Матэрыяльны пункт: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др вандалізм |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Матэрыя́льны пункт''' — [[Цела, фізіка|цела]], якое пры вырашэнні пэўнай фізічнай задачы ўмоўна прымаецца за [[пункт]]. Гэта азначае, што геаметрычныя памеры цела прымаюцца роўнымі да нуля. |
'''Матэрыя́льны пункт''' — [[Цела, фізіка|цела]], якое пры вырашэнні пэўнай фізічнай задачы ўмоўна прымаецца за [[пункт]]. Гэта азначае, што геаметрычныя памеры цела прымаюцца роўнымі да нуля. |
||
Матэрыяльны пункт – |
Матэрыяльны пункт – найпрасцейшая з [[механічная сістэма|механічных сістэм]], якая можа рухацца толькі паступальна і не можа вярцецца або дэфармавацца. |
||
Прадстаўленне цела ў якасці матэрыяльнага пункта дапушчальна, калі выконваюцца наступныя ўмовы: |
Прадстаўленне цела ў якасці матэрыяльнага пункта дапушчальна, калі выконваюцца наступныя ўмовы: |
||
Радок 8: | Радок 8: | ||
* цела рухаецца [[паступальны рух|паступальна]] або яго [[вярчальны рух]] у дадзенай задачы можна не ўлічваць |
* цела рухаецца [[паступальны рух|паступальна]] або яго [[вярчальны рух]] у дадзенай задачы можна не ўлічваць |
||
Дапушчальнасць або недапушчальнасць прыняцця цела за матэрыяльны пункт вызначаецца ўмовамі канкрэтнай задачы. Так, напрыклад, [[Планета Зямля|Зямлю]] можна лічыць матэрыяльным пунктам пры разглядзе яе руху вакол [[Сонца]] і нельга — калі разглядаецца яе рух вакол сваёй |
Дапушчальнасць або недапушчальнасць прыняцця цела за матэрыяльны пункт вызначаецца ўмовамі канкрэтнай задачы. Так, напрыклад, [[Планета Зямля|Зямлю]] можна лічыць матэрыяльным пунктам пры разглядзе яе руху вакол [[Сонца]] і нельга — калі разглядаецца яе рух вакол сваёй восі. |
||
У вызначэнне матэрыяльнай кропкі мы ўключылі ўмову, што яна павінна быць [[макраскапічнае цела|макраскапічным целам]]. Гэта зроблена для таго, каб да яе руху можна было ўжываць [[класічная механіка|класічную механіку]]. Аднак у шэрагу выпадкаў і рух мікрачасцін можа разглядацца на аснове класічнай механікі. Сюды адносяцца, напрыклад, рух электронаў, пратонаў або іёнаў у паскаральніках і электронна-іённых прыборах. У гэтых выпадках [[мікрачасціцы|мікрачасціны]] можна разглядаць як матэрыяльныя кропкі класічнай механікі. |
У вызначэнне матэрыяльнай кропкі мы ўключылі ўмову, што яна павінна быць [[макраскапічнае цела|макраскапічным целам]]. Гэта зроблена для таго, каб да яе руху можна было ўжываць [[класічная механіка|класічную механіку]]. Аднак у шэрагу выпадкаў і рух мікрачасцін можа разглядацца на аснове класічнай механікі. Сюды адносяцца, напрыклад, рух электронаў, пратонаў або іёнаў у паскаральніках і электронна-іённых прыборах. У гэтых выпадках [[мікрачасціцы|мікрачасціны]] можна разглядаць як матэрыяльныя кропкі класічнай механікі. |
||
[[Механіка]] адной матэрыяльнай кропкі або, карацей, механіка кропкі ў класічнай фізіцы з'яўляецца асновай для вывучэння механікі наогул. З класічнай пункту гледжання адвольнае макраскапічнай цела або сістэму тэл можна разумова разбіць на малыя макраскапічныя часткі, якія ўзаемадзейнічаюць паміж сабой. Кожную з такіх частак можна прыняць за матэрыяльную кропку. |
|||
Тым самым вывучэнне руху адвольнай сістэмы тэл зводзіцца да вывучэння сістэмы ўзаемадзейнічаюць матэрыяльных кропак. Натуральна таму пачаць вывучэнне класічнай механікі з механікі адной матэрыяльнай кропкі, а затым перайсці да вывучэння сістэмы матэрыяльных кропак. |
|||
Абярэм якую-небудзь адвольную [[сістэма адліку|сістэму адліку]] і будзем адносіць да яе рух матэрыяльнай кропкі. Рух пункту будзе апісана цалкам, калі будзе вядома яе становішча ў любы момант часу адносна абранай сістэмы адліку. Становішча кропкі мы дамовімся характарызаваць яе прастакутнымі каардынатамі х, у, г, якія з'яўляюцца праекцыямі яе радиуса- вектара г на каардынатныя восі. Поўнае апісанне руху зводзіцца таму да знаходжання трох каардынатаў х, у, г як функцый часу t: |
Абярэм якую-небудзь адвольную [[сістэма адліку|сістэму адліку]] і будзем адносіць да яе рух матэрыяльнай кропкі. Рух пункту будзе апісана цалкам, калі будзе вядома яе становішча ў любы момант часу адносна абранай сістэмы адліку. Становішча кропкі мы дамовімся характарызаваць яе прастакутнымі каардынатамі х, у, г, якія з'яўляюцца праекцыямі яе радиуса- вектара г на каардынатныя восі. Поўнае апісанне руху зводзіцца таму да знаходжання трох каардынатаў х, у, г як функцый часу t: |
Версія ад 21:22, 2 жніўня 2021
Матэрыя́льны пункт — цела, якое пры вырашэнні пэўнай фізічнай задачы ўмоўна прымаецца за пункт. Гэта азначае, што геаметрычныя памеры цела прымаюцца роўнымі да нуля.
