Памяць (нацыянал-патрыятычны фронт): Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др Выдалена Катэгорыя:Грамадскія аб'яднанні Расіі; Дадана Катэгорыя:Грамадскія арганізацыі Расіі; выдалены шаблон {{няма катэгорый}} ( |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''НАЦЫЯНАЛ-ПАТРЫЯТЫЧНЫ ФРОНТ «ПАМЯЦЬ»''' — расійскае грамадскае аб’яднанне, першая ў Расіі пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі масавая руская нацыяналістычная арганізацыя. |
'''НАЦЫЯНАЛ-ПАТРЫЯТЫЧНЫ ФРОНТ «ПАМЯЦЬ»''' — расійскае грамадскае аб’яднанне, першая ў Расіі пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі масавая руская нацыяналістычная арганізацыя. |
||
== Фарміраванне арганізацыі == |
|||
Пачатак фарміравання арганізацыя прыпадае на канец 1970-х--пачатак 1980 гадоў. Першапачаткова фарміравалася як рускае нацыянальна-культурнае таварыства. Яно супрацьпаставіла класаваму падыходу да гісторыі, які быў пануючы ў СССР нацыянальны падыход, выкрывала шэраг з’яў, якія, па меркаванню дзеячоў Памяці сведчалі аб дыскрымінацыі рускіх у СССР (напрыклад, нацыянальныя квоты ў ВНУ, адсутнасць Акадэміі навук РСФСР у адрознянні ад іншых рэспублік і г. д.), займалася арганізацыяй культурніцкіх акцый, вывучэннем і прапагандай рускай гісторыі і культуры і г. д. |
Пачатак фарміравання арганізацыя прыпадае на канец 1970-х--пачатак 1980 гадоў. Першапачаткова фарміравалася як рускае нацыянальна-культурнае таварыства. Яно супрацьпаставіла класаваму падыходу да гісторыі, які быў пануючы ў СССР нацыянальны падыход, выкрывала шэраг з’яў, якія, па меркаванню дзеячоў Памяці сведчалі аб дыскрымінацыі рускіх у СССР (напрыклад, нацыянальныя квоты ў ВНУ, адсутнасць Акадэміі навук РСФСР у адрознянні ад іншых рэспублік і г. д.), займалася арганізацыяй культурніцкіх акцый, вывучэннем і прапагандай рускай гісторыі і культуры і г. д. |
||
== 1980-я гады == |
|||
У [[1985]] годзе рух быў юрыдычна аформлены і колькасць яго сябраў пачала хутка ўзрастаць. У гэтый жа час акцэнт дзейнасці арганізацыі перамясціўся з культурнага да палітычнага. Памяць правёў першую у СССР несанкцыянаваную дэманстрацыю ([[6 мая]] [[1986]]) — шматтысячнае шэсця па вуліцах [[Масква|Масквы]]. Дэманстранты запатрабавалі скасаваць работы на Паклоннай гары па афіцыйна зацвержанаму праекту і ўсталяваць помнік па праекту вядомага скульптара Вячаслава Клыкава (які тады з’яўлялся сябрам Памяці). Прадстаўнікі дэманстрантаў меля дзвухгадзінную сустрэчу з першым сакратаром Москоўскага гаркома [[КПСС]] [[Барыс Ельцын|Барысам Ельцыным]] і іх патрабаванні былі выкананы. З гэтага часу арганізацыя стала шырока вядомай як у СССР, так і за мяжой. |
У [[1985]] годзе рух быў юрыдычна аформлены і колькасць яго сябраў пачала хутка ўзрастаць. У гэтый жа час акцэнт дзейнасці арганізацыі перамясціўся з культурнага да палітычнага. Памяць правёў першую у СССР несанкцыянаваную дэманстрацыю ([[6 мая]] [[1986]]) — шматтысячнае шэсця па вуліцах [[Масква|Масквы]]. Дэманстранты запатрабавалі скасаваць работы на Паклоннай гары па афіцыйна зацвержанаму праекту і ўсталяваць помнік па праекту вядомага скульптара Вячаслава Клыкава (які тады з’яўлялся сябрам Памяці). Прадстаўнікі дэманстрантаў меля дзвухгадзінную сустрэчу з першым сакратаром Москоўскага гаркома [[КПСС]] [[Барыс Ельцын|Барысам Ельцыным]] і іх патрабаванні былі выкананы. З гэтага часу арганізацыя стала шырока вядомай як у СССР, так і за мяжой. |
||
У [[1987]] годзе канчаткова аформіўся раскол на палітычны рух (які ўзначаліў [[Дзмітрый Васільеў]] і якое набыло назву Нацыянальна-патрыятычны фронт «Памяць») і культурніцкую арганізацыю, якая неўзабаве знікла. У 1987—1990 гадах быў праведзены яшчэ шэраг шматтысячных мітынгаў і іншых акцый, арганізацыя перажыла некалькі расколаў, ідэалогія пачала дрэйфаваць у бок манархізму і «антысіянізму». У гэты перыяд з’явілася шмат артыкулаў у прэсе і ў электроннх СМІ. Падчас жнівеньскіх падзей 1991 года Памяць арганізавала знос помніка Дзержынскаму на Лубянскай плошчы ў Маскве. |
