Усходняя Румелія: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
удакладненне
Flag file is descripted as "fictional"
Радок 3: Радок 3:
|саманазва = Източна Румелия
|саманазва = Източна Румелия
|статус =Аўтаномная правінцыя [[Асманская імперыя|Асманскай імперыі]]
|статус =Аўтаномная правінцыя [[Асманская імперыя|Асманскай імперыі]]
|сцяг =Flag of Eastern Rumelia.svg
|сцяг =
|апісанне сцяга =
|апісанне сцяга =
|герб =
|герб =

Версія ад 01:36, 4 лістапада 2020

Аўтаномная правінцыя Асманскай імперыі
Усходняя Румелія
Източна Румелия
Сцяг
Сцяг
Балгарыя па Сан-стэфанскаму міру і вынікам Берлінскага кангрэсу
Балгарыя па Сан-стэфанскаму міру і вынікам Берлінскага кангрэсу
< 
 >

Сталіца Філіпопаль
Афіцыйная мова балгарская мова, асманская мова і грэчаская мова
Грашовая адзінка Ottoman lira[d]
Насельніцтва
  • 975 030 чал.
Форма кіравання абсалютная манархія
Гісторыя
 • 13 ліпеня 1878 Берлінскі кангрэс
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Усхо́дняя Руме́лія (балг.: Източна Румелия; турэцк.: Doğu Rumeli; грэч. Ανάτσλική Ρωμυλια — Anatoliki Romylia) — аўтаномная турэцкая правінцыя з 1878 па 1908 гады. З 1885 года пад фактычным кантролем Балгарыі. Цэнтр правінцыі — Філіпопаль.

Гісторыя

Усходняя Румелія была створана пасля Берлінскага кангрэса 1878 года, на якім адбыўся перагляд Сан-Стэфанскага мірнага дагавора. Усходняя Румелія мела пэўную аўтаномію ад Асманскай імперыі, але знаходзілася пад прамой уладай султана імперыі: ён прызначаў кіраванне вобласцю. Генерал-губернатар павінен быць з хрысціян, ён прызначаўся султанам са згоды вялікіх дзяржаў.

Правінцыя Усходняя Румелія складалася з зямель Сліўненскага і Філіпопальскага саджакаў, з дадаткам двух каз Адрыянопальскага. Усходняя Румелія, уключаючы вобласць верхняй Марыцы і Тунджы, была абмежавана з поўначы Балканамі, з усхода Чорным морам, з захада — водападзелам Марыцы і Іскыра, а з поўдня паласой, праведзенай з захада на ўсход паміж 41°36' і 42°12' паўночнай шыраты.

Але такая ўяўная аўтаномія праіснавала ўсяго 7 гадоў; у верасні 1885 года, пасля буйнога балгарскага паўстання ў гэтай вобласці тэрыторыя Усходняй Румеліі была далучана да Балгарыі, якая знаходзілася пад фармальным сюзэрэнітэтам Асманскай імперыі. У 1896 годзе, калі Порта прызнала прынца Фердынанда Кобургскага балгарскім князем, яна адначасова з гэтым прызначыла яго генерал-губернатарам Усходняй Румеліі.

У 1908 Фердынанд І прыняў тытул цара Балгарыі і абвясціў аб анэксіі Усходняй Румеліі.

Наступныя тэрытарыяльныя змены Балгарыі ў выніку Балканскіх, Першай і Другой сусветных войн не паўплывалі на прыналежнасць Усходняй Румеліі, якая засталася ў яе межах.

Зноскі

  1. З 1885 фактычна аб'яднана з Балгарыяй

Гл. таксама

Спасылкі