Чачора (прыток Сажа): Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
шаблон, афармленне
Pauk (размовы | уклад)
Няма тлумачэння праўкі
Радок 35: Радок 35:
{{Сож}}
{{Сож}}
{{DEFAULTSORT:Чачора рака}}
{{DEFAULTSORT:Чачора рака}}
[[Катэгорыя:Рака Дняпро]]

[[Катэгорыя:Рэкі Беларусі]]
[[Катэгорыя:Рэкі Гомельскай вобласці]]
[[Катэгорыя:Кармянскі раён]]
[[Катэгорыя:Буда-Кашалёўскі раён]]
[[Катэгорыя:Чачэрскі раён]]


[[be-x-old:Чачора]]
[[be-x-old:Чачора]]

Версія ад 12:32, 19 жніўня 2010

Чачора
Характарыстыка
Даўжыня 56 км
Басейн 551 км²
Расход вады 3,2 м³/с
Вадацёк
Выток каля в. Лёсавая Буда Кармянскі раён
 • Каардынаты 53°02′30″ пн. ш. 30°38′14″ у. д.HGЯO
Вусце Сож
 • Каардынаты 52°54′52″ пн. ш. 30°56′31″ у. д.HGЯO
Размяшчэнне
Водная сістэма Сож → Дняпро → Дняпроўскі ліман[d]

Краіна
physical
Чачора (прыток Сажа)
Чачора (прыток Сажа)
— выток, — вусце
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Шаблон:Вызнч — рака ў Кармянскім, Буда-Кашалёўскім і Чачэрскім раёнах Беларусі, правы прыток р. Сож (басейн Дняпра). Даўжыня 56 км. Вадазбор 551 км². Сярэднегадавы расход вады ў вусці 3,2 м³/с. Сярэдні нахіл воднай паверхні 0,7 .

Асноўныя прытокі: Дулепа, Любіца (справа), Глыбокая (злева). Прымае сцёк з сеткі меліярацыйных каналаў.

На рацэ: вадасховішча Меркулавічы.

Пачынаецца за 2 км на паўночны усход ад в. Лёсавая Буда Кармянскага раёна, вусце на ўсходняй ускраіне г. Чачэрск. Цячэ па Прыдняпроўскай нізіне. Разводдзе звычайна з 2-й дэкады сакавіка да пачатку 3-й дэкады красавіка. Даліна ў верхнім цячэнні невыразная, шырынёй 0,5—0,6 км. Схілы пераважна адкрытыя, умерана стромкія і спадзістыя; іх вышыня 7—10 м, месцамі да 15 м. Пойма двухбаковая (шырыня 200—500 м), асушаная, лугавая, асобныя ўчасткі параслі хмызняком. Рэчышча каналізаванае; яго шырыня 3—6 м у верхнім цячэнні, 7—10 м у сярэднім і да 15 м у ніжнім. Берагі вышынёй 1—1,5 м.

Літаратура

  • Ресурсы поверхностных вод СССР. Описание рек и озёр и расчёты основных характеристик их режима. Т. 5. Белоруссия и Верхнее Поднепровье. Ч. 1–2. – Л., 1971.
  • Природа Белоруссии: Попул. энцикл. / БелСЭ; Редкол.: И. П. Шамякин (гл. ред.) и др. — Мн.: БелСЭ, 1986. — 599 с., 40 л. ил. (руск.)
  • Блакітная кніга Беларусі : Энцыклапедыя / рэдкал.: Н. А. Дзісько і інш. — Мн.: БелЭн, 1994. — 415 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85700-133-1.
  1. Geographic Names Server — 2018.