Генадзь Міхайлавіч Гарбук: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
clean up з дапамогай AWB
clean up з дапамогай AWB
Радок 52: Радок 52:
Найбольш яркія характары стварыў у нацыянальным рэпертуары: Васіль (спектакль і тэлевізійная пастаноўка «[[Людзі на балоце (п’еса)|Людзі на балоце]]» паводле [[Іван Паўлавіч Мележ|І. Мележа]], за тэлеверсію Дзяржаўная прэмія БССР 1966 года<ref name="БС"/>), Сымон («[[Раскіданае гняздо, спектакль, Нацыянальны тэатр імя Янкі Купалы|Раскіданае гняздо]]» [[Янка Купала|Я. Купалы]]), Зёлкін («[[Хто смяецца апошнім (п’еса)|Хто смяецца апошнім]]» [[Кандрат Крапіва|К. Крапівы]]), Яўмень («[[Ажаніцца — не журыцца]]» [[Міхась Чарот|М. Чарота]] і [[Вацлаў Леанардавіч Іваноўскі|Далецкіх]]), Клёпкін, Прокусаў («Пагарэльцы», «Верачка» [[Андрэй Ягоравіч Макаёнак|А. Макаёнка]]), Андрэй Буслай («[[Парог (п’еса)|Парог]]» [[Аляксей Ануфрыевіч Дудараў|А. Дударава]])<ref name="БС"/>.
Найбольш яркія характары стварыў у нацыянальным рэпертуары: Васіль (спектакль і тэлевізійная пастаноўка «[[Людзі на балоце (п’еса)|Людзі на балоце]]» паводле [[Іван Паўлавіч Мележ|І. Мележа]], за тэлеверсію Дзяржаўная прэмія БССР 1966 года<ref name="БС"/>), Сымон («[[Раскіданае гняздо, спектакль, Нацыянальны тэатр імя Янкі Купалы|Раскіданае гняздо]]» [[Янка Купала|Я. Купалы]]), Зёлкін («[[Хто смяецца апошнім (п’еса)|Хто смяецца апошнім]]» [[Кандрат Крапіва|К. Крапівы]]), Яўмень («[[Ажаніцца — не журыцца]]» [[Міхась Чарот|М. Чарота]] і [[Вацлаў Леанардавіч Іваноўскі|Далецкіх]]), Клёпкін, Прокусаў («Пагарэльцы», «Верачка» [[Андрэй Ягоравіч Макаёнак|А. Макаёнка]]), Андрэй Буслай («[[Парог (п’еса)|Парог]]» [[Аляксей Ануфрыевіч Дудараў|А. Дударава]])<ref name="БС"/>.


Імкненнем да арыгінальнай інтэрпрэтацыі пазначаны ролі Г. Гарбука ў класічным і сучасным рэпертуары: Акцёр («{{нп3|На дне||ru|На дне}}» [[Максім Горкі|М. Горкага]]), Ціхан («{{нп3|Навальніца (п’еса)|Навальніца|ru|Гроза (пьеса)}}» [[Аляксандр Мікалаевіч Астроўскі|А. Астроўскага]]), {{нп3|Бобчынскі і Добчынскі|Добчынскі|ru|Бобчинский и Добчинский}} («{{нп3|Рэвізор, камедыя|Рэвізор|ru|Ревизор (комедия)}}» [[Мікалай Васільевіч Гогаль|М. Гогаля]]), Бярозкін («Залатая карэта» {{нп3|Леанід Максімавіч Лявонаў|Л. Лявонава|ru|Леонов, Леонид Максимович}}), Кэлін («Святая святых» {{нп3|Іон Панцялеевіч Друцэ|І. Друцэ|ru|Друцэ, Ион Пантелеевич}}) і інш<ref name="БС"/>.
Імкненнем да арыгінальнай інтэрпрэтацыі пазначаны ролі Г. Гарбука ў класічным і сучасным рэпертуары: Акцёр («{{нп3|На дне||ru|На дне}}» [[Максім Горкі|М. Горкага]]), Ціхан («{{нп3|Навальніца (п’еса)|Навальніца|ru|Гроза (пьеса)}}» [[Аляксандр Мікалаевіч Астроўскі|А. Астроўскага]]), {{нп3|Бобчынскі і Добчынскі|Добчынскі|ru|Бобчинский и Добчинский}} («{{нп3|Рэвізор (камедыя)|Рэвізор|ru|Ревизор (комедия)}}» [[Мікалай Васільевіч Гогаль|М. Гогаля]]), Бярозкін («Залатая карэта» {{нп3|Леанід Максімавіч Лявонаў|Л. Лявонава|ru|Леонов, Леонид Максимович}}), Кэлін («Святая святых» {{нп3|Іон Панцялеевіч Друцэ|І. Друцэ|ru|Друцэ, Ион Пантелеевич}}) і інш<ref name="БС"/>.


