Скірмунты: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дапаўненне |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 110: | Радок 110: | ||
######### Гартэнзія (нар. 1830), памерла ў маладосці. |
######### Гартэнзія (нар. 1830), памерла ў маладосці. |
||
######### Эмілія (1833—1905); м. — Калікст Пётр Ажэшка (1822—1891), гродзенскі павятовы маршалак, уладальнік [[Сядзібна-паркавы комплекс Ажэшкаў, Закозель|сядзібна-паркавага комплексу ў Закозель]]. |
######### Эмілія (1833—1905); м. — Калікст Пётр Ажэшка (1822—1891), гродзенскі павятовы маршалак, уладальнік [[Сядзібна-паркавы комплекс Ажэшкаў, Закозель|сядзібна-паркавага комплексу ў Закозель]]. |
||
######### Генрых Сямён (1834 ці 1836—1918), уладальнік маёнтка ў [[Аграгарадок Моладава|Моладава]], заснавальнік [[Капліца-пахавальня Скірмунтаў, Моладава|капліцы-пахавальні Скірмунтаў]]; ж. — 1. Марыя Стэфанія Мержыеўская (нар. 1839); 2. Марыя Казіміраўна Твардоўская (нар. |
######### Генрых Сямён (1834 ці 1836—1918), уладальнік маёнтка ў [[Аграгарадок Моладава|Моладава]], заснавальнік [[Капліца-пахавальня Скірмунтаў, Моладава|капліцы-пахавальні Скірмунтаў]]; ж. — 1. Марыя Стэфанія Мержыеўская (нар. 1839); 2. Марыя Казіміраўна Твардоўская (нар. 1840). Ад 2: |
||
########## [[Канстанцін Скірмунт|Канстанцін]] ([[1866]]—[[1949]]), дыпламат. |
########## [[Канстанцін Скірмунт|Канстанцін]] ([[1866]]—[[1949]]), дыпламат. |
||
########## [[Генрык Скірмунт|Генрык]] ([[1868]]—[[1939]]), паэт, кампазітар. |
########## [[Генрык Скірмунт|Генрык]] ([[1868]]—[[1939]]), паэт, кампазітар. |
Версія ад 16:17, 7 верасня 2021
Скірмунты | |
---|---|
Краіна паходжання | Вялікае Княства Літоўскае |
Прызнаныя ў | Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая, Расійская імперыя |
Першы з роду | Богуш Скірмунт |
Скі́рмунты — шляхецкі род уласнага герба (у блакітным полі 2 чырвоныя сэрцы, паміж імі 2 сярэбраныя стралы ўгару). З XVIII ст. ужывалі герб «Дуб» з княжыцкай мітрай, выводзілі сябе ад легендарнага летапіснага літоўскага князя Скірманта.
Паходжанне
Верагодна Скірмунты паходзілі з Упіцкага павета. Тамашняя лінія роду карысталася крыху іншым прозвішчам — Скірмант. Яны жылі таксама ў Ашмянскім павеце і на Магілёўшчыне. Пачынальнік пінскай лініі Богуш Скірмунт быў у 1543 г. падстарастам Давыд-Гарадоцкім, у 1552 ад каралевы Боны атрымаў маёнтак Плотніца ў Пінскім павеце. Яго нашчадкі шляхам куплі і шлюбаў набылі значныя зямельныя ўладанні.
Радавод
- Богуш (пам. 1563), пачынальнік пінскай лініі Скірмунтаў.
- Мікалай.
- Леў.
- Пётр.
- Павел.
- Юрый.
- Самуіл.
- Фёдар.
- Крыштаф (пам. 1612), уладальнік маёнтка ў Плотніцы, пінскі суддзя.
- Ян, у 1569 г. падпісаў Люблінскую унію за смаленскія землі, уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы.
- Казімір.
- Адам, уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы.
- Матвей (Матэвуш), уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы.
- Ян.
- Іазефат.
- Людвіг.
- Іазефат.
- Фларыян.
- Юзаф.
- Адам.
- Франц.
- Якаў.
- Франц, уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы.
- Ян (Іван), уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы.
- Якаў.
- Франц.
- Васілій.
- Феліцыан.
- Антоній.
- Пётр.
- Антоній.
- Аляксандр (нар. 1830).
- Пётр (нар. 1831).
- Канстанцін.
- Сцяпан.
- Антоній.
- Пётр.
- Ян.
- Матвей (Матэвуш), уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы.
- Леў.
- Ярош.
- Бенедыкт.
- Юрый, уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы.
- Казімір, уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы.
