Валянціна Браніславаўна Караткевіч: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 6: Радок 6:


== Біяграфія ==
== Біяграфія ==
Валянціна з маці і братам Генадзем пераехалі ў 1946—1947 гадах у [[Радашковічы]]. Пайшла ў пяты клас мясцовай школы. Маці Валянціны спачатку працавала ў пракуратуры. У адным доме знаходзіліся рэстаран, пракуратура і аднапакаёвая кватэра Ватковічаў. Аднойчы ноччу ў рэстаране выбухнулі газавыя балоны, і ўвесь будынак згарэў. Пасля ім далі новую кватэру. Маці хутка стала загадчыцай клуба. У дзявятым і першай палове дзясятага класа беларускую мову і літаратуру ў школе выкладаў [[Фёдар Янкоўскі]], будучы вядомы вучоны, мовазнаўца. Дзякуючы яму Валянціна і іншыя вучні добра падцягнуліся.

Скончыла [[Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт]] з 1956 года. Працавала ў [[Ашмянскі краязнаўчы музей імя Ф. К. Багушэвіча|Ашмянскім краязнаўчым]] і [[Брэсцкі гісторыка-краязнаўчы музей|Брэсцкім гісторыка-краязнаўчым музеях]], [[Брэсцкі педагагічны інстытут|Брэсцкім педагагічным інстытуце]]. З 1969 г. — у [[Інстытут мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклора Акадэміі навук Беларусі|Інстытуце мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклора Акадэміі навук Беларусі]].
Скончыла [[Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт]] з 1956 года. Працавала ў [[Ашмянскі краязнаўчы музей імя Ф. К. Багушэвіча|Ашмянскім краязнаўчым]] і [[Брэсцкі гісторыка-краязнаўчы музей|Брэсцкім гісторыка-краязнаўчым музеях]], [[Брэсцкі педагагічны інстытут|Брэсцкім педагагічным інстытуце]]. З 1969 г. — у [[Інстытут мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклора Акадэміі навук Беларусі|Інстытуце мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклора Акадэміі навук Беларусі]].



Версія ад 14:00, 29 ліпеня 2020

Валянціна Браніславаўна Караткевіч
Дата нараджэння 28 чэрвеня 1934(1934-06-28)
Месца нараджэння
Дата смерці 28 лютага 1983(1983-02-28) (48 гадоў)
Грамадзянства
Муж Уладзімір Караткевіч
Род дзейнасці археолаг, гісторык
Месца працы
Навуковая ступень кандыдат гістарычных навук (1965)
Альма-матар

Валянціна Браніславаўна Караткевіч (у дзявоцтве Ватковіч, у першым шлюбе Нікіціна; 28 чэрвеня 1934, с. Белаводскае, Кіргізія — 28 лютага 1983) — беларускі археолаг, гісторык. Кандыдат гістарычных навук (1965). Жонка беларускага пісьменніка Уладзіміра Караткевіча.

Біяграфія

Валянціна з маці і братам Генадзем пераехалі ў 1946—1947 гадах у Радашковічы. Пайшла ў пяты клас мясцовай школы. Маці Валянціны спачатку працавала ў пракуратуры. У адным доме знаходзіліся рэстаран, пракуратура і аднапакаёвая кватэра Ватковічаў. Аднойчы ноччу ў рэстаране выбухнулі газавыя балоны, і ўвесь будынак згарэў. Пасля ім далі новую кватэру. Маці хутка стала загадчыцай клуба. У дзявятым і першай палове дзясятага класа беларускую мову і літаратуру ў школе выкладаў Фёдар Янкоўскі, будучы вядомы вучоны, мовазнаўца. Дзякуючы яму Валянціна і іншыя вучні добра падцягнуліся.

Скончыла Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт з 1956 года. Працавала ў Ашмянскім краязнаўчым і Брэсцкім гісторыка-краязнаўчым музеях, Брэсцкім педагагічным інстытуце. З 1969 г. — у Інстытуце мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклора Акадэміі навук Беларусі.

Навуковая дзейнасць

Даследавала старажытнасці паморскай культуры, займалася вывучэннем гісторыі гарадоў, краязнаўствам. Член рэдкалегіі і адзін з аўтараў «Збора помнікаў гісторыі і культуры Беларусі» (т. 1—7, 1984—1988, Дзяржаўная прэмія Беларусі 1990).

Сям’я

Увосень 1967 года пазнаёмілася з Уладзімірам Караткевічам у часе чытацкай канферэнцыі па рамане «Каласы пад сярпом тваім» у Брэсце. Ажаніліся 19 лютага 1971 года[1].

Творы

  • Памятники истории Витебска. Мн. 1975;
  • Памятники истории и культуры. Мн. 1978;
  • Помнікі Слоніма. Мн., 1983 (сумесна з А. Кулагіным)

Зноскі

Літаратура