Бірута: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Няма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 3: Радок 3:
'''Бірута''' ({{lang-lt|Birutė}}; ? — [[1382]] або [[1389]]) — жонка літоўскага князя [[Кейстут]]а.
'''Бірута''' ({{lang-lt|Birutė}}; ? — [[1382]] або [[1389]]) — жонка літоўскага князя [[Кейстут]]а.


Захавалася легенда, паводле якой князю [[Кейстут]]у спадабалася дзяўчына-жрыца імем [[Бірута, жонка Кейстута|Бірута]], якая багам сваім паабяцала дзявоцтва захоўваць. Нягледзячы на тое, што дзяўчына яму адмовіла, Кейстут узяў яе ў жонкі сілаю.
Захавалася легенда, паводле якой юнаму князю Кейстуту спадабалася дзяўчына-жрыца імем Бірута, якая багам сваім паабяцала дзявоцтва захоўваць. Нягледзячы на тое, што дзяўчына яму адмовіла, Кейстут узяў яе ў жонкі сілаю.


Адносна лёсу Біруты меркаванні гісторыкаў раздзяліліся. Напрыклад, [[Эдвардас Гудавічус|Э. Гудавічус]]<ref>Гудавічус Э. История Литвы. — М., 2005. Т. 1: С древнейших времен до 1569 года. С. 159</ref> і [[Інга Баранаўскенэ|І. Баранаўскенэ]], цвердзяць, што Бірута была забітая пасля смерці Кейстута. Іншыя<ref>Prochaska A. Upadek Kejstuta // Kwart. Hist. R. 23. 1909. S. 505;</ref><ref>Krzyżaniakowa J., Ochmański J. Władysław II Jagiełło. Wrocław-Warszawa-Kraków, 2006. S. 73.</ref> цвердзяць, што жыла яшчэ доўга і была акружаная павагай, яны спасылаюцца на словы польскай дэлегацыі ў час спрэчак з Ордэнам<ref>Lites ac res gestae inter Polonos Ordinemque Cruciferorum / Spory i sprawy pomiedzy polakami a Zakonem krzyzackim. Poznań, 1865. T.III. S. 179.</ref>.
Адносна лёсу Біруты меркаванні гісторыкаў раздзяліліся. Напрыклад, [[Эдвардас Гудавічус|Э. Гудавічус]]<ref>Гудавічус Э. История Литвы. — М., 2005. Т. 1: С древнейших времен до 1569 года. С. 159</ref> і [[Інга Баранаўскенэ|І. Баранаўскенэ]], цвердзяць, што Бірута была забітая пасля смерці Кейстута. Іншыя<ref>Prochaska A. Upadek Kejstuta // Kwart. Hist. R. 23. 1909. S. 505;</ref><ref>Krzyżaniakowa J., Ochmański J. Władysław II Jagiełło. Wrocław-Warszawa-Kraków, 2006. S. 73.</ref> цвердзяць, што жыла яшчэ доўга і была акружаная павагай, яны спасылаюцца на словы польскай дэлегацыі ў час спрэчак з Ордэнам<ref>Lites ac res gestae inter Polonos Ordinemque Cruciferorum / Spory i sprawy pomiedzy polakami a Zakonem krzyzackim. Poznań, 1865. T.III. S. 179.</ref>.

Версія ад 01:00, 11 верасня 2021

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Бірута.
Бірута
Нараджэнне 1325
Смерць 1382, 1389 ці 1416[1]
Муж Кейстут[1]
Дзеці Вітаўт[2], Данута Кейстутаўна[d], Рымгайла, Жыгімонт Кейстутавіч, Марыя Кейстутаўна[d], Бутаўт, Войдат, Таўцівіл Кейстутавіч і Вайдута[d]
Дзейнасць арыстакратка
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Бірута (літ.: Birutė; ? — 1382 або 1389) — жонка літоўскага князя Кейстута.

Захавалася легенда, паводле якой юнаму князю Кейстуту спадабалася дзяўчына-жрыца імем Бірута, якая багам сваім паабяцала дзявоцтва захоўваць. Нягледзячы на тое, што дзяўчына яму адмовіла, Кейстут узяў яе ў жонкі сілаю.

Адносна лёсу Біруты меркаванні гісторыкаў раздзяліліся. Напрыклад, Э. Гудавічус[3] і І. Баранаўскенэ, цвердзяць, што Бірута была забітая пасля смерці Кейстута. Іншыя[4][5] цвердзяць, што жыла яшчэ доўга і была акружаная павагай, яны спасылаюцца на словы польскай дэлегацыі ў час спрэчак з Ордэнам[6].

Зноскі

  1. ↑ а б Бирута // Энциклопедический словарь / под ред. И. Е. Андреевский — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1891. — Т. IIIа. — С. 913.
  2. ↑ А. Э. Витовт // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1892. — Т. VIа. — С. 574–576.
  3. ↑ Гудавічус Э. История Литвы. — М., 2005. Т. 1: С древнейших времен до 1569 года. С. 159
  4. ↑ Prochaska A. Upadek Kejstuta // Kwart. Hist. R. 23. 1909. S. 505;
  5. ↑ Krzyżaniakowa J., Ochmański J. Władysław II Jagiełło. Wrocław-Warszawa-Kraków, 2006. S. 73.
  6. ↑ Lites ac res gestae inter Polonos Ordinemque Cruciferorum / Spory i sprawy pomiedzy polakami a Zakonem krzyzackim. Poznań, 1865. T.III. S. 179.

Літаратура

  • Tęgowski, J. Pierwsze pokolenia Gedyminowiczów. — Poznań-Wrocław, 1999. — S. 196—200.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Бірута&oldid=3914709"