Бурундзі: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Іван Булва (размовы | уклад) дрНяма тлумачэння праўкі |
Іван Булва (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 62: | Радок 62: | ||
У пачатку ХХ стагоддзя Бурундзі ўваходзіла ў склад германскіх калоній (пад назвай Урундзі), а пасля [[Першая сусветная вайна|Першай сусветнай вайны]] была падмандатнай тэрыторыяй Бельгіі. Незалежнасць атрымала ў 1962 годзе адначасова з Руандай. У 1966 перайшла да рэспубліканскай формы кіравання. З таго часу перажыла шэраг пераваротаў і этнічных канфлікаў, у тым ліку дзве грамадзянскія вайны і два генацыды (самы жорсткі ў 1993) ды падаўленне пратэстаў з наступнай ізаляцыяй краіны ў 2015. |
У пачатку ХХ стагоддзя Бурундзі ўваходзіла ў склад германскіх калоній (пад назвай Урундзі), а пасля [[Першая сусветная вайна|Першай сусветнай вайны]] была падмандатнай тэрыторыяй Бельгіі. Незалежнасць атрымала ў 1962 годзе адначасова з Руандай. У 1966 перайшла да рэспубліканскай формы кіравання. З таго часу перажыла шэраг пераваротаў і этнічных канфлікаў, у тым ліку дзве грамадзянскія вайны і два генацыды (самы жорсткі ў 1993) ды падаўленне пратэстаў з наступнай ізаляцыяй краіны ў 2015. |
||
Сталіцамі сённяшняй Бурундзі лічацца два гарады: ад колішняй сталіцы [[Горад Бужумбура|Бужумбуры]] (больш за |
Бурундзі — прэзідэнцкая рэспубліка з аўтарытарнай формай кіравання. Цягам апошніх 15 гадоў (2005-2020) краінай кіраваў [[П’ер Нкурунзіза]], што праявіў сябе класічным дыктатарам, у 2015 правёўшы рэферэндум аб неабмежаванай колькасці тэрмінаў і задушыўшы масавыя пратэсты. У 2020 Нкурунзіза нечакана памёр, што вывела Бурундзі (рэдкі выпадак!) у топ сусветных навін, бо прэзідэнт быў [[Пандэмія COVID-19|covid-дысідэнтам]]. Сталіцамі сённяшняй Бурундзі лічацца два гарады: ад колішняй сталіцы [[Горад Бужумбура|Бужумбуры]] (больш за 1 млн. жыхароў) адміністрацыйныя функцыі перайшлі да горада [[Гіцега]] (каля 50 тыс. жыхароў), куды цягам 2019-2022 маюць перабрацца ўсе галіны ўлады. Нацыянальнае свята — Дзень незалежнасці (1 ліпеня 1962). |
||
Адрозніваецца незвычайна высокай шчыльнасцю насельніцтва. У этнічным складзе насельніцтва пераважаюць [[хуту]] (85%), другі значны народ - [[тутсі]]. Дзяржаўныя мовы — французская і кірунды. Узровень урбанізацыі вельмі нізкі — станам на 2019 у гарадах жыве ўсяго 13,4 % насельніцтва!. |
Адрозніваецца незвычайна высокай шчыльнасцю насельніцтва. У этнічным складзе насельніцтва пераважаюць [[хуту]] (85%), другі значны народ - [[тутсі]]. Дзяржаўныя мовы — французская і кірунды. Узровень урбанізацыі вельмі нізкі — станам на 2019 у гарадах жыве ўсяго 13,4 % насельніцтва!. |
||
Бурундзі адносіцца да ліку |
Бурундзі адносіцца да ліку найменш развітых краін свету. ВУП на душу насельніцтва (нават разлічаны па ППЗ!) не перавышае 1000 даляраў. Большая частка эканамічна актыўнага насельніцтва занята ў сельскай гаспадарцы. Грашовая адзінка — бурундзійскі франк (каля 3000 бурундз. фр. за 1 дол. ЗША ў верасні 2020)<ref>https://www.tourprom.ru/information/currency/burundi/</ref>. Бурундзі з'яўляецца членам [[Афрыканскі Саюз|Афрыканскага Саюза]] |
||
== Геаграфія == |
== Геаграфія == |
||
Радок 92: | Радок 92: | ||
