Палаш: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
дрНяма тлумачэння праўкі |
др ссылки |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
''' Палаш ''' ({{lang-pl|pałasz}}, {{lang-hu|pallos}}), ручная халодная зброя, прызначаная для нанясення колючага або сякучага ўдару. Меў даўжыню простага адналязовага клінка 85 - 90 см. , на канцы завостранага з двух бакоў, і дзяржанне з ахоўнай гардай. Вядомы ў Еўропе ў XVI ст. і разам з [[ |
''' Палаш ''' ({{lang-pl|pałasz}}, {{lang-hu|pallos}}), ручная халодная зброя, прызначаная для нанясення колючага або сякучага ўдару. Меў даўжыню простага адналязовага клінка 85 - 90 см. , на канцы завостранага з двух бакоў, і дзяржанне з ахоўнай гардай. Вядомы ў Еўропе ў XVI ст. і разам з [[шабля]]й і [[шашка]]й прызначаўся для замены [[меч|мяча]]. Форма дзяржання, блізкая да шабельнай, з XVIII ст. меў ахоўную чашку (гард). Насілі палаш у акаваных металам скураных похвах, якія мацавалі да пасы ці да сядла з левага боку. На Беларусі шырока выкарыстоўваўся ў XVII - XVIII ст. (быў на ўзбраенні гусараў, драгунаў і іншых). У войску [[Вялікае княства Літоўскае|Вялікага княства Літоўскага]] ім таксама ўзбройваліся паштовыя (радавыя кавалерыі нешляхецкага паходжання); афіцэры коннай гвардыі былі ўзброены гвардзейцы. Палаш з гардай, багата аздобленай пазалотай. Пісьмовыя крыніцы гэтага часу палаш часам называлі гусарскую шаблю. У [[Расія|Расіі]] быў на ўзбраенні з канца XVII ст. да канца XIX ст.; на флоце палаш, як від абардажнай зброі, меў больш кароткі клінок. Да 1917 г. палаш - частка форменнай амуніцыі гардэмарынаў. У 1940 - 1958 гг. палаш насілі курсанты савецкіх вышэйшых ваенна-марскіх вучылішчаў. У Ваенна-марскім флоце Рассіі і некаторых іншых дзяржаў палаш уваходзіць у склад форменнага рыштунку для асістэнтаў пры Баявым Сцягу. |
||
[[Катэгорыя:Халодная зброя]] |
[[Катэгорыя:Халодная зброя]] |
Версія ад 21:00, 10 сакавіка 2010
Палаш (польск.: pałasz, венг.: pallos), ручная халодная зброя, прызначаная для нанясення колючага або сякучага ўдару. Меў даўжыню простага адналязовага клінка 85 - 90 см. , на канцы завостранага з двух бакоў, і дзяржанне з ахоўнай гардай. Вядомы ў Еўропе ў XVI ст. і разам з шабляй і шашкай прызначаўся для замены мяча. Форма дзяржання, блізкая да шабельнай, з XVIII ст. меў ахоўную чашку (гард). Насілі палаш у акаваных металам скураных похвах, якія мацавалі да пасы ці да сядла з левага боку. На Беларусі шырока выкарыстоўваўся ў XVII - XVIII ст. (быў на ўзбраенні гусараў, драгунаў і іншых). У войску Вялікага княства Літоўскага ім таксама ўзбройваліся паштовыя (радавыя кавалерыі нешляхецкага паходжання); афіцэры коннай гвардыі былі ўзброены гвардзейцы. Палаш з гардай, багата аздобленай пазалотай. Пісьмовыя крыніцы гэтага часу палаш часам называлі гусарскую шаблю. У Расіі быў на ўзбраенні з канца XVII ст. да канца XIX ст.; на флоце палаш, як від абардажнай зброі, меў больш кароткі клінок. Да 1917 г. палаш - частка форменнай амуніцыі гардэмарынаў. У 1940 - 1958 гг. палаш насілі курсанты савецкіх вышэйшых ваенна-марскіх вучылішчаў. У Ваенна-марскім флоце Рассіі і некаторых іншых дзяржаў палаш уваходзіць у склад форменнага рыштунку для асістэнтаў пры Баявым Сцягу.