У [[1987]] годзе канчаткова аформіўся раскол на палітычны рух (які ўзначаліў [[Дзмітрый Васільеў]] і якое набыло назву Нацыянальна-патрыятычны фронт «Памяць») і культурніцкую арганізацыю, якая неўзабаве знікла. У 1987—1990 гадах быў праведзены яшчэ шэраг шматтысячных мітынгаў і іншых акцый, арганізацыя перажыла некалькі расколаў, ідэалогія пачала дрэйфаваць у бок манархізму і «антысіянізму». У гэты перыяд з’явілася шмат артыкулаў у прэсе і ў электроннх СМІ. Падчас жнівеньскіх падзей 1991 года Памяць арганізавала знос помніка Дзержынскаму на Лубянскай плошчы ў Маскве. |
||
== Заняпад == |
|||
Перыяд заняпаду арганізацыя пачаўся з карэннай зменай сацыяльна-палітычных умоў у пачатку 1990-х гадах. У выніку таго, што Памяць не змагла прыладзіцца да новых умоў, яна пачала страчваць падтрымку і сябраў. У кастрычніку 1990 года з яе выйшаў адзін з лідэраў Аляксандр Баркашоў разам з усімі актыўнымі сябрамі. яны заснавалі рух [[Рускае нацыянальнае адзінства]], які пачаў працаваць на прынцыпіяльна новай тактыке. З гэтага моманту Памяць практычна перастала існаваць як боль ці меньш заметная арганізацыя. |
Перыяд заняпаду арганізацыя пачаўся з карэннай зменай сацыяльна-палітычных умоў у пачатку 1990-х гадах. У выніку таго, што Памяць не змагла прыладзіцца да новых умоў, яна пачала страчваць падтрымку і сябраў. У кастрычніку 1990 года з яе выйшаў адзін з лідэраў Аляксандр Баркашоў разам з усімі актыўнымі сябрамі. яны заснавалі рух [[Рускае нацыянальнае адзінства]], які пачаў працаваць на прынцыпіяльна новай тактыке. З гэтага моманту Памяць практычна перастала існаваць як боль ці меньш заметная арганізацыя. |
||
Версія ад 10:45, 7 верасня 2010
НАЦЫЯНАЛ-ПАТРЫЯТЫЧНЫ ФРОНТ «ПАМЯЦЬ» — расійскае грамадскае аб’яднанне, першая ў Расіі пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі масавая руская нацыяналістычная арганізацыя.
Фарміраванне арганізацыі
Пачатак фарміравання арганізацыя прыпадае на канец 1970-х--пачатак 1980 гадоў. Першапачаткова фарміравалася як рускае нацыянальна-культурнае таварыства. Яно супрацьпаставіла класаваму падыходу да гісторыі, які быў пануючы ў СССР нацыянальны падыход, выкрывала шэраг з’яў, якія, па меркаванню дзеячоў Памяці сведчалі аб дыскрымінацыі рускіх у СССР (напрыклад, нацыянальныя квоты ў ВНУ, адсутнасць Акадэміі навук РСФСР у адрознянні ад іншых рэспублік і г. д.), займалася арганізацыяй культурніцкіх акцый, вывучэннем і прапагандай рускай гісторыі і культуры і г. д.
1980-я гады
У 1985 годзе рух быў юрыдычна аформлены і колькасць яго сябраў пачала хутка ўзрастаць. У гэтый жа час акцэнт дзейнасці арганізацыі перамясціўся з культурнага да палітычнага. Памяць правёў першую у СССР несанкцыянаваную дэманстрацыю (6 мая 1986) — шматтысячнае шэсця па вуліцах Масквы. Дэманстранты запатрабавалі скасаваць работы на Паклоннай гары па афіцыйна зацвержанаму праекту і ўсталяваць помнік па праекту вядомага скульптара Вячаслава Клыкава (які тады з’яўлялся сябрам Памяці). Прадстаўнікі дэманстрантаў меля дзвухгадзінную сустрэчу з першым сакратаром Москоўскага гаркома КПСС Барысам Ельцыным і іх патрабаванні былі выкананы. З гэтага часу арганізацыя стала шырока вядомай як у СССР, так і за мяжой.
У 1987 годзе канчаткова аформіўся раскол на палітычны рух (які ўзначаліў Дзмітрый Васільеў і якое набыло назву Нацыянальна-патрыятычны фронт «Памяць») і культурніцкую арганізацыю, якая неўзабаве знікла. У 1987—1990 гадах быў праведзены яшчэ шэраг шматтысячных мітынгаў і іншых акцый, арганізацыя перажыла некалькі расколаў, ідэалогія пачала дрэйфаваць у бок манархізму і «антысіянізму». У гэты перыяд з’явілася шмат артыкулаў у прэсе і ў электроннх СМІ. Падчас жнівеньскіх падзей 1991 года Памяць арганізавала знос помніка Дзержынскаму на Лубянскай плошчы ў Маскве.
Заняпад
Перыяд заняпаду арганізацыя пачаўся з карэннай зменай сацыяльна-палітычных умоў у пачатку 1990-х гадах. У выніку таго, што Памяць не змагла прыладзіцца да новых умоў, яна пачала страчваць падтрымку і сябраў. У кастрычніку 1990 года з яе выйшаў адзін з лідэраў Аляксандр Баркашоў разам з усімі актыўнымі сябрамі. яны заснавалі рух Рускае нацыянальнае адзінства, які пачаў працаваць на прынцыпіяльна новай тактыке. З гэтага моманту Памяць практычна перастала існаваць як боль ці меньш заметная арганізацыя.
Апошняй рэзананснай акцыяй Памяці з’явіўся разгром у 1992 годзе рэдакцыі газеты «Московский комсомолец», але працэс маргіналізацыя руху стаў ужо незвяртальным і да сённешнега часу арганізацыя існуе з вельмі малой колькасцю сябраў.
Дзмітрый Васільеў памёр у 2003 годзе.