У ліпені 1996 да ўлады ў Бурундзі ізноў прыйшлі ваенныя на чале з маёрам П. Буйоя (тутсі), які ўжо займаў пост прэзідэнта (1987—1993). Распачатыя ў чэрвені 1998 міжбурундзійскія перамовы пры пасрэдніцтве былога прэзідэнта Танзаніі Д. Ньерэрэ, а затым былога прэзідэнта ПАР Н. Мандэлы завяршыліся падпісаннем у Арушэ «Дамовы аб міры і нацыянальным прымірэнні» (28 жніўня 2000). У адпаведнасці з дасягнутымі дамоўленасцямі ў 2001 у Бурундзі пачаўся пераходны перыяд, які завяршыўся ў жніўні 2005 пасля паспяхова праведзеных рэферэндуму па прыняцці новай канстытуцыі і выбараў ва ўладныя структуры ўсіх узроўняў. 7 верасня 2006 падпісана «Дамова аб поўным спыненні агню» паміж урадам і апошнім апазіцыйным узброеным рухам Бурундзі — «Фронтам нацыянальнага вызвалення» (ФНЛ). |
У ліпені 1996 да ўлады ў Бурундзі ізноў прыйшлі ваенныя на чале з маёрам П. Буйоя (тутсі), які ўжо займаў пост прэзідэнта (1987—1993). Распачатыя ў чэрвені 1998 міжбурундзійскія перамовы пры пасрэдніцтве былога прэзідэнта Танзаніі Д. Ньерэрэ, а затым былога прэзідэнта ПАР Н. Мандэлы завяршыліся падпісаннем у Арушэ «Дамовы аб міры і нацыянальным прымірэнні» (28 жніўня 2000). У адпаведнасці з дасягнутымі дамоўленасцямі ў 2001 у Бурундзі пачаўся пераходны перыяд, які завяршыўся ў жніўні 2005 пасля паспяхова праведзеных рэферэндуму па прыняцці новай канстытуцыі і выбараў ва ўладныя структуры ўсіх узроўняў. 7 верасня 2006 падпісана «Дамова аб поўным спыненні агню» паміж урадам і апошнім апазіцыйным узброеным рухам Бурундзі — «Фронтам нацыянальнага вызвалення» (ФНЛ). |
||
31 снежня 2006 была завершаная дзейнасць адкрытай у чэрвені 2004 Місіі ААН у Бурундзі (ОНЮБ), якая была замененая на «Аб’яднаныя прадстаўніцтвы ААН у Бурундзі» (БІНЮБ). У 2015 Бурундзі ахапіў чарговы палітычны крызіс, калі прэзідэнт [[П’ер Нкурунзіза]] пайшоў праз змены ў канстытуцыі на трэці тэрмін. У выніку |
31 снежня 2006 была завершаная дзейнасць адкрытай у чэрвені 2004 Місіі ААН у Бурундзі (ОНЮБ), якая была замененая на «Аб’яднаныя прадстаўніцтвы ААН у Бурундзі» (БІНЮБ). У 2015 Бурундзі ахапіў чарговы палітычны крызіс, калі прэзідэнт [[П’ер Нкурунзіза]] пайшоў праз змены ў канстытуцыі на трэці тэрмін. У выніку задушэння пратэстаў загінула каля 1700 чалавек, больш за 350 000 адправілася ў выгнанне.<ref>https://www.hrw.org/report/2018/05/18/we-will-beat-you-correct-you/abuses-ahead-burundis-constitutional-referendum</ref> |
||
== Дзяржаўны лад == |
== Дзяржаўны лад == |
Версія ад 17:26, 3 верасня 2020
| |||||
Дэвіз: «Unité, Travail, Progrès Ubumwe, Ibikorwa, Iterambere (Адзінства, праца, прагрэс)» | |||||
Гімн: «Burundi bwacu (Любімая Бурундзі)» | |||||
Дата незалежнасці | 1 ліпеня 1962 (ад Бельгіі) | ||||
Афіцыйная мова | рундзі і французская | ||||
Сталіца | Бужумбура | ||||
Найбуйнейшыя гарады | Бужумбура, Гітэга | ||||
Форма кіравання | Рэспубліка | ||||
Прэзідэнт Віцэ-прэзідэнт Віцэ-прэзідэнт |
Эварыст Ндаішыміе Тэранс Сінунгуруза Джэрвэйс Руф'ікіры | ||||
Плошча • Усяго • % воднай паверхні |
145-я ў свеце 27 830 км² 7,8% | ||||
Насельніцтва • Ацэнка (2020) • Шчыльнасць |
11 865 821[1] чал. (77-я) 426 чал./км² (20-я) | ||||
ВУП (ППЗ) • Разам (2020) • На душу насельніцтва |
