Генрык Пантопідан: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др аўтаматычнае выдаленне шаблонаў стабаў |
др вікіфікацыя |
||
Радок 16: | Радок 16: | ||
| Сайт = |
| Сайт = |
||
}} |
}} |
||
'''Генрык Пантопідан'''<ref name=pr>Напісанне імя і прозвішча '''Генрык Пантопідан''' у адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах. Т.12., Мн., 2001, С.51.</ref> |
'''Генрык Пантопідан'''<ref name=pr>Напісанне імя і прозвішча '''Генрык Пантопідан''' у адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах. Т.12., Мн., 2001, С.51.</ref> ({{lang-da|Henrik Pontoppidan}}; [[24 ліпеня]] [[1857]] — [[21 жніўня]] [[1943]]) — [[Данія|дацкі]] [[пісьменнік]]-раманіст, лаўрэат [[Нобелеўская прэмія па літаратуры|Нобелеўскай прэміі па літаратуры]] (1917) «за праўдзівае апісанне сучаснага жыцця Даніі». |
||
== Біяграфія == |
== Біяграфія == |
||
Генрык Пантопідан нарадзіўся ў Фрэдэрысіі на [[Ютландыя|Ютландскім паўвостраве]] ў шматдзетнай |
Генрык Пантопідан нарадзіўся ў Фрэдэрысіі на [[Ютландыя|Ютландскім паўвостраве]] ў шматдзетнай сям’і. Калі Генрыку было шэсць гадоў, бацькі пераехалі ў цэнтральную частку Ютландыі, у горад Рандэрс. Пасля заканчэння сярэдняй школы ён паступіў у Капенгагенскі політэхнічны інстытут. У 1879 годзе ён кінуў інстытут і стаў настаўнікам у сялянскай школе ва Фрэрслеве, якую адкрыў яго брат Мартэн. У 1880 годзе ён служыў у арміі, а ў 1881 годзе ён ажаніўся на Меце Мары Хансен, маладой сялянцы, з якой ён пазнаёміўся падчас выкладання, пасля ў іх было двое дзяцей. |
||
У гэтым жа 1881 |
У гэтым жа 1881 г. годзе адбыўся яго літаратурны дэбют — у штотыднёвіку «За мяжой і дома» («Udeog Hjemme») быў апублікаваны яго аповяд «Канец жыцця» («Et Endeligt»). |
||
У 1892 годзе Пантопідан развёўся з першай жонкай і ажаніўся на Антуанэце Кофуд. Шлюб іх быў бяздзетным, яна памерла ў 1928 годзе. |
У 1892 годзе Пантопідан развёўся з першай жонкай і ажаніўся на Антуанэце Кофуд. Шлюб іх быў бяздзетным, яна памерла ў 1928 годзе. |
Версія ад 15:23, 26 кастрычніка 2020
Генрык Пантопідан | |
---|---|
дацк.: Henrik Pontoppidan | |
| |
Асабістыя звесткі | |
Дата нараджэння | 24 ліпеня 1857[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 21 жніўня 1943[3][1][…] (86 гадоў) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Бацька | Dines Pontoppidan[d] |
Жонка | Mette Marie Hansen[d] і Antoinette Kofoed[d] |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | пісьменнік, раманіст, аўтабіёграф, паэт |
Гады творчасці | 1881 — 1943 |
Жанр | проза |
Мова твораў | дацкая мова |
Прэміі | Нобелеўская прэмія па літаратуры (1917) |
Подпіс | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Генрык Пантопідан[5] (дацк.: Henrik Pontoppidan; 24 ліпеня 1857 — 21 жніўня 1943) — дацкі пісьменнік-раманіст, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па літаратуры (1917) «за праўдзівае апісанне сучаснага жыцця Даніі».
Біяграфія
Генрык Пантопідан нарадзіўся ў Фрэдэрысіі на Ютландскім паўвостраве ў шматдзетнай сям’і. Калі Генрыку было шэсць гадоў, бацькі пераехалі ў цэнтральную частку Ютландыі, у горад Рандэрс. Пасля заканчэння сярэдняй школы ён паступіў у Капенгагенскі політэхнічны інстытут. У 1879 годзе ён кінуў інстытут і стаў настаўнікам у сялянскай школе ва Фрэрслеве, якую адкрыў яго брат Мартэн. У 1880 годзе ён служыў у арміі, а ў 1881 годзе ён ажаніўся на Меце Мары Хансен, маладой сялянцы, з якой ён пазнаёміўся падчас выкладання, пасля ў іх было двое дзяцей.
У гэтым жа 1881 г. годзе адбыўся яго літаратурны дэбют — у штотыднёвіку «За мяжой і дома» («Udeog Hjemme») быў апублікаваны яго аповяд «Канец жыцця» («Et Endeligt»).
У 1892 годзе Пантопідан развёўся з першай жонкай і ажаніўся на Антуанэце Кофуд. Шлюб іх быў бяздзетным, яна памерла ў 1928 годзе.
Ён памёр 21 жніўня 1943.
Творчасць
Вядомасць прынеслі аповесць «Сандынгскі прыход» і кніга апавяданняў «Вясковыя абразкі» (абедзве 1883), у якіх рэалістычна паказана жыццё тагачаснага дацкага сялянства. Палемізуючы з неарамантыкамі, стварыў раманы «Начная варта» (1894), «Найвышэйшая песня» (1896), трылогію «Запаветная зямля» (1891—95), дзе панарамна адлюстравана палітычнае і рэлігійнае жыццё краіны канца 19 ст. У шматпланавым эпічным рамане «Шчасліўчык Пер» (1898—1904) канфлікт паміж неардынарнай асобай і бяздушным навакольным светам, праблемы палітыкі, філасофіі, маралі, культуры. Песімістычнымі матывамі прасякнугы раман «Царства мёртвых» (1912—16). Змрочныя прадчуванні расчараванняў і катастроф уласцівы раману «Нябеснае царства чалавека» (1928). Аўтар аўтабіяграфічнай кнігі «Па дарозе да самога сябе» (1943).
Зноскі
- ↑ а б Henrik Pontoppidan // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Henrik Pontoppidan // Brockhaus Enzyklopädie / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Понтоппидан Хенрик // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ Winge M., Michaëlis B. T. Forfatternes Danmark — 1 — Politikens Forlag, 2003. — С. 66. — 233 с. — ISBN 87-567-6760-9
- ↑ Напісанне імя і прозвішча Генрык Пантопідан у адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах. Т.12., Мн., 2001, С.51.
Літаратура
- Пантопідан // БЭ у 18 т. Т. 12. Мн., 2001.
Спасылкі
Генрык Пантопідан на Вікісховішчы |