- Ян.
- Андрэй.
- Матэвуш, уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы.
- Самуіл.
- Сямён.
- Казімір.
- Ігнат.
- Гаўрыіл.
- Ян, жытамірскі войскі, уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы.
- Геронім.
- Аляксандр, гараднічы пінскі, абозны пінскі (1704), староста вячыкоўскі (1710—1740), уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы і маёнткаў у Пінскім, Вількамірскім, Ашмянскім, Менскім і Кіеўскіх паветах; ж. — Карнэлія Орда.
- Франц, уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы.
- Станіслаў.
- Ануфрый.
- Ян.
- Ігнацій.
- Ануфрый.
- Ігнацій.
- Сымон (Шыман, Сямён) (1747—1817 ці 1835), дзяржаўны дзеяч, купіў маёнткі Моладава, Парэчча і Альбрэхтова, заснавальнік сядзібна-паркавага комплексу ў Моладава; ж. — Эльжбета Ажэшка (нар. 1770).
- Аляксандр Ізідор (1798—1870), буйны палескі прадпрымальнік, пінскі павятовы маршалак (1829—1835), заснавальнік цукровага завода ў Парэччы і фабрыкі сукна ў Моладава[1][2]; ж. — Канстанцыя Казіміраўна Сулістроўская (1806—1845).
- Казімір Маўрыкій Сямён (1824—1877 ці 1893), удзельнік паўстання 1863—1864 гадоў; ж. — Гелена (1827—1875), мастачка.
- Станіслаў (1857—1921), падарожнік, дырэктар упраўлення лясамі ў Судане, уладальнік сядзібы ў Хартуме.
- Ірэна (1851—1905), жыла ў Варшаве; м. — Т. Альшэўскі.
- Канстанцыя (1852—1934), публіцыстка, гісторык, апошняя ўладальніца Палаца Бутрымовічаў.
- Казіміра Браніслава (1865—1938); м. — Казімір Ігнат Ромер (1848—1921), уладальнік маёнтка ў Ямполі.
- Караліна (1824—1916), уладальніца маёнтка ў Каранёва, выхоўвала Марыю Радзевіч?!; м. — Баляслаў Адамавіч Скірмунт (1817—1857).
- Антаніна (1825 ці 1827—1921).
- Канстанцін (1828—1880), удзельнік паўстання 1863—1864 гадоў, уладальнік Шэметава, Воўчына і Астраўлян; ж. — Габрыэла Казіміраўна Умястоўская (1839—1922).
- Марыя (1858—1907), аўтар прац па батаніцы; м. — Пётр Твардоўскі, уладальнік маёнтка ў Велясніцы.
- Казімір (1861—1931), доктар тэалогіі[3].
- Юзэфа (1863—1899); м. — Зыгмунт Хамінскі (1860—1937), уладальнік маёнтка ў Дабраўлянах, сын Станіслава Хамінскага .
- Баляслаў (1868/9 — 1941/2), апошні ўладальнік маёнтка ў Шэметава; ж. — Габрыэла Хлапоўская (1873—1942), забіта партызанамі Ф. Маркава[4].
- Канстанцін (1896—1920).
- Марыя (1898—1952); м. — Заслаў Юзаф Назарэвіч (1893—1962).
- Юзэфа (1899—1995); м. — Генрык Кулікоўскі (1889—1966).
- Сафія (1900—1969); м. — Казімір Млакасевіч (1893—1945).
- Тэрэза (1901—1962); м. — Казімір Вішнеўскі (1895—1953).
- Ева (1903—1964); м. — Яўген дэ Вірыён (1898—1952).
- Лідзія Габрыэла (1904—1942), забіта партызанамі Ф. Маркава; м. — Леон Карыбут-Дашкевіч (1898—1978).
- Эдвард (1906—1965); ж. — 1. Ванда Загорская-Фастовіч (1913—1945); 2. Вольга Шэрэр (1924—1988). Ад 2:
- Крысціна (нар. 1950); м. — Міхаіл Форд (нар. 1952).
- Ян (1909—1944).
- Аляксандр Юльян (1830—1909), палітычны дзеяч, уладальнік маёнтка ў Парэччы; ж. — Тэафіла Зянонаўна Любанская (1836/7 — 1928).
- Вацлаў (1852—1872).
- Тэафіла Гартэнзія Марыя (1857—1935), хросніца Н. Орды; м. — Эдвард Корсак-Залескі (нар. 1850).
- Аляксандр Сымон (Сямён) (1858—1940).
- Браніслава Валерыя Матыльда (1860—1916).