$8,5 млрд. дал.[2] $724 | ||||
ВУП (намінал) • Разам (2020) • На душу насельніцтва |
$3,7 млрд дал. $312 | ||||
ІРЧП (2018) | 0.423 (нізкі)[3] (185-ы) | ||||
Валюта | Бурундзійскі франк | ||||
Інтэрнэт-дамен | .bi | ||||
Код ISO (Alpha-2) | BI | ||||
Код ISO (Alpha-3) | BDI | ||||
Код МАК | BDI | ||||
Тэлефонны код | +257 | ||||
Часавыя паясы | +2 |
Буру́ндзі (фр.: Burundi, рундзі: Burundi), Рэспу́бліка Буру́ндзі (фр.: République du Burundi, рундзі: Republika y'u Burundi) — дзяржава размешчаная ў цэнтральнай частцы Усходняй Афрыкі ў раёне Вялікіх Азёр. Не мае выхаду да мора. Тэрыторыя — 27,8 тыс. км² — за Бурундзі меншыя па плошчы толькі чатыры краіны мацерыковай Афрыкі. Насельніцтва — 11,8 млн чал. (2020). Мяжуе з Руандай на поўначы, з Танзаніяй на ўсходзе і паўднёвым усходзе, з Дэмакратычнай Рэспублікай Конга на захадзе; на паўднёвым усходзе абмываецца возерам Танганьіка. Клімат — субэкватарыяльны.
У пачатку ХХ стагоддзя Бурундзі ўваходзіла ў склад германскіх калоній (пад назвай Урундзі), а пасля Першай сусветнай вайны была падмандатнай тэрыторыяй Бельгіі. Незалежнасць атрымала ў 1962 годзе адначасова з Руандай. У 1966 перайшла да рэспубліканскай формы кіравання. З таго часу перажыла шэраг пераваротаў і этнічных канфлікаў, у тым ліку дзве грамадзянскія вайны і два генацыды (самы жорсткі ў 1993) ды падаўленне пратэстаў з наступнай ізаляцыяй краіны ў 2015.
Бурундзі — прэзідэнцкая рэспубліка з аўтарытарнай формай кіравання. Цягам апошніх 15 гадоў (2005-2020) краінай кіраваў П’ер Нкурунзіза, што праявіў сябе класічным дыктатарам, у 2015 правёўшы рэферэндум аб неабмежаванай колькасці тэрмінаў і задушыўшы масавыя пратэсты. У 2020 Нкурунзіза нечакана памёр, што вывела Бурундзі (рэдкі выпадак!) у топ сусветных навін, бо прэзідэнт быў covid-дысідэнтам. Сталіцамі сённяшняй Бурундзі лічацца два гарады: ад колішняй сталіцы Бужумбуры (больш за 1 млн. жыхароў) адміністрацыйныя функцыі перайшлі да горада Гіцега (каля 50 тыс. жыхароў), куды цягам 2019-2022 маюць перабрацца ўсе галіны ўлады. Нацыянальнае свята — Дзень незалежнасці (1 ліпеня 1962).
Адрозніваецца незвычайна высокай шчыльнасцю насельніцтва. У этнічным складзе насельніцтва пераважаюць хуту (85%), другі значны народ - тутсі. Дзяржаўныя мовы — французская і кірунды. Узровень урбанізацыі вельмі нізкі — станам на 2019 у гарадах жыве ўсяго 13,4 % насельніцтва!.
Бурундзі адносіцца да ліку найменш развітых краін свету. ВУП на душу насельніцтва (нават разлічаны па ППЗ!) не перавышае 1000 даляраў. Большая частка эканамічна актыўнага насельніцтва занята ў сельскай гаспадарцы. Грашовая адзінка — бурундзійскі франк (каля 3000 бурундз. фр. за 1 дол. ЗША ў верасні 2020)[5]. Бурундзі з'яўляецца членам Афрыканскага Саюза
Геаграфія
Становішча Бурундзі ва ўсходняй, найбольш прыўзнятай, частцы Афрыкі абумоўлівае пласкагорны характар рэльефу з сярэднімі вышынямі 1000-2000 метраў і значнымі іх перападамі. Самы нізкі пункт — урэз вады возера Танганьіка (773 м), найвышэйшы — 2684 м., усяго за 20 кіламетраў на ўсход, — гара Хеха ў хрыбце Бурундзі. Перапады вышынь, а разам і высокая сейсмічнасць, абавязаны праходжанню праз тэрыторыю краіны заходняй галіны Усходне-Афрыканскагіх разломаў.
