Аляксандр Іосіфавіч Батурын: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
 
Радок 14: Радок 14:
== Літаратура ==
== Літаратура ==
* Батурын Аляксандр Восіпавіч // Памяць: гіст.-дакум. хроніка Ашмянскага раёна. — Мн.: БЕЛТА, 2003. — С. 568—569.
* Батурын Аляксандр Восіпавіч // Памяць: гіст.-дакум. хроніка Ашмянскага раёна. — Мн.: БЕЛТА, 2003. — С. 568—569.
{{Бібліяінфармацыя}}

{{DEFAULTSORT:Батурын Аляксандр Іосіфавіч}}
{{DEFAULTSORT:Батурын Аляксандр Іосіфавіч}}

Актуальная версія на 08:49, 3 лютага 2021

Аляксандр Іосіфавіч Батурын
Дата нараджэння 17 чэрвеня 1904(1904-06-17)
Месца нараджэння
Дата смерці 31 студзеня 1983(1983-01-31) (78 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Краіна
Альма-матар
Месца працы
Музычная дзейнасць
Прафесіі оперны спявак, музычны педагог
Пеўчы голас бас-барытон[d]
Інструменты вакал[d]
Грамадская дзейнасць
Партыя
Прэміі
Сталінская прэмія 1-й ступені Сталінская прэмія
Узнагароды
ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга Ордэн «Знак Пашаны» Ордэн «Знак Пашаны» медаль «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.» медаль «У памяць 800-годдзя Масквы»
Народны артыст РСФСР Заслужаны артыст РСФСР

Аляксандр Іосіфавіч Батурын (17 чэрвеня 1904, Ашмяны — 31 студзеня 1983) — савецкі оперны спявак (бас-барытон), народны артыст РСФСР (1947), лаўрэат Сталінскай прэміі першай ступені (1943).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сям’і настаўніка. Бацька будучага спевака памёр, калі таму быў адзін год. У 1911 годзе сям’я перабралася ў Адэсу. Выступаў у самадзейнасці, быў заўважаны і накіраваны ў Пецярбургскую кансерваторыю.

У 1925 годзе скончыў Ленінградскую кансерваторыю. У 1927—1958 гадах саліст Вялікага тэатра оперы і балета (Масква). З 1948 года вёў клас сольнага спеву ў Маскоўскай кансерваторыі (з 1962 года прафесар).

Выступаў як канцэртны спявак. Гастраляваў у пасляваенны час у Польшчы, Чэхіі, ГДР, Бельгіі, Італіі, Англіі.

Пахаваны на Кунцаўскіх могілках у Маскве.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Батурын Аляксандр Восіпавіч // Памяць: гіст.-дакум. хроніка Ашмянскага раёна. — Мн.: БЕЛТА, 2003. — С. 568—569.