Мінск (канцэртная зала): Розніца паміж версіямі

Мінск
Мінск
Краіна	Беларусь;
Месцазнаходжанне	Мінск;
Канец будаўніцтва	1987
Архітэктар	Леў Мікалаевіч Пагарэлаў, Юрый Канстанцінавіч Кустоў, Ларыса Аляксандраўна Кустова і Аляксандр Іванавіч Чадовіч

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 17:28, 18 верасня 2021

«Мінск» — канцэртная зала ў Мінску, размешчаная на вул. Кастрычніцкай, 5, на беразе ракі Свіслач^[1]. Пабудавана ў 1987 годзе як Дом палітычнай асветы па праекце архітэктараў Л. Пагарэлава, Ю. Кустова, Л. Кустовай, А. Чадовіча. З 1991 года называўся грамадска-палітычным цэнтрам, цяпер Рэспубліканскі культурна-асветны цэнтр. У будынку таксама размяшчаюцца рэстаран «Родны кут», Галерэя нацыянальнага дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва, юрыдычны факультэт БІП — Інстытут правазнаўства, гей-клуб «Бурлеск».

Архітэктура

Прамавугольны ў плане будынак з унутраным дворыкам, які галоўным фасадам арыентаваны да поймы ракі і вуліцы Ульянаўскай. Аб’ём будынка звыш 60 тыс. м³, плошча забудовы 3,6 тыс. м². У асіметрычнай кампазіцыі вылучаны галоўны ўваход з шырокай лесвіцай. Сцены будынка абліцаваны светлым даламітам. Унутры вялікая актавая зала на 1500 месцаў, вырашаная амфітэатрам з балконам, лекцыйная зала на 300 месцаў, 6 малых залаў на 80—120 месцаў, бібліятэка. Для апрацоўкі інтэр’ераў выкарыстаны мармур, граніт, фільзіт, 3-светлавое фае ўпрыгожваюць люстры (мастакі У. Стальмашонак, В. Даўгяла). Архітэктурна-мастацкае вырашэнне забудовы дапаўняюць элементы добраўпарадкавання: сквер партэрнага тыпу з лесвіцамі і падпорнымі сценкамі, пляцоўкамі для адпачынку.

Зноскі

↑ Скарачэнне "ка-зэ Мінск" прывяло да ўзнікнення мянушкі для гэтага будынка: "каза" ці "каза-Мінск". Гл.: Городской фольклор Минска: «бигуди», «гарлем», «помойка» и другое // Інтэрфакс

Літаратура

В. I. Анікін. Дом палітычнай асветы // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.

Спасылкі

kzminsk.by — афіцыйны сайт КЗ «Мінск»

[1] Скарачэнне "ка-зэ Мінск" прывяло да ўзнікнення мянушкі для гэтага будынка: "каза" ці "каза-Мінск". Гл.: Городской фольклор Минска: «бигуди», «гарлем», «помойка» и другое // Інтэрфакс

[1]

@@ Радок 60: / Радок 60: @@
 {{значэнні|Мінск (значэнні)}}
 {{значэнні|Дом палітычнай асветы}}
-'''«Мінск»''' — канцэртная зала ў [[Мінск]]у, размешчаная на [[Кастрычніцкая вуліца (Мінск)|вул. Кастрычніцкай]], 5, на беразе ракі [[Свіслач (прыток Бярэзіны)|Свіслач]]. Пабудавана ў [[1987]] годзе як ''Дом палітычнай асветы'' па праекце архітэктараў [[Л. Пагарэлаў|Л. Пагарэлава]], [[Ю. Кустоў|Ю. Кустова]], [[Л. Кустова]]й, [[А. Чадовіч]]а. З 1991 года называўся грамадска-палітычным цэнтрам, цяпер Рэспубліканскі культурна-асветны цэнтр. У будынку таксама размяшчаюцца рэстаран «Родны кут», [[Галерэя нацыянальнага дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва]], юрыдычны факультэт [[БІП — Інстытут правазнаўства]], [[гей-клуб]] «Бурлеск».
+'''«Мінск»''' — канцэртная зала ў [[Мінск]]у, размешчаная на [[Кастрычніцкая вуліца (Мінск)|вул. Кастрычніцкай]], 5, на беразе ракі [[Свіслач (прыток Бярэзіны)|Свіслач]]<ref>Скарачэнне "ка-зэ Мінск" прывяло да ўзнікнення мянушкі для гэтага будынка: "каза" ці "каза-Мінск". Гл.: [https://interfax.by/news/obshchestvo/sotszashchita/58698/ Городской фольклор Минска: «бигуди», «гарлем», «помойка» и другое] // Інтэрфакс</ref>. Пабудавана ў [[1987]] годзе як ''Дом палітычнай асветы'' па праекце архітэктараў [[Л. Пагарэлаў|Л. Пагарэлава]], [[Ю. Кустоў|Ю. Кустова]], [[Л. Кустова]]й, [[А. Чадовіч]]а. З 1991 года называўся грамадска-палітычным цэнтрам, цяпер Рэспубліканскі культурна-асветны цэнтр. У будынку таксама размяшчаюцца рэстаран «Родны кут», [[Галерэя нацыянальнага дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва]], юрыдычны факультэт [[БІП — Інстытут правазнаўства]], [[гей-клуб]] «Бурлеск».
 == Архітэктура ==
 Прамавугольны ў плане будынак з унутраным дворыкам, які галоўным фасадам арыентаваны да [[пойма ракі|поймы ракі]] і [[Вуліца Ульянаўская (Мінск)|вуліцы Ульянаўскай]]. Аб’ём будынка звыш 60 тыс. м³, плошча забудовы 3,6 тыс. м². У [[асіметрыя|асіметрычнай]] [[Кампазіцыя (архітэктура)|кампазіцыі]] вылучаны галоўны ўваход з шырокай [[лесвіца]]й. Сцены будынка абліцаваны светлым [[даламіт]]ам. Унутры вялікая [[актавая зала]] на 1500 месцаў, вырашаная [[амфітэатр]]ам з [[балкон]]ам, лекцыйная зала на 300 месцаў, 6 малых залаў на 80—120 месцаў, [[бібліятэка]]. Для апрацоўкі інтэр’ераў выкарыстаны [[мармур]], [[граніт]], [[фільзіт]], 3-светлавое [[фае]] ўпрыгожваюць [[люстра|люстры]] (мастакі [[У. Стальмашонак]], [[В. Даўгяла]]). Архітэктурна-мастацкае вырашэнне забудовы дапаўняюць элементы добраўпарадкавання: сквер [[Партэр (садова-паркавае мастацтва)|партэрнага]] тыпу з лесвіцамі і [[падпорная сценка|падпорнымі сценкамі]], пляцоўкамі для адпачынку.
+{{зноскі}}
 == Літаратура ==