Клімат Бурундзі пераходны ад экватарыяльнага (на паўночным захадзе) да субэкватарыяльнага, з двума сезонамі дажджоў: у верасні-лістападзе і лютым-маі — гэтак званыя зенітальныя дажджы, і двума сухімі сезонамі між імі. Сярэдняя колькасць ападкаў складае ад 1300 да 1600 мм. Тэмпературы не празмерна высокія дзякуючы значнай вышыні над узроўнем мора.
Нягледзячы на гідраграфічную дамінанту возера Танганьіка, што разлеглася ў рыфтавай даліне на паўднёва-ўсходняй мяжы, большая частка тэрыторыі Бурундзі адносіцца да басейна возера Вікторыя. Галоўная рака краіны — Рувубу, што пачынаецца на поўдні, цячэ на паўночны ўсход і ў рэшце рэшт далучаецца да Кагеры — прызнанага вытоку Ніла. Такім чынам, Бурундзі можа з гонарам назваць сябе калыскай вялікай афрыканскай ракі. Прынамсі, многія географы лічаць даўжыню Ніла ад вытока Руверонзы — прытока Рувубы.
Большая частка тэрыторыі Бурундзі занята саванамі з тыпова афрыканскімі флорай і фаўнай. У вобласці экватарыяльна клімату на паўночным захадзе захаваліся вільготныя лясы. Аднак завысокі антрапагенны ціск пакідае мала шанцаў слаўным насельнікам саван і гілей, як і самім гілеям. Каб захаваць хоць нейкія некранутыя ўчасткі прыроды, ў 1982 былі створаны нацыянальныя паркі Кібіра (ахоўваюцца экватарыяльныя лясы) і Рувубу (саванавая і прырэчная фаўна: нільскія кракадзілы, бегемоты, буйвалы, вадзяныя казлы.
Гісторыя
Карэннымі насельнікамі бурундзійскіх земляў лічацца тва — адна з галін пігмеяў, прадстаўнікі негрыльскай малой расы. На працягу апошніх 500 гадоў тэрыторыю Бурундзі засялілі народы хуту і тутсі, што лёгка скарылі тва. У ХVIII-XIX стагоддзях існавала незалежнае каралеўства Бурундзі, У пачатку ХХ стагоддзя на землі вакол Вялікіх азёр паквапілася Германія, што стварыла калонію Руанда-Урундзі і неўзабаве — пасля паразы ў Першай сусветнай вайне — страціла яе на карысць Бельгіі
Юрыдычна ў 1919-1946 ждзве будучыя незалежныя дзяржавы былі падмандатнай тэрыторыяй Бельгіі пад усё той жа назвай Руанда-Урундзі, з 1946 і да заваёвы незалежнасці — падапечнай тэрыторый ААН Руанда-Урундзі пад кіраваннем Бельгіі. 1 ліпеня 1962 на палітычнай карце свету паўстала каралеўства Бурундзі
З 1966 пасля звяржэння манархіі і ўсталявання ў краіне аднапартыйнай і аўтарытарнай рэспубліканскай формы кіравання адзначаецца вельмі нестабільнае палітычнае становішча, якое з цягам часу пагаршалася шэрагам узброеных канфліктаў на этнічнай глебе. У 1970-я і 1990-я Бурундзі перажыла дзве грамадзянскія вайны і генацыды! Узброеная барацьба за ўладу ў Бурундзі этнічных груп хуту і тутсі (адпаведна 85 % і 14 % насельніцтва) максімальна абвастрылася ў 1993 і выклікала шматгадовы палітычны і эканамічны крызіс у краіне, абрынуўшы яе да ліку найбядніешых у свеце. 6 красавіка 1994 прэзідэт Бурундзі Сіпрыен Нтар'яміра разам з руандыйскім калегам загінуў у авіякатастрофе, што стала падставай для генацыду тутсі ў Руандзе і далейшай эскалацыі канфлікта ў Бурундзі.