Здымаецца ў тэлевізійных пастаноўках («Трэцяе пакаленне» па [[Кузьма Чорны|К. Чорнаму]] — ''Міхал Тварыцкі'', «Трывожнае шчасце» па [[Іван Пятровіч Шамякін|І. Шамякіну]] — ''Пятро Шапятовіч'', «Завеі, снежань» па [[Іван Паўлавіч Мележ|І. Мележу]] — ''Апейка'', «[[Плач перапёлкі]]» па [[Іван Гаўрылавіч Чыгрынаў|І. Чыгрынаву]] — ''Радзівон Чубар'', «Крыло цішыні» па [[Янка Сіпакоў|Я. Сіпакову]] — ''Дзед Басыла''), «{{нп3|Ткачы (п’еса)|Ткачы|ru|Ткачи (пьеса)}}» [[Герхарт Гаўптман|Г. Гаўптмана]] — ''Марыц Егер'', і ў кіно («[[Людзі на балоце (фільм)|Людзі на балоце]]», «Подых навальніцы», «[[Белыя росы]]», «[[Чорны замак Альшанскі (фільм)|Чорны замак Альшанскі]]») і інш.
Здымаецца ў тэлевізійных пастаноўках («Трэцяе пакаленне» па [[Кузьма Чорны|К. Чорнаму]] — ''Міхал Тварыцкі'', «Трывожнае шчасце» па [[Іван Пятровіч Шамякін|І. Шамякіну]] — ''Пятро Шапятовіч'', «Завеі, снежань» па [[Іван Паўлавіч Мележ|І. Мележу]] — ''Апейка'', «[[Плач перапёлкі]]» па [[Іван Гаўрылавіч Чыгрынаў|І. Чыгрынаву]] — ''Радзівон Чубар'', «Крыло цішыні» па [[Янка Сіпакоў|Я. Сіпакову]] — ''Дзед Басыла''), «{{нп3|Ткачы (п’еса)|Ткачы|ru|Ткачи (пьеса)}}» [[Герхарт Гаўптман|Г. Гаўптмана]] — ''Марыц Егер'', і ў кіно («[[Людзі на балоце (фільм)|Людзі на балоце]]», «Подых навальніцы», «[[Белыя росы]]», «[[Чорны замак Альшанскі (фільм)|Чорны замак Альшанскі]]») і інш.
Радок 82: Радок 82:
* «Ваня, як ты тут?» — ''Максім Ярыкаў''
* «Ваня, як ты тут?» — ''Максім Ярыкаў''
* «[[Парог (п’еса)|Парог]]» — ''Андрэй Буслай''
* «[[Парог (п’еса)|Парог]]» — ''Андрэй Буслай''
* «{{нп3|Рэвізор, камедыя|Рэвізор|ru|Ревизор (комедия)}}» [[Мікалай Васільевіч Гогаль|М. Гогаля]] — ''{{нп3|Бобчынскі і Добчынскі|Добчынскі|ru|Бобчинский и Добчинский}}''
* «{{нп3|Рэвізор (камедыя)|Рэвізор|ru|Ревизор (комедия)}}» [[Мікалай Васільевіч Гогаль|М. Гогаля]] — ''{{нп3|Бобчынскі і Добчынскі|Добчынскі|ru|Бобчинский и Добчинский}}''
* «Закон вечнасці» {{нп3|Надар Уладзімірваіч Думбадзэ|Н. Думбадзэ|ru|Думбадзе, Нодар Владимирович}} — ''Міліцыянер, Дуту''
* «Закон вечнасці» {{нп3|Надар Уладзімірваіч Думбадзэ|Н. Думбадзэ|ru|Думбадзе, Нодар Владимирович}} — ''Міліцыянер, Дуту''
* «Верачка» [[Андрэй Ягоравіч Макаёнак|А. Макаёнка]] — ''Пракусаў''
* «Верачка» [[Андрэй Ягоравіч Макаёнак|А. Макаёнка]] — ''Пракусаў''

