Нямецкая акупацыя Беларусі (1941—1944): Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Kuzzy (размовы | уклад)
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 7: Радок 7:
== Нацыянальная палітыка ==
== Нацыянальная палітыка ==


З самага пачатку акупацыі, нацысцкія ўлады пачалі ажыццяўляць палітыку вынішчэння яўрэйскага насельніцтва Беларусі. Былі арганізаваныя гарадскія гета, пачатыя знішчальныя аперацыі (гл. [[аперацыя Прыпяцкія балоты|аперацыя "Прыпяцкія балоты"]]).
З самага пачатку акупацыі, нацысцкія ўлады пачалі ажыццяўляць палітыку [[Галакост у Беларусі|вынішчэння яўрэйскага насельніцтва Беларусі]]. Былі арганізаваныя гарадскія гета, пачатыя знішчальныя аперацыі (гл. [[аперацыя Прыпяцкія балоты|аперацыя «Прыпяцкія балоты»]]).


Пачынаючы з 1941, [[В. Кубэ]], які кіраваў грамадзянскай адміністрацыяй у генеральным камісарыяце "Вайсрутэнія" ("Беларусь") праводзіў палітыку г.зв. "вайсрутэнізацыі", якая, між іншым, вылікала сур'ёзныя канфлікты між ім і кіраўніцтвам [[Нацыянал-сацыялістычная нямецкая рабочая партыя|нацысцкай партыі]], аб'ектыўна паспрыяла ўзмацненню беларускага не-савецкага нацыянальнага пачуцця, і пацягнула за сабой шэраг трывалых палітычных наступстваў, у тым ліку, у савецкай пасляваеннай нацыянальнай і дэмаграфічнай палітыцы.
Пачынаючы з 1941, [[В. Кубэ]], які кіраваў грамадзянскай адміністрацыяй у генеральным камісарыяце «Вайсрутэнія» («Беларусь») праводзіў палітыку г.зв. «вайсрутэнізацыі», якая, між іншым, вылікала сур’ёзныя канфлікты між ім і кіраўніцтвам [[Нацыянал-сацыялістычная нямецкая рабочая партыя|нацысцкай партыі]], аб’ектыўна паспрыяла ўзмацненню беларускага не-савецкага нацыянальнага пачуцця, і пацягнула за сабой шэраг трывалых палітычных наступстваў, у тым ліку, у савецкай пасляваеннай нацыянальнай і дэмаграфічнай палітыцы.


Пачынаючы з 1942, дадаткова да дапаможнай паліцыі нямецкія ўлады фарміравалі на тэрыторыі Беларусі <!-- у якіх акругах-->ваенна-паліцэйскія сілы, у т.л., беларускія ([[Беларускі корпус самааховы]]).
Пачынаючы з 1942, дадаткова да дапаможнай паліцыі нямецкія ўлады фарміравалі на тэрыторыі Беларусі <!-- у якіх акругах-->ваенна-паліцэйскія сілы, у т.л., беларускія ([[Беларускі корпус самааховы]]).

Версія ад 22:50, 5 верасня 2010

НЯМЕЦКАЯ АКУПАЦЫЯ БЕЛАРУСІ (1941—1944), акупацыя нямецка-фашысцкімі войскамі ў 19411944 тэрыторыі БССР (у межах 1941 году). Радыкальнай польскай гістарыяграфіяй не прызнаецца як цэлы прадмет вывучэння, і падзяляецца на акупацыю Усходняй Польшчы і акупацыю БССР у межах 1938 году.

Пасля поўнага захопу нямецкімі войскамі (1941), тэрыторыя БССР была падзелена на наступныя зоны кіравання: тылу армейскай групы "Цэнтр", рэйхкамісарыятаў "Остланд" і "Украіна", генеральнай акругі Усходняя Прусія.

На акупаванай тэрыторыі з першых дзён Вялікай Айчыннай вайны дзейнічалі савецкія партызанскія фармаванні. Таксама з 1941 сюды была распаўсюджана дзейнасць польскіх партызанскіх сіл, а польскія падпольныя арганізацыі існавалі і ў даваенны перыяд 1939—1941. У шэрагу раёнаў Брэсцкай вобласці дзейнічалі украінскія АУН і УПА.

Нацыянальная палітыка

З самага пачатку акупацыі, нацысцкія ўлады пачалі ажыццяўляць палітыку вынішчэння яўрэйскага насельніцтва Беларусі. Былі арганізаваныя гарадскія гета, пачатыя знішчальныя аперацыі (гл. аперацыя «Прыпяцкія балоты»).

Пачынаючы з 1941, В. Кубэ, які кіраваў грамадзянскай адміністрацыяй у генеральным камісарыяце «Вайсрутэнія» («Беларусь») праводзіў палітыку г.зв. «вайсрутэнізацыі», якая, між іншым, вылікала сур’ёзныя канфлікты між ім і кіраўніцтвам нацысцкай партыі, аб’ектыўна паспрыяла ўзмацненню беларускага не-савецкага нацыянальнага пачуцця, і пацягнула за сабой шэраг трывалых палітычных наступстваў, у тым ліку, у савецкай пасляваеннай нацыянальнай і дэмаграфічнай палітыцы.

Пачынаючы з 1942, дадаткова да дапаможнай паліцыі нямецкія ўлады фарміравалі на тэрыторыі Беларусі ваенна-паліцэйскія сілы, у т.л., беларускія (Беларускі корпус самааховы).

У Сеціве