Багаслоўе: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Новая старонка: ''''Багаслоўе''' або '''тэалогія''' ({{lang-el|theos}} — бог і ''logos'' — вучэнне; вучэнне пра бога) — сістэ...' |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Багаслоўе''' або '''тэалогія''' ({{lang-el|theos}} — бог і ''logos'' — вучэнне; вучэнне пра бога) — сістэма абгрунтавання і абароны рэлігійных вучэнняў пра бога, яго якасці, прыкметы і ўласцівасці, комплекс доказаў «праўдзівасці» дагматыкі, рэлігійнай маральнасці, кіраваў і нормаў жыцця вернікаў і духавенствы, усталяваных той ці іншай |
'''Багаслоўе''' або '''тэалогія''' ({{lang-el|theos}} — бог і ''logos'' — вучэнне; вучэнне пра бога) — сістэма абгрунтавання і абароны рэлігійных вучэнняў пра бога, яго якасці, прыкметы і ўласцівасці, комплекс доказаў «праўдзівасці» дагматыкі, рэлігійнай маральнасці, кіраваў і нормаў жыцця вернікаў і духавенствы, усталяваных той ці іншай [[рэлігія]]й. |
||
Багаслоўе складаецца з доказы звышнатуральнага паходжання святога пісання, богадухнавенасці святога аддання, чароўнай сутнасці царквы, а таксама шэраг практычных дысцыплін, злучаных з правядзеннем богаслужэнні. Усе сістэмы багаслоўя зыходзяць з прызнання асабістага бога, які стварыў свет і кіруе ім па неспазнавальных законах. Асноўныя філасофскія вытокі афіцыйнага багаслоўя хрысціянства — вучэнні |
Багаслоўе складаецца з доказы звышнатуральнага паходжання святога пісання, богадухнавенасці святога аддання, чароўнай сутнасці царквы, а таксама шэраг практычных дысцыплін, злучаных з правядзеннем богаслужэнні. Усе сістэмы багаслоўя зыходзяць з прызнання асабістага бога, які стварыў свет і кіруе ім па неспазнавальных законах. Асноўныя філасофскія вытокі афіцыйнага багаслоўя [[хрысціянства|хрысціянства]] — вучэнні [[Платон]]а, [[Арыстоцель|Арыстоцеля]] і неаплатанізму. Хрысціянскае багаслоўе ніколі не было адзіным вучэннем. Ёсць багаслоўе праваслаўнае, пратэстанцкае, каталіцкае і інш. Кожнае мае свае спецыфічныя асаблівасці, якія адрозніваюць адну сістэму ад іншай. І тым не менш у іх ёсць нямала агульнага. |
||
Пад сістэмай багаслоўя разумеецца набор розных багаслоўскіх дысцыплін, кожная з якіх выкладае розныя бакі веравучэння і культу. Так, праваслаўнае багаслоўе складаецца з [[асноўнае багаслоўе|асноўнага багаслоўя]], ці апалагетыкі, якое выкладае і абараняе ў апалагетычных спрэчках з іншавернікамі і нявернікамі некаторую суму зыходных тэз; дагматычнага багаслоўя, у якім даказваецца богаўсталяванасць, праўдзівасць асноўных дагматаў, прынятых двума першымі сусветнымі саборамі; маральнага ці практычнага багаслоўя, якое вучыць таму, як павінен дзейнічаць хрысціянін у зямным жыцці, каб апошняе стала сродкам для дасягнення вечнай асалоды; выкрывальнага ці параўнальнага багаслоўя, якое даказвае перавагу праваслаўя перад іншымі хрысціянскімі веравызнаннямі; экзэгэтыкі; пастырскага багаслоўя, асвятлялага практычныя пытанні дзейнасці святара; да яго прылягаюць літургіка (тэорыя набажэнства), гамілетыка (частка багаслоўя, які разглядае пытанні тэорыі і практыкі прапаведніцкай дзейнасці), каноніка (тэорыя царкоўнага права). |