- Ванда Фартуната (1864—1954).
- Раман Мар’ян (1868—1939), палітычны дзеяч.
- Феліцыя Марыя Магдалена (1870—1950), маці Альфрэда Сташэвіча ; м. — Пётр Сташэвіч (1862—1929).
- Алена (Хелена) Марыя (1872—1942), апошняя ўладальніца Парэчча; м. — Баляслаў Скірмунт (1860—1939).
- Зянон (Сымон) Багдан (1874—1912), уладальнік маёнтка ў Тэклінопалі; ж. — Марыя Лясоцкая (1884—1973).
- Аляксандр (1906—1927).
- Канстанцыя (нар. 1830); м. — Эдмунд Аніхімоўскі (нар. 1830).
- Гартэнзія (нар. 1830), памерла ў маладосці.
- Эмілія (1833—1905); м. — Калікст Пётр Ажэшка (1822—1891), гродзенскі павятовы маршалак, уладальнік сядзібна-паркавага комплексу ў Закозель.
- Генрых Сямён (1834 ці 1836—1918), уладальнік маёнтка ў Моладава, заснавальнік капліцы-пахавальні Скірмунтаў; ж. — 1. Марыя Стэфанія Мержыеўская (нар. 1839); 2. Марыя Казіміраўна Твардоўская (нар. 1840). Ад 2:
- Канстанцін (1866—1949), дыпламат.
- Генрык (1868—1939), паэт, кампазітар.
- Марыя (1872—1939).
- Ядвіга (1874—1968), аўтар кнігі «Пані на Грушовай» пра Марыю Радзевіч?!.
- Сямён (Сымон) Людвіг (1835 ці 1837—1902), уладальнік Клятной, мастак; ж. — Касыльда Грабоўская (нар. 1840).
- Зыгмунт (1839—1863), доктар філасофіі Гайдэльбергскага ўніверсітэта; ж. — Яўгенія Савіцкая, пасля выйшла замуж за Леона Сулістроўскага.
- Зыгмунт (1863—1926), уладальнік маёнтка ў Альбрэхтова , да якога ў 1905 годзе Якуб Колас склаў петыцыю пінкавіцкіх сялян; ж. — Марыя Уладзіславаўна Жалтоўская (1870—1939), сястра І. У. Жалтоўскага.
- Марыя (Марта) (нар. 1895).
- Ірэна (1896—1981), маці Юльюша Сакальніцкага ; м. — Антон Францішак Эміль Сакальніцкі (1900—1946).
- Багдан (1898—1940), апошні ўладальнік маёнтка ў Альбрэхтова; ж. — Леакардзія Ковальч (пам. 1987).
- Рэгіна (нар. 1900); м. — Леон Грэноўскі (нар. 1890).
- Зыгмунт (1863—1926), уладальнік маёнтка ў Альбрэхтова , да якога ў 1905 годзе Якуб Колас склаў петыцыю пінкавіцкіх сялян; ж. — Марыя Уладзіславаўна Жалтоўская (1870—1939), сястра І. У. Жалтоўскага.
- Казімір Маўрыкій Сямён (1824—1877 ці 1893), удзельнік паўстання 1863—1864 гадоў; ж. — Гелена (1827—1875), мастачка.
- Аляксандр Ізідор (1798—1870), буйны палескі прадпрымальнік, пінскі павятовы маршалак (1829—1835), заснавальнік цукровага завода ў Парэччы і фабрыкі сукна ў Моладава[1][2]; ж. — Канстанцыя Казіміраўна Сулістроўская (1806—1845).
- Сымон (Шыман, Сямён) (1747—1817 ці 1835), дзяржаўны дзеяч, купіў маёнткі Моладава, Парэчча і Альбрэхтова, заснавальнік сядзібна-паркавага комплексу ў Моладава; ж. — Эльжбета Ажэшка (нар. 1770).
- Ян.
- Баніфацый.
- Міхаіл.
- Аляксандр.
- Каспер.
- Агафон.
- Вінцэнт.
- Амброзій.
- Фелікс (нар. 1819).
- Францішак (нар. 1820).
- Станіслаў (нар. 1823).
- Эдмунд (нар. 1825).
- Маўрыкій (нар. 1828).
- Антон.
- Каспер.
- Франц.
- Канстанцін.
- Міхаіл.
- Тамаш, пінскі харунжы, уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы.
- Адам, пінскі павятовы маршалак, кандыдат філасофіі Віленскага ўніверсітэта, уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы, уладальнік маёнтка ў Вяляцічах, заснавальнік Свята-Раства-Багародзіцкай царквы ў Вяляцічах.