У ліпені 1996 да ўлады ў Бурундзі ізноў прыйшлі ваенныя на чале з маёрам П. Буйоя (тутсі), які ўжо займаў пост прэзідэнта (1987—1993). Распачатыя ў чэрвені 1998 міжбурундзійскія перамовы пры пасрэдніцтве былога прэзідэнта Танзаніі Д. Ньерэрэ, а затым былога прэзідэнта ПАР Н. Мандэлы завяршыліся падпісаннем у Арушэ «Дамовы аб міры і нацыянальным прымірэнні» (28 жніўня 2000). У адпаведнасці з дасягнутымі дамоўленасцямі ў 2001 у Бурундзі пачаўся пераходны перыяд, які завяршыўся ў жніўні 2005 пасля паспяхова праведзеных рэферэндуму па прыняцці новай канстытуцыі і выбараў ва ўладныя структуры ўсіх узроўняў. 7 верасня 2006 падпісана «Дамова аб поўным спыненні агню» паміж урадам і апошнім апазіцыйным узброеным рухам Бурундзі — «Фронтам нацыянальнага вызвалення» (ФНЛ).
31 снежня 2006 была завершаная дзейнасць адкрытай у чэрвені 2004 Місіі ААН у Бурундзі (ОНЮБ), якая была замененая на «Аб’яднаныя прадстаўніцтвы ААН у Бурундзі» (БІНЮБ). У 2015 Бурундзі ахапіў чарговы палітычны крызіс, калі прэзідэнт П’ер Нкурунзіза пайшоў праз змены ў канстытуцыі на трэці тэрмін. У выніку задушэння пратэстаў загінула каля 1700 чалавек, больш за 350 000 адправілася ў выгнанне.[6]
Дзяржаўны лад
Урад складаецца з 19 міністраў і 7 віцэ-міністраў. Кабінет «нацыянальнага адзінства» прыведзены да прысягі ў лістападзе 2007 з улікам патрабаванняў новай Канстытуцыі (2005), якая замацоўвае этнічны і гендарны баланс пры размеркаванні пасадаў: 60 % — хуту, 40 % — тутсі; 30 % ад агульнага ліку пасадаў — жанчыны. 12 месцаў маюць прадстаўнікі прапрэзідэнцкай партыі «Нацыянальны савет у абарону дэмакратыі — Сілы ў абарону дэмакратыі» (СНДД/ФДД); ім жа належаць вышэйшыя пасады ў ключавых міністэрствах — знешніх зносін і міжнароднага супрацоўніцтва, унутраных спраў і грамадскай бяспекі, юстыцыі і фінансаў.
Заканадаўчая ўлада належыць парламенту, які складаецца з Нацыянальнага сходу (ніжняя палата — 118 дэпутатаў, старшыня — Пі Нтавіаханіума) і Сената (верхняя палата — 49 дэпутатаў, старшыня — Жэрве Руфьікіры.
З 1992 існуе шматпартыйная сістэма. З 2005 кіруючай партыяй з’яўляецца Нацыянальны савет у абарону дэмакратыі — Сілы ў абарону дэмакратыі (СНДД/ФДД), які атрымаў падчас усеагульных выбараў 2005 большасць месцаў у парламенце, урадзе і органах мясцовага самакіравання. Прэзідэнтам краіны ў жніўні 2005 быў абраны П’ер Нкурунзіза.
Найбольш уплывовыя апазіцыйныя партыі — Партыя за нацыянальны прагрэс (УПРОНА), якая прадстаўляе ў асноўным інтарэсы народнасці тутсі; Фронт за дэмакратыю ў Бурундзі (ФРОДНБУ) — адпаведна хуту. Адмысловае месца займае Партыя нацыянальнага адраджэння (ПАРЕНА), якая адлюстроўвае інтарэсы радыкальна настроенай часткі народнасці тутсі. Маецца таксама звыш дзесятка невялікіх партый, якія ў палітычным плане ў асноўным асацыююцца з УПРОНА і ФРОДЕБУ.
Насельніцтва
У 1950-м у Бурундзі жылі 2,5 млн чалавек, у 2020 — амаль 12 млн. Гэта азначае, што натуральны прырост насельніцтва Бурундзі такі ж высокі (2,85 % у 2020), як і паўсюль у Трапічнай Афрыцы.[7] На адну бурундзійку прыходзіцца ў сярэднім 5,3 дзяцей. Не дзіва, што асобы да 15 гадоў складаюць 44 % насельніцтва — гэта ўтрая-ўчацвёра вышэй за еўрапейскія паказчыкі, а сярэднестатыстычнаму жыхару краіны няма і 18 гадоў. Сярэдняя працягласць жыцця апошнім часам узрасла да амаль 67 гадоў, таму каэфіцыент смяротнасці ў Бурундзі адзін з самых нізкіх у свеце (усяго 6 ‰).