Матэрыяльны пункт – найпрасцейшая з механічных сістэм, якая можа рухацца толькі паступальна і не можа вярцецца або дэфармавацца.
Прадстаўленне цела ў якасці матэрыяльнага пункта дапушчальна, калі выконваюцца наступныя ўмовы:
- цела мае невялікія памеры (у маштабе дадзенай задачы)
- цела рухаецца паступальна або яго вярчальны рух у дадзенай задачы можна не ўлічваць
Дапушчальнасць або недапушчальнасць прыняцця цела за матэрыяльны пункт вызначаецца ўмовамі канкрэтнай задачы. Так, напрыклад, Зямлю можна лічыць матэрыяльным пунктам пры разглядзе яе руху вакол Сонца і нельга — калі разглядаецца яе рух вакол сваёй восі.
У вызначэнне матэрыяльнай кропкі мы ўключылі ўмову, што яна павінна быць макраскапічным целам. Гэта зроблена для таго, каб да яе руху можна было ўжываць класічную механіку. Аднак у шэрагу выпадкаў і рух мікрачасцін можа разглядацца на аснове класічнай механікі. Сюды адносяцца, напрыклад, рух электронаў, пратонаў або іёнаў у паскаральніках і электронна-іённых прыборах. У гэтых выпадках мікрачасціны можна разглядаць як матэрыяльныя кропкі класічнай механікі.
Механіка адной матэрыяльнай кропкі або, карацей, механіка кропкі ў класічнай фізіцы з'яўляецца асновай для вывучэння механікі наогул. З класічнай пункту гледжання адвольнае макраскапічнай цела або сістэму тэл можна разумова разбіць на малыя макраскапічныя часткі, якія ўзаемадзейнічаюць паміж сабой. Кожную з такіх частак можна прыняць за матэрыяльную кропку.
Тым самым вывучэнне руху адвольнай сістэмы тэл зводзіцца да вывучэння сістэмы ўзаемадзейнічаюць матэрыяльных кропак. Натуральна таму пачаць вывучэнне класічнай механікі з механікі адной матэрыяльнай кропкі, а затым перайсці да вывучэння сістэмы матэрыяльных кропак.
Абярэм якую-небудзь адвольную сістэму адліку і будзем адносіць да яе рух матэрыяльнай кропкі. Рух пункту будзе апісана цалкам, калі будзе вядома яе становішча ў любы момант часу адносна абранай сістэмы адліку. Становішча кропкі мы дамовімся характарызаваць яе прастакутнымі каардынатамі х, у, г, якія з'яўляюцца праекцыямі яе радиуса- вектара г на каардынатныя восі. Поўнае апісанне руху зводзіцца таму да знаходжання трох каардынатаў х, у, г як функцый часу t:
x = x(t) , y = y(t) , z = z(t) ,
або да знаходжання адной вектарнай функцыі
r = r(t).
Аднак для фармулёўкі асноўных законаў механікі, з дапамогай якіх тэарэтычна могуць быць знойдзеныя якія разглядаюцца функцыі, істотныя два новых паняцці - паняцце хуткасці і асабліва паняцце паскарэння.[1]
Гл. таксама
Зноскі
- ↑ Д.В.Сивухин - общий курс физики, механика, том 1