны дзяржаўны архіў у г. Рэчыцы . Ф. 3. Воп. 1. Спр. 2. А. 2</ref>.


Да [[1 снежня]] [[2009]] года вёска ўваходзіла ў склад [[Казялужскі сельсавет|Казялужскага сельсавета]]<ref>[http://pravo.by/pdf/2009-309/2009-309(003-022).pdf «Об изменении административно-территориального устройства Хойникского района Гомельской области». Решение Гомельского областного Совета депутатов от 1 декабря 2009 г. № 290]{{Ref-ru}}</ref>.
Да [[1 снежня]] [[2009]] года вёска ўваходзіла ў склад [[Казялужскі сельсавет|Казялужскага сельсавета]]<ref>[http://pravo.by/pdf/2009-309/2009-309(003-022).pdf «Об изменении административно-территориального устройства Хойникского района Гомельской области». Решение Гомельского областного Совета депутатов от 1 декабря 2009 г. № 290]{{Ref-ru}}</ref>.

Версія ад 19:40, 21 мая 2020

Вёска
Небытаў
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Першая згадка
1618 год
Насельніцтва
  • 110 чал. (2021)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 2346
Паштовыя індэксы
247625
Аўтамабільны код
3
Небытаў на карце Беларусі ±
Небытаў (Беларусь)
Небытаў
Небытаў (Гомельская вобласць)
Небытаў

Не́бытаў[1] (трансліт.: Niebytaŭ, руск.: Небытов) — вёска ў Хойніцкім раёне Гомельскай вобласці. Уваходзіць у склад Судкоўскага сельсавета.

Гісторыя

Найранейшая пакуль пісьмовая згадка пра вёску Небытаў Мазырскага павету Менскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага сустракаецца ў судовым дэкрэце ад 9 мая 1618 г. аб выданні збеглых адтуль, а таксама з Юравічаў, Козіх Лозаў (Лужаў) у Хойнікі альбо Новы Харленж да суджэнцаў Мікалая і Гальшкі Харлінскіх падданых маці і сына Гальшкі з Гулевічаў і Міхала Лозкаў[2]. У XVII—XVIII стст. вёска належала да Загальскага староства. Паводле рэвізіі 1716 г., wieś Niebytów налічвала пяць дымоў: Амяльян Верабей, Назар Скорчанка, Марозенка Прышчэп, Лук'ян Астапенка, Павел Лук'яненка плацілі старосце князю Дамініку Яну Шуйскаму 13 злотых чыншу і даніны мядовай 7 з паловай бельцаў[3].

Пасля 2-га падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) Небытаў – у складзе Рэчыцкага павету Чарнігаўскага намесніцтва, потым Маларасійскай губерні, ад 1797 г. – Мінскай губерні Расійскай імперыі. На 1795 год вёска разам з цэлым Загальскім староствам належала “малолетнему Станиславу Бужинскому по жизни его”, але была ў арэндзе ў суддзі Віцэнція Жука[4]. Тады ў ёй налічвалася 13 двароў. У 1834 г. 18 двароў, 90 жыхароў. На 1850 год у Небытаве 21 двор, 124 жыхары, уласнасць казны. Пад 1879 г. вёска названа сярод паселішчаў Хойніцкага царкоўнага прыходу[5]. Паводле перапісу 1897 г. 57 двароў, 284 жыхары, капліца, хлебазапасная крама, у Хойніцкай воласці. У 1909 г. у вёсцы 61 двор, 402 жыхары, побач у аднайменным урочышчы 1 двор з 5 жыхарамі[6], смалакурня.

На весну 1921 г. у Небытаве згадана пачатковая школа з 28 вучнямі[7]. Ад 8 снежня 1926 г. вёска была цэнтрам сельсавету Хойніцкага раёну Рэчыцкай, з 9 чэрвеня 1927 г. Гомельскай акругі. З 20 лютага 1938 г. у складзе Палескай вобласці з цэнтрам у Мазыры, ад 8 студзеня 1954 г. — у Гомельскай вобласці. На 1930 год 102 двары, 661 жыхар. У 1931 г. арганізаваны калгас "Чырвоная змена", працавала кузня. 62 вяскоўцы загінулі на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Паводле перапісу 1959 г. у Небытаве 763 жыхары, у складзе саўгасу "Хойніцкі" з цэнтрам у Казялужжы, працавалі аддзяленне сувязі, клуб, бібліятэка, фельчарска-акушэрскі пункт. У 1954/55 н. г. дзейнічала сямігадовая школа[8].

Да 1 снежня 2009 года вёска ўваходзіла ў склад Казялужскага сельсавета[9].

Вядомыя ўраджэнцы і жыхары

Зноскі

  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4 (DJVU).. Сустракаецца таксама варыянт Не́бутаў
  2. Źródła dziejowe. T. XXI: Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym; T. X: Ziemie ruskie. Ukraina (Kijów – Bracław). / A. Jabłonowski. – Warszawa, 1894. S. 234
  3. НГАБ у Мінску. Ф. 320. Воп. 1. Спр. 1. А. 144
  4. Петреченко І. Є. “Камеральное описание… Речицкой округи” 1796 р.: інформаційний потенціал пам’ятки // Днепровский паром. Природное единство и историко-культурноевзаимодействие белорусско-украинского пограничья / Материалы международной конференции (26-27 апреля 2018 г., г. Гомель). – Минск: Четыре четверти, 2018. С. 72
  5. Описание церквей и приходов Минской епархии. VIII. Речицкий уезд. — Минск, 1879. С. 140
  6. Список населённых мест Минской губернии. / Сост. В. С. Ярмолович. — Минск, 1909. С. 131
  7. Дзяржаўны архіў Гомельскай вобласці. Ф. 68. Воп. 1. Спр. 16. А. 19
  8. Занальны дзяржаўны архіў у г. Рэчыцы . Ф. 3. Воп. 1. Спр. 2. А. 2
  9. «Об изменении административно-территориального устройства Хойникского района Гомельской области». Решение Гомельского областного Совета депутатов от 1 декабря 2009 г. № 290 (руск.)

Спасылкі

Літаратура

  • Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т.2, кн.2. Гомельская вобласць/С. В. Марцэлеў; Рэдкалегія: Г. П. Пашкоў (галоўны рэдактар) і інш. — Мн.: БелЭн, 2005. 520с.: іл. Тыраж 4000 экз. ISBN 985-11-0330-6 ISBN 985-11-0302-0