Уша (прыток Віліі): Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
прытокі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 2: Радок 2:
| назва = Уша
| назва = Уша
| родная назва =
| родная назва =
| выява = Уша освободилась от зимнего плена. - panoramio.jpg
| выява = Usha_River_(2).jpg
| велічыня =
| велічыня =
| тлумачэнне = Рака Уша, [[Аляхновічы]]
| тлумачэнне = Рака Уша, [[Аляхновічы]]

Версія ад 12:46, 15 мая 2021

Уша
Рака Уша, Аляхновічы
Рака Уша, Аляхновічы
Характарыстыка
Даўжыня 75 км
Басейн 780 км²
Расход вады 6,01 м³/с
Вадацёк
Выток каля в. Будраўшчына
 • Каардынаты 54°03′51″ пн. ш. 27°09′17″ у. д.HGЯO
Вусце Вілія
 • Каардынаты 54°24′57″ пн. ш. 26°36′22″ у. д.HGЯO
Размяшчэнне
Водная сістэма Вілія → Нёман → Балтыйскае мора

Краіна
physical
Уша (прыток Віліі)
Уша (прыток Віліі)
— выток, — вусце
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уша́ — рака ў Валожынскім і Маладзечанскім раёнах Беларусі, левы прыток Віліі. Даўжыня 75 км. Вадазбор 780 км². Сярэднегадавы расход вады ў вусці 6,01 м³/с. Сярэдні нахіл воднай паверхні 2,2 .

Асноўныя прытокі: Вярэдаўка, Цна (справа), Пісараўка, Тур'я, Чорная, Нявежа, Гадзея (злева).

На рацэ: Аляхновічы, Краснае, Маладзечна.

Пачынаецца на паўночны захад ад в. Будраўшчына Валожынскага раёна, цячэ ў межах Мінскага ўзвышша, упадае ў Вілію за 1,8 км на паўночны захад ад в. Шыкава. Даліна ў вярхоўі трапецападобная, яе шырыня 0,6—1 км, у сярэднім цячэнні невыразная, у ніжнім — скрынкападобная. Пойма шырынёй 0,4—0,7 км, ніжэй г. Маладзечна 4—5 км, перасечаная меліярацыйнымі каналамі. Рэчышча на працягу 35 км каналізаванае.

Літаратура

  • Ресурсы поверхностных вод СССР. Описание рек и озёр и расчёты основных характеристик их режима. Т. 5. Белоруссия и Верхнее Поднепровье. Ч. 1–2. – Л., 1971.
  • Природа Белоруссии: Попул. энцикл. / БелСЭ; Редкол.: И. П. Шамякин (гл. ред.) и др. — Мн.: БелСЭ, 1986. — 599 с., 40 л. ил. (руск.)
  • Блакітная кніга Беларусі : Энцыклапедыя / рэдкал.: Н. А. Дзісько і інш. — Мн.: БелЭн, 1994. — 415 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85700-133-1.
  1. Geographic Names Server — 2018.