Яраслаў Яраполчыч: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
дрНяма тлумачэння праўкі
→‎Літаратура: афармленне
Тэг: Спасылкі на старонкі неадназначнасцяў
Радок 8: Радок 8:
== Літаратура ==
== Літаратура ==


* Яраслаў Яраполчыч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. Т. 6. Кніга 2: Усвея — Яшын; Дадатак / Рэдкал.: Г.П. Пашкоў [і інш.]. — Мінск: БелЭн, 2003. — С. 302.
* Яраслаў Яраполчыч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. Т. 6. Кніга 2: Усвея — Яшын; Дадатак / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]. — Мінск: БелЭн, 2003. — С. 302.
* ''Войтович Л. В.'' Князівські династії Східної Європи (кінець IX — початок XVI ст.): склад, суспільна і політична роль. Історико-генеалогічне дослідження <small>(укр.)</small>. — Львів: Інститут українознавства ім. І. Крип’якевича, 2000. — 649 с.
* ''Войтович Л. В.'' Князівські династії Східної Європи (кінець IX — початок XVI ст.): склад, суспільна і політична роль. Історико-генеалогічне дослідження <small>(укр.)</small>. — Львів: Інститут українознавства ім. І. Крип’якевича, 2000. — 649 с.
* ''Войтович, Л. В.'' Княжа доба на Русі: портрети еліти. — Біла Церква: Вид. О. В. Пшонківський, 2006.
* ''Войтович, Л. В.'' Княжа доба на Русі: портрети еліти. — Біла Церква: Вид. О. В. Пшонківський, 2006.
* ''Коган В. М., Домбровский-Шалагин В. И.'' Князь Рюрик и его потомки: Историко-генеалогический свод. — <abbr>Санкт-Петербург</abbr>: Паритет, 2004. — 688 с.
* ''Коган В. М., Домбровский-Шалагин В. И.'' Князь Рюрик и его потомки: Историко-генеалогический свод. — <abbr>Санкт-Петербург</abbr>: Паритет, 2004. — 688 с.
* ''Назаренко А. В.'' Городенское княжество и городенские князья в XII веке // ''Назаренко А. В.'' Древняя Русь и славяне (Древнейшие государства Восточной Европы, 2007 год) / Ин-т всеобщей истории. — <abbr>Москва</abbr>: Русский Фонд Содействия Образованию и Науке, 2009. — С. 124—161.
* ''Назаренко А. В.'' Городенское княжество и городенские князья в XII веке // ''Назаренко А. В.'' Древняя Русь и славяне (Древнейшие государства Восточной Европы, 2007 год) / Ин-т всеобщей истории. — <abbr>Москва</abbr>: Русский Фонд Содействия Образованию и Науке, 2009. — С. 124—161.
* ''Татищев В. Н.'' История Российская. — <abbr>Москва</abbr>, 1963. — Т. 2. — 350 с.
* ''Татищев В. Н.'' История Российская. — <abbr>Москва</abbr>, 1963. — Т. 2. — 350 с.


{{продкі}}
{{Бібліяінфармацыя}}
[[Катэгорыя:Род Ізяславічаў Тураўскіх]]
[[Катэгорыя:Род Ізяславічаў Тураўскіх]]
[[Катэгорыя:Князі берасцейскія]]
[[Катэгорыя:Князі берасцейскія]]

Версія ад 13:31, 27 лютага 2022

Яраслаў Яраполчыч
Нараджэнне 1070-я
Смерць 1103
Род Рурыкавічы
Бацька Яраполк Ізяславіч

Яраслаў Яраполчыч (?— 11.8.1102) — князь луцкі, князь берасцейскі, старэйшы сын уладзіміра-валынскага і тураўскага князя Яраполка Ізяславіча.

Па звестках Тацішчава, Яраслаў пры жыцці бацькі ў 1079 годзе валодаў Луцкам. Магчыма, пасля Любецкага снему (з'езду) быў вымушаны саступіць свае ўладанні Давыду Ігаравічу. У пачатку ХІІ ст. авалодаў Берасцем, якое, верагодна, разлічваў захаваць за сабою як кампенсацыю за адабраныя кіеўскім князем Святаполкам Ізяславічам свае былыя ўладанні. У 1101 годзе Яраслаў Яраполчыч быў захоплены ў Берасці сваім дзядзькам Святаполкам і зняволены ў Кіеве. Пры заступніцтве кіеўскага духавенства быў вызвалены, але ў 1102 годзе ўцёк ад Святаполка на Берасцейшчыну. Быў схоплены на р. Нур сваім стрыечным братам Яраславам Святаполчычам. Вернуты ў Кіеў, дзе паўторна зняволены. Праз нядоўгі час памёр у няволі.

У летапісах няма звестак, ці быў Яраслаў жанаты і ці меў дзяцей. Аднак, на думку А.Назаранкі, сынамі Яраслава Яраполчыча былі клецкі князь Вячаслаў Яраславіч, які традыцыйна лічыцца сынам Яраслава Святаполчыча, і гарадзенскі князь Усеваладка, які традыцыйна лічыцца сынам Давыда Ігаравіча. Паводле Тацішчава, Яраслаў пакінуў пасля сябе сына Юрыя, па іншым крыніцам не вядомага.

Літаратура

  • Яраслаў Яраполчыч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. Т. 6. Кніга 2: Усвея — Яшын; Дадатак / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]. — Мінск: БелЭн, 2003. — С. 302.
  • Войтович Л. В. Князівські династії Східної Європи (кінець IX — початок XVI ст.): склад, суспільна і політична роль. Історико-генеалогічне дослідження (укр.). — Львів: Інститут українознавства ім. І. Крип’якевича, 2000. — 649 с.
  • Войтович, Л. В. Княжа доба на Русі: портрети еліти. — Біла Церква: Вид. О. В. Пшонківський, 2006.
  • Коган В. М., Домбровский-Шалагин В. И. Князь Рюрик и его потомки: Историко-генеалогический свод. — Санкт-Петербург: Паритет, 2004. — 688 с.
  • Назаренко А. В. Городенское княжество и городенские князья в XII веке // Назаренко А. В. Древняя Русь и славяне (Древнейшие государства Восточной Европы, 2007 год) / Ин-т всеобщей истории. — Москва: Русский Фонд Содействия Образованию и Науке, 2009. — С. 124—161.
  • Татищев В. Н. История Российская. — Москва, 1963. — Т. 2. — 350 с.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Яраслаў_Яраполчыч&oldid=4072726"