Пад сістэмай багаслоўя разумеецца набор розных багаслоўскіх дысцыплін, кожная з якіх выкладае розныя бакі веравучэння і культу. Так, праваслаўнае багаслоўе складаецца з [[асноўнае багаслоўе|асноўнага багаслоўя]], ці апалагетыкі, якое выкладае і абараняе ў апалагетычных спрэчках з іншавернікамі і нявернікамі некаторую суму зыходных тэз; дагматычнага багаслоўя, у якім даказваецца богаўсталяванасць, праўдзівасць асноўных дагматаў, прынятых двума першымі сусветнымі саборамі; маральнага ці практычнага багаслоўя, якое вучыць таму, як павінен дзейнічаць хрысціянін у зямным жыцці, каб апошняе стала сродкам для дасягнення вечнай асалоды; выкрывальнага ці параўнальнага багаслоўя, якое даказвае перавагу праваслаўя перад іншымі хрысціянскімі веравызнаннямі; экзэгэтыкі; пастырскага багаслоўя, асвятлялага практычныя пытанні дзейнасці святара; да яго прылягаюць літургіка (тэорыя набажэнства), гамілетыка (частка багаслоўя, які разглядае пытанні тэорыі і практыкі прапаведніцкай дзейнасці), каноніка (тэорыя царкоўнага права). |
||
У наш час багаслоўе перажывае крызіс, выразам якога з’яўляецца адмова ад некаторых традыцыйных уяўленняў і з’яўленне велізарнай колькасці самых супярэчлівых тэалагічных канцэпцый, такіх, як тэалогія крызісу, тэалогія мёртвага бога, тэалогія рэвалюцыі і т. п. |
У наш час багаслоўе перажывае крызіс, выразам якога з’яўляецца адмова ад некаторых традыцыйных уяўленняў і з’яўленне велізарнай колькасці самых супярэчлівых тэалагічных канцэпцый, такіх, як тэалогія крызісу, тэалогія мёртвага бога, тэалогія рэвалюцыі і т. п. |
||
[[Катэгорыя:Багаслоўе]] |
Версія ад 15:48, 11 жніўня 2010
Багаслоўе або тэалогія (грэч. theos — бог і logos — вучэнне; вучэнне пра бога) — сістэма абгрунтавання і абароны рэлігійных вучэнняў пра бога, яго якасці, прыкметы і ўласцівасці, комплекс доказаў «праўдзівасці» дагматыкі, рэлігійнай маральнасці, кіраваў і нормаў жыцця вернікаў і духавенствы, усталяваных той ці іншай рэлігіяй.
Багаслоўе складаецца з доказы звышнатуральнага паходжання святога пісання, богадухнавенасці святога аддання, чароўнай сутнасці царквы, а таксама шэраг практычных дысцыплін, злучаных з правядзеннем богаслужэнні. Усе сістэмы багаслоўя зыходзяць з прызнання асабістага бога, які стварыў свет і кіруе ім па неспазнавальных законах. Асноўныя філасофскія вытокі афіцыйнага багаслоўя хрысціянства — вучэнні Платона, Арыстоцеля і неаплатанізму. Хрысціянскае багаслоўе ніколі не было адзіным вучэннем. Ёсць багаслоўе праваслаўнае, пратэстанцкае, каталіцкае і інш. Кожнае мае свае спецыфічныя асаблівасці, якія адрозніваюць адну сістэму ад іншай. І тым не менш у іх ёсць нямала агульнага.
Пад сістэмай багаслоўя разумеецца набор розных багаслоўскіх дысцыплін, кожная з якіх выкладае розныя бакі веравучэння і культу. Так, праваслаўнае багаслоўе складаецца з асноўнага багаслоўя, ці апалагетыкі, якое выкладае і абараняе ў апалагетычных спрэчках з іншавернікамі і нявернікамі некаторую суму зыходных тэз; дагматычнага багаслоўя, у якім даказваецца богаўсталяванасць, праўдзівасць асноўных дагматаў, прынятых двума першымі сусветнымі саборамі; маральнага ці практычнага багаслоўя, якое вучыць таму, як павінен дзейнічаць хрысціянін у зямным жыцці, каб апошняе стала сродкам для дасягнення вечнай асалоды; выкрывальнага ці параўнальнага багаслоўя, якое даказвае перавагу праваслаўя перад іншымі хрысціянскімі веравызнаннямі; экзэгэтыкі; пастырскага багаслоўя, асвятлялага практычныя пытанні дзейнасці святара; да яго прылягаюць літургіка (тэорыя набажэнства), гамілетыка (частка багаслоўя, які разглядае пытанні тэорыі і практыкі прапаведніцкай дзейнасці), каноніка (тэорыя царкоўнага права).
У наш час багаслоўе перажывае крызіс, выразам якога з’яўляецца адмова ад некаторых традыцыйных уяўленняў і з’яўленне велізарнай колькасці самых супярэчлівых тэалагічных канцэпцый, такіх, як тэалогія крызісу, тэалогія мёртвага бога, тэалогія рэвалюцыі і т. п.