Мікола Панькоў: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
{{асоба}} |
{{асоба}} |
||
{{цёзкі2|Панькоў}} |
|||
'''Мікола Панькоў''' (псеўд. ''Мікола Вольны'', ''У.Сакол'', ''М.Кніжнік''; {{ДН|12|6|1911}}, [[Люцын]], цяпер [[Лудза]], [[Латвія]] — {{ДС|7|1|1995}}, {{МС|Нью-Ёрк||}}) — беларускі грамадска-культурны дзеяч, [[выдавец]], [[бібліёграф]]. |
'''Мікола Панькоў''' (псеўд. ''Мікола Вольны'', ''У.Сакол'', ''М.Кніжнік''; {{ДН|12|6|1911}}, [[Люцын]], цяпер [[Лудза]], [[Латвія]] — {{ДС|7|1|1995}}, {{МС|Нью-Ёрк||}}) — беларускі грамадска-культурны дзеяч, [[выдавец]], [[бібліёграф]]. |
||
Версія ад 16:10, 8 сакавіка 2021
Мікола Панькоў | |
---|---|
Дата нараджэння | 30 мая (12 чэрвеня) 1911 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 7 студзеня 1995 (83 гады) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Альма-матар | |
Член у |
Мікола Панькоў (псеўд. Мікола Вольны, У.Сакол, М.Кніжнік; 12 чэрвеня 1911, Люцын, цяпер Лудза, Латвія — 7 студзеня 1995, Нью-Ёрк) — беларускі грамадска-культурны дзеяч, выдавец, бібліёграф.
Біяграфія
Вучыўся ў Дзвінскай дзяржаўнай беларускай гімназіі. За сувязь з беларускімі эсэрамі ў 1926 асуджаны латвійскімі ўладамі на 5 гадоў зняволення. Пасля вызвалення выдаваў у Дзвінску часопіс «Школьная праца». У часы нямецкай акупацыі працаваў інструктарам на чыгунцы.
З 1944 — на эміграцыі. Жыў у лагерах для перамешчаных асоб, выдаваў рукапісныя часопісы. Браў удзел у з’ездзе беларускай эміграцыі ў 1947, быў сябрам Рады БНР, узначальваў Саюз Беларускіх Журналістаў. Заснаваў Беларускае Інфармацыйнае Бюро і быў яго кіраўніком. У 1956 выйшаў з Рады БНР і разам з Яўхімам Кіпелем, Віктарам Чабатарэвічам, Міколам Шчорсам, Лявонам Савёнкам заснаваў Камітэт Незалежнай Беларусі, у 1984 разам з Васілём Шчэцькам аднавіў выданне «Летапісу Беларускай Эміграцыі». Склаў падрабязную «Хроніку беларускага жыцця на чужыне» (1945—1984), што была выдадзеная па яго смерці.
Працы
- Čałaviek i dziaržava. Narysy M. Volnaha. — [Niamieččyna], 1946. — 34 s. — (Biblijateka sučasnaści; № 1)[1].
- Son kryviča. — [Niamieččyna: vydaviectva «Biełarus», 1946].[1]
- 10 сталёвых загадаў Беларусу-выгнанцу. — Oldenburg, 7.07.1947. — 2 с.[2]
- Мы і яны ў Сібіры. — [Niamieččyna: vydaviectva «Biełarus», 1946]. — 23 s.— (Biblijateka sučasnaści; № 4)[1]
- Шляхі новае беларускае літаратуры: Кароткі агляд беларускае літаратуры паміж дзьвюх войнаў і сяньня. — Ватэнштэт: выдавецтва Беларускага Дапамаговага Камітэту на Ангельскую Зону, 1947. — 16 с.
Зноскі
Літаратура
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 12. — С. 51. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0198-2.