Кананічная тэрыторыя: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др - ізаляваны артыкул |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Кананічная тэрыторыя''' |
'''Кананічная тэрыторыя''' — сучасны эклезіялагічны тэрмін, які замацоўвае пэўную тэрыторыю за пэўнай праваслаўнай памеснай царквой, дзе ўсякая рэлігійная дзейнасць іншых цэркваў (як праваслаўных, так і, у кантэксце экуменічнага дыялогу, інаслаўных) ўспрымаецца як недружалюбны празелітызм<ref>''[[Іларыён (Алфееў)|Иларион (Алфеев)]], еп.'' [http://ruskline.ru/monitoring_smi/2005/02/10/princip_kanonicheskoj_territorii_v_pravoslavnoj_tradicii Принцип «канонической территории» в православной традиции (2005)] // [[Церковь и время]]. — 2005. — № 2. — С. 43-61</ref>. |
||
Упершыню сустракаецца ў рускамоўнай літаратуры ў 1930-я гады (першая згадка тэрміна кананічная тэрыторыя-верагодна ў «Царкоўным весніку Заходнееўрапейскай епархіі» ад 1934 года). У Актыўны абарот ўведзена багасловамі Рускай Праваслаўнай Царквы ў 1990-я гады<ref>[http://www.reformed.org.ua/2/75/ Вы — прадстаўнікі заходняй царквы. Навошта служыце ва Ўкраіне, кананічнай тэрыторыі Праваслаўнай царквы]</ref>, аднак адно абгрунтоўваецца словамі Апостала Паўла (Рым. 15:20) і канонах, забараняючымі біскупу епископствовать (высьвячаў і прымаць отлученного) па-за сваёй епархіі, яго абгрунтаванне праваслаўе прывязвае да слоў апостала Паўла (Рым. 15:20) і да апостальскіх канонаў, якія забараняюць біскупу высвячаць і прымаць адлучанага па-за сваёй дыяцэзіі. |
|||
== Спасылкі == |
== Спасылкі == |
||
[[Катэгорыя: |
[[Катэгорыя:Руская праваслаўная царква]] |
Версія ад 01:15, 15 снежня 2020
Кананічная тэрыторыя — сучасны эклезіялагічны тэрмін, які замацоўвае пэўную тэрыторыю за пэўнай праваслаўнай памеснай царквой, дзе ўсякая рэлігійная дзейнасць іншых цэркваў (як праваслаўных, так і, у кантэксце экуменічнага дыялогу, інаслаўных) ўспрымаецца як недружалюбны празелітызм[1].
Упершыню сустракаецца ў рускамоўнай літаратуры ў 1930-я гады (першая згадка тэрміна кананічная тэрыторыя-верагодна ў «Царкоўным весніку Заходнееўрапейскай епархіі» ад 1934 года). У Актыўны абарот ўведзена багасловамі Рускай Праваслаўнай Царквы ў 1990-я гады[2], аднак адно абгрунтоўваецца словамі Апостала Паўла (Рым. 15:20) і канонах, забараняючымі біскупу епископствовать (высьвячаў і прымаць отлученного) па-за сваёй епархіі, яго абгрунтаванне праваслаўе прывязвае да слоў апостала Паўла (Рым. 15:20) і да апостальскіх канонаў, якія забараняюць біскупу высвячаць і прымаць адлучанага па-за сваёй дыяцэзіі.