Якуб Шчавінскі (ваявода брэсцка-куяўскі): Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др не ізаляваны
Радок 30: Радок 30:


* [http://www.sejm-wielki.pl/album.php?b=9.485.76&obrazek=3b06fc5e476272a8481b2faf7ae4f738 Epitafium w kaplicy Szczawińskich w kościele św. Andrzeja Apostoła w Łęczycy] на sejm-wielki.pl
* [http://www.sejm-wielki.pl/album.php?b=9.485.76&obrazek=3b06fc5e476272a8481b2faf7ae4f738 Epitafium w kaplicy Szczawińskich w kościele św. Andrzeja Apostoła w Łęczycy] на sejm-wielki.pl

{{ізаляваны артыкул|date=2021-06-11}}


[[Катэгорыя:Маршалкі Сойма Рэчы Паспалітай]]
[[Катэгорыя:Маршалкі Сойма Рэчы Паспалітай]]

Версія ад 11:51, 11 чэрвеня 2021

Якуб Шчавінскі
Дата нараджэння каля 1577[1]
Дата смерці 5 лютага 1637(1637-02-05)
Грамадзянства
Веравызнанне Каталіцкая Царква
Бацька Q27683118?
Дзеці Самуэль Канстанты Шчавінскі[d], Ян Шыман Шчавінскі[d] і Q100592044?

Якуб Шчавінскі з Азаркова герба «Праўдзіц» (каля 1577 — 5 лютага 1637) — польскі дзяржаўны дзяч. Староста блонскі і гюбінскі[2], маршалак двара прымаса Лаўрэнція Гембіцкага, падкаморы ленчыцкі (1610—1612), староста ленчыцкі (1612—1626), ваявода брэсцка-куяўскі (1620—1637). Маршалак ардынарных сеймаў (1616, 1620)[3].

Біяграфія

Сын Шымана з Азаркова Шчавінскага (пам. 1590), кашталяна інаўлодзскага. Вучыўся ў Кракаўскай акадэміі ў 1593 годзе, а таксама за мяжой.

Пасол Ленчыцкага ваяводства на сеймы 1611[4] і 1613[5] гадоў. Маршалак ардынарных сеймаў у 1616, 1620 гадах.

Быў электарам караля Уладзіслава IV Вазы ад Брэсцка-куяўскага ваяводства ў 1632 годзе[6], падпісаў яго pacta conventa[7].

Пахаваны ў капліцы Шчавінскіх у касцёле св. Андрэя Апостала ў Ленчыцы, дзе ёсць надгробак ваяводы з найвялікшым у Польшчы барочным трунным партрэтам.

Беларускія выданні, напрыклад "Асветнікі і мысліцелі Беларусі", адзначаюць красамоўства Шчавінскага і, апроч прамоў на сеймах, прыпісваюць яму аўтарства «Прамовы на пахаванне Андрэя Баболі»(Вільня, 1629)[8]. Аўтарства аднак належыць Якубу Сабескаму[9]. Напэўна, складальнікі мелі на ўвазе месіянера Андрэя Баболю (1591-1657), нягледзячы на дату публікацыі "Прамовы...", таму годам смерці Шчавінскага падалі 1671 і наогул уключылі яго ў даведнік. "Прамова..." ж напісана на смерць вялікага падкаморага кароннага Андрэя Баболі (1540-1616)[9].

Сям’я

Жанаты быў, паводле адных звестак, з Ганнай з Карнкоўскіх, паводле другіх — з Сафіяй з Сакалоўскіх. Магчыма, гэта два шлюбы. Меў сыноў:

  • Якуба Ольбрахта (-1688), старосту ленчыцкага, кашталяна і ваяводу інаўроцлаўскага,
  • Яна Шымана, старосту ленчыцкага і кашталяна брэсцка-куяўскага
  • Паўла Людвіка, старосту брэсцка-куяўскага і ваяводу інаўроцлаўскага,
  • Самуэля Канстантыя (-1693), кашталяна крушвіцкага.

Зноскі

  1. Jakub Szczawiński // http://mak.bn.org.pl/cgi-bin/KHW/makwww.exe?BM=1&NU=1&IM=4&WI=9810692527105606
  2. Urzędnicy województw łęczyckiego i sieradzkiego XVI—XVIII wieku. Spisy". Oprac. Edward Opaliński i Hanka Żerek-Kleszcz. Kórnik 1993, s. 295.
  3. Władysław Konopczyński, Chronologia sejmów polskich 1493—1793, Kraków 1948, s. 147.
  4. Janusz Byliński, Sejm z 1611 roku. W nowym opracowaniu., Wrocław 2016, s. 214.
  5. Janusz Byliński, Dwa sejmy z roku 1613, Wrocław 1984, s. 245.
  6. Suffragia Woiewodztw y Ziem Koronnych, y W. X. Litewskiego, Zgodnie ná Naiásnieyssego Władisława Zygmunta … roku 1632 … Woiewodztwo Krákowskie., [b.n.s.]
  7. Porządek Na Seymie Walnym Elekcyey, miedzy Warszawą a Wolą, Przez opisane Artykuły, do samego tylko Aktu Elekcyey należące, vchwalony y postanowiony. Roku Pańskiego, M. DC. XXXII. Dnia 27. Września, s. 16.
  8. Мысліцелі і асветнікі Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. -- Мн.: БелЭн, 1995. -- ISBN 985-11-0016-1 -- С. 331.
  9. а б Barłowska, Maria. Jakub Sobieski czy Jakub Szczawiński autorem mowy na pogrzebie Andrzeja Boboli? // Pamiętnik Literacki XCVIII, 2007, z. 4. -- PL ISSN 0031-0514 -- S. 155-165/

Літаратура

  • Polski Słownik Biograficzny. — Warszawa-Kraków: Instytut Historii PAN, 2010. — ISBN 978-83-88909-87-0. — S. 190—194.

Спасылкі