Беларуска-польская граніца: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др →Гісторыя: арфаграфія, перанесена: тэррыторы → тэрыторы з дапамогай AWB |
ілюстрацыя |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Файл: |
[[Файл:Belarus-Poland border (be).png|thumb|Беларуска-польская граніца.{{legend|#8CC63F|Памежныя пераходы}}{{legend|#FF7BAC|Пункты спрошчанага пропуску}}]] |
||
'''Беларуска-польская граніца''' — дзяржаўная граніца працягласцю прыкладна 398,624 км<ref name="gr_BY_PL">[http://gpk.gov.by/ru-border-info/#_ftn10 Государственная территория и государственная граница Республики Беларусь]</ref>. Пачынаецца ад патройнага сутыку з [[Літва|Літвой]] на поўначы і цягнецца да патройнага сутыку з [[Украіна]]й на поўдні. |
'''Беларуска-польская граніца''' — дзяржаўная граніца працягласцю прыкладна 398,624 км<ref name="gr_BY_PL">[http://gpk.gov.by/ru-border-info/#_ftn10 Государственная территория и государственная граница Республики Беларусь]</ref>. Пачынаецца ад патройнага сутыку з [[Літва|Літвой]] на поўначы і цягнецца да патройнага сутыку з [[Украіна]]й на поўдні. |
||
Версія ад 19:57, 13 лістапада 2021
Беларуска-польская граніца — дзяржаўная граніца працягласцю прыкладна 398,624 км[1]. Пачынаецца ад патройнага сутыку з Літвой на поўначы і цягнецца да патройнага сутыку з Украінай на поўдні.
Памежныя рэкі (з поўначы на поўдзень): Чорная Ганча, Ваўкушанка, Свіслач, Нараў, Заходні Буг.
Польска-беларуская граніца з’яўляецца таксама і граніцай Еўрасаюза з Беларуссю.
Гісторыя
Аднім з пытанняў Версальска-Вашынгтонскай сістэмы было размежаванне беларускіх і польскіх тэрыторый. У 1920 міністр замежных спраў Вялікабрытаніі Дж. Керзон прапанаваў лінію Гродна — Ялаўка — Няміраў — Брэст-Літоўск, якая ўлічвала этнічную большасць на спрэчных тэрыторыях. Аднак пасля Польска-савецкай вайны граніца адсунулася далёка ўсходней і Заходняя Беларусь апынулася на тэрыторыі Польскай Рэспублікі.
Пасля верасня 1939 года ў склад БССР былі далучаны тэрыторыі Заходняй Беларусі. З іх стварылі пяць новых абласцей: Баранавіцкую, Беластоцкую, Брэсцкую, Вілейскую і Пінскую.
Утварылася беларуска-нямецкая мяжа, якая праходзіла каля горада Астраленка.
Згодна з падпісанай 16 жніўня 1945 года паміж СССР і Польшчай дамовай аб дзяржаўнай граніцы — Польшчы перадаваліся 17 раёнаў Беластоцкай вобласці БССР разам з Беластокам і 3 раёны Брэсцкай вобласці, дзе жыла значная колькасць палякаў[2].
Новая граніца на значнай частцы адцінку прайшла простай лініяй. Вёскі, што знаходзіліся пры лініі граніцы з савецкага боку, зносіліся для ўзвядзенні кантрольнай паласы (Калонія Ісаака, Чарнаўшчызна[3].).
У 1946 годзе падчас удакладнення дзяржаўнай граніцы СССР і ПНР са складу Гродзенскага раёна на карысць ПНР былі перададзены вёскі Клімаўка, Мінкаўцы, Номікі, Такі, Толчы, Шымакі[3], са складу Сапоцкінскага раёна — вёскі Тадоркаўцы і Хварасцяны[3].
Пасля гэтага і да цяперашняга часу граніца паміж Польшчай і Беларуссю не мянялася.
Гл. таксама
Зноскі
- ↑ Государственная территория и государственная граница Республики Беларусь
- ↑ Еўрапейскія граніцы Беларусі: нялёгкая гісторыя пытання
- ↑ а б в Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Гродзенскага р-на / Рэдкал. У. П. Верхась і інш. — Мн.: БелЭн, 1993. С. 20
Спасылкі
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Беларуска-польская граніца