Версія ад 21:57, 22 ліпеня 2021

Генадзь Гарбук
Імя пры нараджэнні Генадзь Міхайлавіч Гарбук
Дата нараджэння 24 ліпеня 1934(1934-07-24)
Месца нараджэння
Дата смерці 7 лютага 2018(2018-02-07)[1] (83 гады)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства Беларусь
Адукацыя
Прафесія
Гады актыўнасці 19622018
Тэатр Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы
Член у
Прэміі
Узнагароды
  • Дзяржаўная прэмія СССР — 1966
  • Дзяржаўная прэмія БССР — 1984
IMDb ID 0305015
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Генадзь Міхайлавіч Гарбук (24 ліпеня 1934, в. Глыбачка, Ушацкі раён — 7 лютага 2018) — беларускі акцёр тэатра і кіно. Працуе ў Нацыянальным акадэмічным тэатры імя Янкі Купалы. Народны артыст Беларусі (1980)[2].

Біяграфічныя звесткі

У 1958 годзе скончыў Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут (курс Д. Арлова), пасля якога працаваў акцёрам у Нацыянальным акадэмічным драматычным тэатры імя Якуба Коласа[2]. З 1962 — у Нацыянальным акадэмічным тэатры імя Янкі Купалы[2].

Творчасць

Мастацтву акцёра ўласцівы моцны тэмперамент, глыбокае псіхалагічнае спасціжэнне характараў. Майстар яркай сцэнічнай дэталі, гратэску. Створаныя Гарбуком вобразы адметныя павышай драматычнай напружанасцю, эмацыянальнасцю, глыбокім псіхалагічным разуменнем характараў[2].

Найбольш яркія характары стварыў у нацыянальным рэпертуары: Васіль (спектакль і тэлевізійная пастаноўка «Людзі на балоце» паводле І. Мележа, за тэлеверсію Дзяржаўная прэмія БССР 1966 года[2]), Сымон («Раскіданае гняздо» Я. Купалы), Зёлкін («Хто смяецца апошнім» К. Крапівы), Яўмень («Ажаніцца — не журыцца» М. Чарота і Далецкіх), Клёпкін, Прокусаў («Пагарэльцы», «Верачка» А. Макаёнка), Андрэй Буслай («Парог» А. Дударава)[2].

Імкненнем да арыгінальнай інтэрпрэтацыі пазначаны ролі Г. Гарбука ў класічным і сучасным рэпертуары: Акцёр («На дне  (руск.)» М. Горкага), Ціхан («Навальніца  (руск.)» А. Астроўскага), Добчынскі  (руск.)Рэвізор  (руск.)» М. Гогаля), Бярозкін («Залатая карэта» Л. Лявонава  (руск.)), Кэлін («Святая святых» І. Друцэ  (руск.)) і інш[2].