У этнічным складзе насельніцтва пераважаюць хуту (85 %), другі значны народ — тутсі, распаўсюджаны таксама тва. Дзяржаўныя мовы — французская і кірундзі (або проста рундзі, мова групы нігер-конга). У 2014 трэцяй дзяржаўнай мовай стала англійская.[8]
Больш за 80 % насельніцтва вызнаюць хрысціянства (у асноўным каталіцтва, 15-25 % — пратэстанты розных дэнамінацый), ад 2 да 5 % — мусульмане-суніты (пражываюць пераважна ў гарадах), астатнія бурундзійцы трымаюцца мясцовых традыцыйных вераванняў.
Край адрозніваецца незвычайна высокай шчыльнасцю насельніцтва (больш за 400 чалакек на км²!), у Афрыцы паказчык вышэй толькі ў суседняй Руандзе і на некаторых астравах. Жыхары размеркаваны па краіне даволі раўнамерна, але найбольш густа заселеныя поўнач і ўзбярэжжа возера Танганьіка. Узровень урбанізацыі вельмі нізкі — станам на 2019 у гарадах жыве ўсяго 13,4 % насельніцтва. Прычым, як гэта часта бывае ў краінах, што развіваюцца, роля сталічнай агламерацыі гіпертрафавана: у Бужумбуры і ваколіцах жыве больш за мільён чалавек — ледзьве не ўсё гарадское насельніцтва Бурундзі. Наданне сталічных функцый гораду Гіцега — старая сталіца і другі па велічыні (41 тыс.жыхароў) населены пункт краіны — мусіць прывесці да яго паскоранага росту.
Каля 32 % насельніцтва Бурундзі непісьменныя, і гэта пры тым што за пачатковы адрэзак ХХІ стагоддзя непісьменнасць значна скарацілася. Меней за 60 % дзяцей наведваюць пачатковую школу.
Эканоміка
Бурундзі — аграрная краіна са слабаразвітай эканомікай, знаходзіцца ў ліку найменш развітых дзяржаў свету (па ўзроўні ВУП находзіцца на 151 месцы сярод 159 класіфікаваных краін свету).
75 % працаздольнага насельніцтва занята ў сельскай гаспадарцы, дзе вырабляецца 90 % кошту экспарту. Па дадзеных ААН, аб’ём ВУП на душу насельніцтва ў 2007 склаў 93 дол. ЗША. Асноўнымі сельскагаспадарчымі культурамі з’яўляюцца: кава, чай, цукровы трыснёг, бананы, рыс, бавоўна, кукуруза.
Прамысловасць развітая слаба, яе доля ў ВУП складае каля 15 %. Маюцца заводы па вытворчасці сельгасінвентара, будматэрыялаў, а таксама дрэваапрацоўчы, мылаварны, шкляны, тэкстыльны і піваварны камбінаты.
Галоўнымі артыкуламі імпарту з’яўляюцца металапрадукцыя (волава), дрэва, аўтамабілі, нафтапрадукты і папера; экспартуюцца кава (80 % валютных паступленняў), чай, цукар. Экспартная выручка складае 50 % ад выдаткаў на імпарт.
Асноўнымі гандлёвымі партнёрамі з’яўляюцца Бельгія, Францыя, Германія, Кітай, Саудаўская Аравія, краіны субрэгіёна.
Чыгуначная сетка адсутнічае. Працягласць шашэйных і грунтавых дарог складае парадку 6 тыс. км. Суднаходства здзяйсняецца ў асноўным у раёне возера Танганьіка. Праз порт Бужумбуры на возеры Танганьіка ажыццяўляецца асноўная частка знешняга гандлю. У Бужумбуры маецца аэрапорт міжнароднага класа. Асноўнымі замежнымі авіяперавозчыкамі з’яўляюцца «Эфіопія эрлайнс» і «Кенія эрвейс».
Зноскі
- ↑ https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/by.html
- ↑ https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/by.html
- ↑ http://hdr.undp.org/en/content/2019-human-development-index-ranking
- ↑ https://data.iana.org/time-zones/tzdb-2021e/africa
- ↑ https://www.tourprom.ru/information/currency/burundi/
- ↑ https://www.hrw.org/report/2018/05/18/we-will-beat-you-correct-you/abuses-ahead-burundis-constitutional-referendum
- ↑ https://www.cia.gov/library/publications/resources/the-world-factbook/geos/by.html
- ↑ https://web.archive.org/web/20151117024558/http://www.iwacu-burundi.org/blogs/english/english-is-now-official-language-of-burundi/