Мордух Насонавіч Ліўшыц: Розніца паміж версіямі

Мордух Насонавіч Ліўшыц
Мордух Насонавіч Ліўшыц
Дата нараджэння	17 красавіка 1918
Месца нараджэння	Рэчыца, Рэчыцкі павет, Мінская губерня;
Дата смерці	7 сакавіка 1998 (79 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларусь;
Грамадзянства	БССР; Беларусь; СССР;
Альма-матар	Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны архітэктурна-будаўнічы ўніверсітэт (1941);
Месца працы	Дзіпрасельбуд; Ваенпраект[d]; Белдзяржпраект; Белкамунпраект; Белжылпраект; Белдзіпрагандаль;
Партыя	КПСС;
Член у	Саюз архітэктараў СССР; Беларускі саюз архітэктараў;
Узнагароды

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 14:13, 10 ліпеня 2020

Мордух Насонавіч Лі́ўшыц (17 красавіка 1918, г. Рэчыца — 7 сакавіка 1998, Мінск, Беларусь) — беларускі архітэктар. Заслужаны архітэктар БССР (1969).

Біяграфія

Скончыў у 1941 годзе Ленінградскі інжынерна-будаўнічы інстытут. 3 1946 года працаваў у праектных інстытутах Мінска: у «Белсельпраекце», «Ваенпраекце», з 1955 — галоўным архітэктарам інстытута «Белдзяржпраект», з 1969 года інстытута «Белкамунпраект», у 1974—1978 — інстытута «Белжылпраект», з 1979 па 1982 г. — галоўным спецыялістам па архітэктуры ў Белдзіпрагандлі.

Член Саюза архітэктараў СССР з 1951 года. Член КПСС з 1944 года.

Творчасць

Асноўны кірунак творчасці — архітэктура жылых і грамадскіх будынкаў. Найбольш значныя работы: у Мінску — жылыя дамы па вуліцах Я. Коласа (1951), Чырвонай (1953) і Камуністычнай (1954, абодва ў сааўт.), Ленінскім праспекце (1956), 2-я чарга тэхналагічнага інстытута (1967), адміністрацыйныя карпусы Дзяржкамсельгастэхнікі і Мінпрамбуда (1973), Міністэрства мантажных і спецыяльных будаўнічых работ на пл. Мяснікова (1974), адміністрацыйныя будынкі на Ленінскім праспекце (1953) і шэраг міністэрстваў па вул. Савецкай (1976; усіх кіраўнік аўтарскага калектыву), інстытут «Белжылпраект» (1981), ІВЦ Мінфіна БССР (1982), планіроўка жылых кварталаў на праспекце Ф. Скарыны, вуліцах Чырвонай, Я. Коласа (1950-я г.); праект рэканструкцыі гістарычнага цэнтра Гродна (1971, кіраўнік аўтарскага калектыву), удзельнічаў у стварэнні серый тыпавых праектаў жылых дамоў, гандлёвых збудаванняў і інш. грамадскіх будынкаў (усе 1957—1969); планіроўка цэнтральнай плошчы (1960) у Барысаве, помнік танкістам каля Дома афіцэраў у Мінску (1952) і інш.

Аўтар артыкулаў па пытаннях архітэктуры.

Узнагароды

Узнагароджаны медалямі, у т.л. сярэбраным ВДНГ СССР.

Літаратура

Ліўшыц Мордух Насонавіч // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.
Лившиц Мордух Носонович // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)

@@ Радок 4: / Радок 4: @@
 == Біяграфія ==
-Скончыў у [[1941]] годзе [[Ленінградскі інжынерна-будаўнічы інстытут]]. 3 [[1946]] года працуе ў праектных інстытутах [[Мінск]]а: у «[[Белсельпраект|Белсельпраекце]]», «[[Ваенпраект|Ваенпраекце]]», з 1955 — галоўным архітэктарам інстытута «[[Белдзяржпраект]]», з [[1969]] года інстытута «[[Белкамунпраект]]», у [[1974]]—[[1978]] — інстытута «[[Белжылпраект]]», з 1979 па 1982 г. — галоўным спецыялістам па архітэктуры ў [[Белдзіпрагандаль|Белдзіпрагандлі]].
+Скончыў у [[1941]] годзе [[Ленінградскі інжынерна-будаўнічы інстытут]]. 3 [[1946]] года працаваў у праектных інстытутах [[Мінск]]а: у «[[Белсельпраект|Белсельпраекце]]», «[[Ваенпраект|Ваенпраекце]]», з 1955 — галоўным архітэктарам інстытута «[[Белдзяржпраект]]», з [[1969]] года інстытута «[[Белкамунпраект]]», у [[1974]]—[[1978]] — інстытута «[[Белжылпраект]]», з 1979 па 1982 г. — галоўным спецыялістам па архітэктуры ў [[Белдзіпрагандаль|Белдзіпрагандлі]].
 Член [[Саюз архітэктараў СССР|Саюза архітэктараў СССР]] з [[1951]] года. Член [[КПСС]] з [[1944]] года.