Здымаецца ў тэлевізійных пастаноўках («Трэцяе пакаленне» па К. Чорнаму — Міхал Тварыцкі, «Трывожнае шчасце» па І. Шамякіну — Пятро Шапятовіч, «Завеі, снежань» па І. Мележу — Апейка, «Плач перапёлкі» па І. Чыгрынаву — Радзівон Чубар, «Крыло цішыні» па Я. Сіпакову — Дзед Басыла), «Ткачы  (руск.)» Г. Гаўптмана — Марыц Егер, і ў кіно («Людзі на балоце», «Подых навальніцы», «Белыя росы», «Чорны замак Альшанскі») і інш.

Ролі ў тэатры

і інш.

Праца ў кіно

  1. 1970 — Руіны страляюць — Мікола
  2. 1971 — Паланэз Агінскага — камандзір патрызанскага атрада
  3. 1973 — Тартак
  4. 1973 — Цешча  (руск.)
  5. 1974 — Полымя  (руск.)
  6. 1975 — Ваўчыная зграя
  7. 1979 — Дзень вяртання
  8. 1980 — Буслянё — Пятрок
  9. 1981 — Людзі на балоце — бацька Ганны
  10. 1982 — Раскіданае гняздо
  11. 1982 — Подых навальніцы
  12. 1983 — Белыя росы — Андрэй Ходас, старэйшы сын
  13. 1983 — Чорны замак Альшанскі
  14. 1985 — Трэцяе пакаленне
  15. 1985 — Навучыся танцаваць
  16. 1986 — Дзяржаўная граніца. Фільм 5-ы: Год сорак першы  (руск.) — Антось
  17. 1986 — Знак бяды — Пятрок Багацька
  18. 1987 — Загадкавы наследнік  (руск.)
  19. 1987 — Цыганка Аза
  20. 1988 — Баграная трава
  21. 1989 — Во бару брусніца
  22. 1989 — І паўторыцца ўсё
  23. 1990 — Рой  (руск.)
  24. 1990 — Духаў дзень  (руск.)
  25. 1990 — Маці ўрагану
  26. 1991 — Ноч пры дарозе
  27. 1991 — Сівая легенда
  28. 1992 — Кааператыў «Палітбюро», ці Будзе доўгім развітанне  (руск.)
  29. 1992 — Ванька-ўстанька
  30. 1993 — Тутэйшыя
  31. 1993 — Птушкі бяз гнёздаў
  32. 1995 — На чорных лядах
  33. 1996 — Шэльма
  34. 1996 — З пекла ў пекла
  35. 1997 — Маё дзела цялячае…
  36. 1998 — Ахвота жыць
  37. 1998 — Маленькі баец
  38. 2003 — Шукшынскія расказы  (руск.)
  39. 2003 — На безымянай вышыні  (руск.) — гаспадар хутару Марак
  40. 2003 — Паўночны Сфінкс
  41. 2003 — Анастасія Слуцкая
  42. 2005 — Бацькоўскі дом
  43. 2006 — Я памятаю
  44. 2007 — Ворагі
  45. 2008 — Пакуль мы жывыя
  46. 2011 — Талаш — Васіль Талаш
  47. 2012 — Крыніца шчасця — Аляксандр
  48. 2013 — Зімні вальс — Арсеній Уладзіміравіч Міхайлаў
  49. 2008 — Каменская-5
  50. 2009 — Кадэт
  51. 2009 — Поп  (руск.)
  52. 2009 — Іван Грозны — Паісі
  53. 2010 — Брэсцкая крэпасць

Прэміі і ўзнагароды

  • Дзяржаўная прэмія Беларусі (1966)
  • Дзяржаўная прэмія СССР (1984)

Зноскі

  1. Памёр народны артыст Беларусі і актор Купалаўскага тэатру Генадзь ГарбукРадыё Свабода. Праверана 7 лютага 2018.
  2. а б в г д е ё Гарбук Геннадий Михайлович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 138. — 737 с.

Літаратура

Спасылкі