- Баляслаў (1817—1857), пінскі павятовы маршалак, уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы і Вяляцічах; ж. — Караліна Аляксандраўна Скірмунт (1824—1916).
- Генрых (нар. 1819), уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы і Вяляцічах.
- Аляксандр, уладальнік часткі маёнтка ў Вяляцічах.
- Віктар, уладальнік часткі маёнтка ў Вяляцічах.
- Аляксандра, уладальніца часткі маёнтка ў Вяляцічах.
- Аляксандр (1794—1845[5]), пінскі павятовы маршалак[6], уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы, маёнткаў Рухч і Калодкае, заснавальнік Свята-Раства-Багародзіцкай царквы ў Радчыцку і палаца ў Калодным; ж. — Гартэнзія Міхайлаўна Орда (1808—1894), сястра Напалеона Орды.
- Гелена (1827—1874), мастачка; м. — Казімір Маўрыкій Сямён Скірмунт (1824—1877).
- Адам, пінскі павятовы маршалак, кандыдат філасофіі Віленскага ўніверсітэта, уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы, уладальнік маёнтка ў Вяляцічах, заснавальнік Свята-Раства-Багародзіцкай царквы ў Вяляцічах.
- Адам, пінскі падкаморы, кавалер ордэна св. Станіслава, суддзя земскі пінскі[7], канцлер Таргавіцкай канфедэрацыі, канфедэрацкі суддзя, уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы.
- Тамаш, пінскі харунжы, уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы.
- Карл.
- Норберт.
- Антоній.
- Юліан (нар. 1819).
- Ксаверый (нар. 1823).
- Антоній.
- Норберт.
- Вікторыя (нар. 1710); м. — Юзаф Друцкі-Любецкі (1690—1762), князь, уладальнік маёнтка ў Пагосце Загародскім[8].
- Уладзіслаў.
- Крыштаф.
- Станіслаў.
- Мікалай, уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы.
- Сцяпан.
- Ян.
- Якаў.
- Антон.
- Аляксандр.
- Феліцыан.
- Юзаф.
- Ян.
- Сцяпан.
- Грыгорый, уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы.
- Дзмітрый.
- Данііл.
- Пётр.
- Дамінік.
- Крыштаф.
- Данііл.
- Аляксандр, уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы, пасяліўся ў Ашмянскім павеце.
- Ян, у 1569 г. падпісаў Люблінскую унію за смаленскія землі, уладальнік часткі маёнтка ў Плотніцы.
- Мікалай.
Зноскі
- ↑ Человек, который обеспечил Беларуси сладкую жизнь (руск.). Народная Воля. Праверана 05.11.2016.
- ↑ Скирмунт (Скирмунтт) Александр Изидор (руск.). Республиканская научно-техническая библиотека. Праверана 05.11.2016.
- ↑ Kazimierz Skirmunt (польск.). Internetowy Polski Słownik Biograficzny. Праверана 24.07.2021.
- ↑ «Спаленыя жыўцом». Двор Шэметава (бел.) . Радыё Свабода. Праверана 21.10.2016.
- ↑ Гарадная 1592-1863. Кроніка літоўскага мястэчка (руск.). Праверана 26.11.2016.
- ↑ 1835. Гарадная выйграла суд у Скірмунта (руск.). Праверана 26.11.2016.
- ↑ Восстание и война 1794 года в литовской провинции (по документам российских архивов) (руск.). Праверана 14.10.2017.
- ↑ https://orda.of.by/.lib/nesterchuk/zppb/263?m=12,21
Літаратура
- Федорук А. Т. Старинные усадьбы Берестейщины / А. Т. Федорук. — Минск: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2004. — 576 с. ISBN 985-11-0305-5.
- Несцярчук Л. М. Замкі, палацы, паркі Берасцейшчыны Х-ХХ стагоддзяў (гісторыя, стан, перспектывы) / Л. М. Несцярчук. — Мінск: БЕЛТА, 2002. — 334 с.: іл. ISBN 985-6302-37-4.
- Ильин А. Л., Игнатюк Е. А. Очерки истории культуры Пинщины (IX — нач. ХХ вв.): монография / А. Л. Ильин, Е. А. Игнатюк. — Пинск: ПолесГУ, 2013. — 220 с.: ISBN 978-985-516-269-9.
Спасылкі
Скірмунты на Вікісховішчы |
- Род Скірмунтаў (польск.)
- Парэчча Скірмунтаў: лёс сядзібы і ўладальнікаў
- Skirmunt (польск.)