Неанаталогія

Агляд новароджанага

Неданошанае дзіця

Неанаталогія (грэч. neo - новы + лац.: Natus - нараджэнне) - раздзел медыцыны, што вывучае немаўлят і нованароджаных, іх рост і развіццё, іх захворванні і паталагічныя станы.

Асноўнымі пацыентамі неанатолагаў з'яўляюцца нованароджаныя немаўляты, якія захварэлі ці патрабуюць спецыяльнага медыцынскага дагляду з-за неданошасці, нізкай вагі пры нараджэнні, затрымкі развіцця ўнутры улоння, прыроджаных заган развіцця (прыроджаных дэфектаў), сепсіса , або прыроджанай асфіксіі.

Гісторыя

Неанаталогія вылучылася з педыятрыі і акушэрства ў канцы XIX - пачатку XX стагоддзя. Першы амерыканскі падручнік па неданошаных быў апублікаваны ў 1922 годзе. У 1952 годзе Вірджынія Апгар Доктар апісала шкалу Апгар у якасці сродку ацэнкі стану нованароджанага.

У 1960-х гадах са з'яўленнем штучнай вентыляцыі лёгкіх нованароджаных пачаўся імклівы ўздым неанаталогіі. Гэта дазволіла змагацца за выжыванне дзяцей з усё большай ступенню неданошанасці. Тэрміны неанаталогія і неанатолаг былі прапанаваны амерыканскім педыятрам Аляксандрам Шаферам ў 1960 годзе ў кіраўніцтве «Хваробы нованароджаных».

Сучаснасць

У 2006 годзе нованароджаныя вагой ад 450 грамаў, якія нарадзіліся пасля 22 тыдня цяжарнасці, мелі невялікі шанец на выжыванне. У сучасным неанаталагічным аддзяленні, немаўляты вагой 1000 г, якія нарадзіліся пасля 27 тыдняў цяжарнасці маюць прыкладна 90% шанцаў на выжыванне, і у большасці з іх нармальна развіваецца нервовая сістэма.

Спасылкі

• Самае маленькае неданошанае дзіця
• Урачы выратавалі жыццё самага маленькага ў свеце неданошанага дзіця